Τι σημαίνει δημοκρατία σήμερα;
Του Τάσου Τσακίρογλου.
Πριν από μόλις τρεις μέρες γιορτάσαμε την επέτειο αποκατάστασης της δημοκρατίας στη χώρα μας, σε ένα εθνικό περιβάλλον που στην κυβέρνηση συμμετέχουν πολιτικοί οι οποίοι δήλωναν ή συνεχίζουν να δηλώνουν θαυμαστές της χούντας και των πραξικοπηματιών, ενώ κυριαρχεί ο εθνικισμός, η ακροδεξιά ρητορική και η αυταρχική πρακτική της καταστολής σε όλα τα επίπεδα.
Την ίδια ώρα σε διεθνές επίπεδο η αμφισβήτηση των δημοκρατικών θεσμών σήμερα μπορεί να συγκριθεί μόνο με την περίοδο του μεσοπολέμου, αφού σε σειρά χωρών κυριαρχούν ηγέτες που περισσότερο ή λιγότερο ανοιχτά τους καταπατούν στο όνομα του «λαού».
Στις ΗΠΑ ο Τραμπ στέλνει τις ειδικές δυνάμεις εναντίον του ίδιου του λαού του, σπέρνει τον διχασμό και το μίσος και προάγει ό,τι πιο μισογυνικό, ρατσιστικό και αντιεπιστημονικό υπάρχει.
Στη Βραζιλία ο Μπολσονάρο αμφισβητεί τον κορονοϊό, ο οποίος όμως τελικά τον εκδικείται, και δοξάζει το χουντικό παρελθόν της χώρας του.
Στην Ουγγαρία ο Ορμπαν, στην Ιταλία ο Σαλβίνι, στη Γαλλία η Λεπέν και σε πολλές άλλες χώρες ηγέτες επιδίδονται σε αντιμεταναστευτικές κορόνες και ισλαμοφοβική ρητορική.
Σε όλο τον κόσμο απλώνεται ένα δίχτυ επιτήρησης και παρακολούθησης της καθημερινότητάς μας και υποκλοπής και εκμετάλλευσης των προσωπικών μας δεδομένων. Με αφορμή δε την πανδημία του κορονοϊού οι τακτικές αυτές σχεδόν νομιμοποιήθηκαν ή έγιναν ανεκτές ως αναπόφευκτες από ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Εάν δεν αναπτυχτεί ένα μεγάλο κίνημα μαζικής ανυπακοής και άρνησης των πρακτικών αμφισβήτησης της δημοκρατίας, τότε πολύ σύντομα θα μιλάμε για ένα άλλο καθεστώς, μεταβατικό προς κάτι άλλο και σίγουρα όχι αυτό που είχαμε μέχρι σήμερα συνηθίσει να ονομάζουμε δημοκρατικό.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
