My Twitter Feed

3 Ιανουαρίου, 2021

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Συνεχίζονται τα αντιπλημμυρικά -

Πέμπτη, 31 Δεκεμβρίου, 2020

Σταθερά στη μαύρη πρώτη θέση! -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

“Γαλάζια νυστέρια” για το ΓΝΚ! -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

ΣΥΡΙΖΑ: Διερεύνηση καταγγελιών -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

To tvxs.gr για το Νοσοκομείο Κιλκίς -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

Εξανέστη από το… βήμα του twitter -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

Την Πέμπτη η Λαϊκή του Κιλκίς -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

Έργα 1,2 εκατ. για συντήρηση δρόμου -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

Συνύπαρξη υπό όρους

Pappas Tasos1-001Του Τάσου Παππά.


Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μείνει ενωμένος; Στο ερώτημα αυτό επιχειρούν να απαντήσουν τα στελέχη του κόμματος. Ολοι οι παράγοντες, ακόμη και εκείνοι που έχουν συμφιλιωθεί, κι ας μην το λένε δημοσίως, με την ιδέα της διάσπασης, δεν προφέρουν αυτή τη φορτισμένη λέξη γιατί ξυπνάει ζοφερές μνήμες.

Δεν υπάρχει συλλογικότητα της Αριστεράς μικρού, μετρίου ή σχετικά μεγάλου εκτοπίσματος που να μην έχει ζήσει στη διαδρομή της τουλάχιστον μία εσωκομματική ρήξη με τραυματικές συνέπειες για τα πρόσωπα, τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και τελικώς για την ίδια την προσπάθεια.

Στις περισσότερες παρεμβάσεις τα στοιχεία που ξεχωρίζουν είναι ο συναισθηματισμός -«δεν πρέπει να ακυρώσουμε ένα πρωτότυπο και πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα»- και οι εκκλήσεις για τη διατήρηση του μοντέλου που περιγράφεται με το σχήμα «ενότητα μέσα στη διαφορετικότητα».

Ο συναισθηματισμός μπορεί να καθυστερήσει μια δυσάρεστη εξέλιξη, δεν μπορεί όμως να την αποτρέψει όταν οι διαφωνίες εντοπίζονται σε μείζονος σημασίας ζητήματα που δεν είναι δυνατόν να φασκιωθούν.

Η αρχή της «ενότητας μέσα στη διαφορετικότητα» λειτουργούσε αποδοτικά την περίοδο που το κόμμα ήταν στην αντιπολίτευση και δεν ήταν υποχρεωμένο να παίρνει αποφάσεις για τη χώρα.

Εφερνε στον ΣΥΡΙΖΑ πολίτες από διαφορετικές πολιτικές οικογένειες -από τη σοσιαλδημοκρατία μέχρι τον κομμουνιστογενή ριζοσπαστισμό και από τις συσσωματώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς μέχρι τον μαχητικό ακτιβισμό- και τα προβλήματα, που πάντως ήταν από την πρώτη στιγμή ορατά διά γυμνού οφθαλμού, δεν απειλούσαν τη συνοχή του γιατί περιορίζονταν στα όρια του κόμματος.

Η σημαία της ιδεολογικής καθαρότητας ανέμιζε δίπλα στο λάβαρο του ρεαλισμού και ο ναρκισσισμός της απόλυτης αλήθειας συνυπήρχε με τη θεωρία της αναγκαστικής προσαρμογής.

Σήμερα όμως που ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνά, όλα αυτά βγήκαν στην επιφάνεια και απαιτούν καθαρές απαντήσεις. Τα διαφορετικά ρεύματα θα μπορούσαν, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να συνεχίσουν να βρίσκονται κάτω από την ίδια στέγη.

Στο κόμμα όμως. Σίγουρα όχι στην κυβέρνηση και την κοινοβουλευτική ομάδα.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Σχολιάστε