Συντηρητισμός εγκλωβισμένος
…από την Ακροδεξιά.
Του Τάσου Παππά.
Πυκνώνουν τα σύννεφα της μισαλλοδοξίας στην ήπειρο του Διαφωτισμού. Αμιγώς ευρωσκεπτικιστικά κόμματα και όλες οι εκδοχές της Ακρας Δεξιάς δείχνουν τα δόντια τους στα πολιτικά συστήματα, διεκδικώντας ρόλο στην κεντρική σκηνή και έδρες στην Ευρωβουλή. Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης (απόγνωση, απελπισία, οργή, αγανάκτηση) είναι το υλικό με το οποίο χτίζουν τη διχαστική πολιτική τους τόσο η Ακρα Δεξιά όσο και οι συμπαγείς συνιστώσες του ρεύματος της ευρωφοβίας. Με απλοϊκές αναλύσεις, μανιχαϊστικές προσεγγίσεις, θεωρίες συνωμοσίας, εύπεπτα συνθήματα, μπόλικη δημαγωγία και φυσικά με την κατασκευή ενός βολικού αποδιοπομπαίου τράγου (μετανάστες) διαβρώνουν τις κοινωνίες, πιέζοντας ασφυκτικά τα συντηρητικά ακροατήρια.
Ο Φάρατζ στη Βρετανία, η Λεπέν στη Γαλλία και οι ομοτράπεζοί τους σε Σουηδία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Δανία, το νέο ευρωσκεπτικιστικό κόμμα της Γερμανίας και φυσικά το εγχώριο νεοναζιστικό μόρφωμα πλαγιοκοπούν τα συντηρητικά κόμματα. Οι ηγεσίες τους είναι σε πανικό και αντιδρούν σπασμωδικά. Πιστεύουν ότι, αν υιοθετήσουν πλευρές της ακροδεξιάς ατζέντας, θα συγκρατήσουν τους οπαδούς τους. Πρόκειται για λάθος που θα αποβεί μοιραίο για τα κόμματά τους -αυτό όμως αφορά τις ίδιες- αλλά θα στοιχίσει και στη δημοκρατία. Μολύνοντας το πρόγραμμα και τον δημόσιο λόγο τους με τα ακροδεξιά φληναφήματα για να καθησυχάσουν τους φοβισμένους μικροαστούς, προσφέρουν πολύ κακές υπηρεσίες. Μεταθέτουν το κέντρο βάρους της δημόσιας συζήτησης ολοένα και πιο δεξιά. Υποκύπτοντας για ψηφοθηρικούς λόγους, δεν πρόκειται να επωφεληθούν.
Αλλωστε, τα πρωτότυπα έχουν μεγαλύτερη πέραση από τα αντίγραφα. Το κόλπο το επιχείρησε ο Νικολά Σαρκοζί και δεν του βγήκε. Δεν μαθαίνουν όμως από τα παθήματα των ομοδόξων τους. Και ο Κάμερον στη Βρετανία και οι επικεφαλής των κεντροδεξιών κομμάτων σε άλλες χώρες της Ευρώπης και το επιτελείο Σαμαρά εδώ, φλερτάρουν με ακροδεξιές και ξενοφοβικές θέσεις, ελπίζοντας ότι θα δελεάσουν τους πρώην ψηφοφόρους τους και θα τους υποχρεώσουν να επιστρέψουν στην κοίτη τους. Οι κεντρικοί πυλώνες της ευρωπαϊκής ιδέας (όπως την επεξεργάστηκαν οι αρχιτέκτονες του εγχειρήματος) είναι η πολιτιστική ευρυχωρία, το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, ο πλουραλισμός γνωμών, το κράτος δικαίου, η αλληλεγγύη στον αδύναμο και φυσικά η δημοκρατική λειτουργία των θεσμών. Οποιαδήποτε έκπτωση σε αυτά τα πεδία, στο όνομα της ασφάλειας και της προστασίας των εθνικών ταυτοτήτων, συνιστά βάναυση προσβολή. Η ευρωπαϊκή Αριστερά οφείλει να αναμετρηθεί με αυτήν την πρόκληση, πριν είναι αργά.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
