Συνεργασία, το ζητούμενο.
Του Χρήστου Σπίγκου (ΔΗΜΑΡ)
———————————————————————————————————————————————————————————————————————————-Οι εκλογές της 6ης Μαϊου έχουν ήδη καταχωρισθεί στις δέλτους της ιστορίας.
Μπροστά μας παρέλασαν ποικίλες θέσεις και απόψεις γύρω από την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που χειμάζει το λαό μας.
Το προεκλογικό τοπίο δικαίως πολώθηκε σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς», γεγονός όμως που σκίασε πολιτικές διαφορές σε στόχους και απόψεις. Η ψήφος απέκτησε έντονα τιμωρητικά χαρακτηριστικά, ικανοποίησε τη λαϊκή οργή κατά των υπαιτίων της κρίσης με το θέμα της επιλογής του πλέον κατάλληλου να περιορίζεται σε δευτερεύουσα και τριτεύουσα θέση.
Το αποτέλεσμα του κλίματος αυτού ήταν να προκριθούν και πολιτικές θέσεις και πρακτικές που ολίγη ή ουδεμία σχέση έχουν με την ιστορία, τις παραδόσεις αλλά και τον κώδικα αξιών του προκρίνοντος ψηφοφόρου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ψήφος στη γνωστή κομματική φωλεά του αυγού του φιδιού.
Η ανάγνωση του αποτελέσματος των εκλογών οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα ότι ο ελληνικός λαός επιθυμεί να θέσει ένα τέλος στη μεταπολίτευση του 1974 και να «γυρίσει σελίδα». Να ακυρώσει τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν και μας οδήγησαν στους επαχθείς όρους του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης και να εγκρίνει την αριστερά ως μόνο φορέα της αλλαγής, σε πολιτική και νοοτροπία, που έχει ανάγκη ο τόπος.
Η αριστερά εκφράζεται κυρίως από τρεις πολιτικές δυνάμεις. Τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., το Κ.Κ.Ε. και τη ΔΗΜ.ΑΡ.
Σε προεκλογικές περιόδους διατυπώνεται συνήθως το ερώτημα, που αναζητά τα αίτια της μη συγκρότησης ενός ενιαίου μετώπου της αριστεράς προκειμένου να «σαρωθεί» το χθες προς όφελος του αύριο.
Όταν το ερώτημα διατυπώνεται από τον ταλανιζόμενο πολίτη είναι απόλυτα σεβαστό και χρήσιμο, στο βαθμό που αυτό θα μπορούσε να μετατραπεί σε αφετηρία διαλόγου.
Όταν όμως διατυπώνεται από κομματική ηγεσία τότε εύλογοι οι συνειρμοί.
Η ιστορία έχει καταδείξει ότι τα μέτωπα συνήθως αποδεικνύονται πρόσκαιρα και ανεπαρκή στην εκπλήρωση των γενεσιουργών στόχων τους, αν κατά τη φάση συγκρότησής τους δεν έχουν ικανοποιηθεί δύο βασικές προϋποθέσεις. Η πρώτη είναι η ουσιαστική και ειλικρινής άμβλυνση των ιδεολογικών διαφορών και η δεύτερη είναι να μη συνδυάζεται η συγκρότηση του μετώπου με την εξυπηρέτηση συγκυριακών σκοπιμοτήτων.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ένωσης Κέντρου με ηγέτη τον Γεώργιο Παπανδρέου, που, ενώ επέτυχε το ανέλπιστο 52,72% και 171 έδρες στις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964, ωστόσο απεδείχθη ανίκανη να αντιμετωπίσει τις δύσκολες παραμέτρους της εποχής και οδηγήθηκε στη διαλυτική κατάσταση της αποστασίας του 1965 με τις γνωστές καταστροφικές της συνέπειες .
Σήμερα, που η χώρα βιώνει τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της μεταπολεμικής της ιστορίας, προεκλογικά μέτωπα δομημένα με τρόπο σαθρό δεν οδηγούν στη λύση αλλά στη διάλυση.
Για παράδειγμα, το Κ.Κ.Ε. υποστηρίζει την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε. και το ευρώ, ενώ η ΔΗΜ.ΑΡ. αναζητά λύση μέσα στην Ε.Ε. και το ευρώ, θέση στην οποία συμφωνεί και ο πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Εξ αυτού του λόγου το Κ.Κ.Ε. αρνείται να συζητήσει κάθε μορφή συνεργασίας προεκλογικά ή μετεκλογικά με ΔΗΜ.ΑΡ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και επομένως όσοι επιμένουν να καλούν την ηγεσία του Κ.Κ.Ε. σε συνεργασία – προεκλογική ή μεεκλογική – για τη συγκρότηση αριστερού μετώπου προφανώς δεν το εννοούν, εκτός αν στοχεύουν να εξυπηρετήσουν τη συγκυρία ευελπιστώντας σε αλλαγή ιδεολογικού προσανατολισμού των ψηφοφόρων του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Προεκλογικά, ο ψηφοφόρος δικαιούται και υποχρεούται να λαμβάνει γνώση όλων των πολιτικών θέσεων προκειμένου να επιλέξει τη βέλτιστη.
Μετεκλογικά, η από το αποτέλεσμα επιβαλλόμενη συνεργασία κομμάτων με παρεμφερή προγράμματα, όχι μόνο δεν αποτελεί ακύρωση του προεκλογικού πολιτικού λόγου, αλλά αντιθέτως αποτελεί εθνική αναγκαιότητα και σεβασμός στη λαϊκή εντολή.
Κατά πάσαν πιθανότητα το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου θα οδηγήσει και πάλι στην αναγκαιότητα συνεργασίας κομμάτων, προκειμένου να σχηματισθεί κυβέρνηση με πρόσημο αριστερό.
Είμαι σίγουρος ότι αυτή τη φορά η αριστερά θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και δεν θα διαψεύσουμε την ελπίδα που γεννήθηκε στις 6 Μαϊου.
Γιατί «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού».
