Συμμετοχή στην ψηφοφορία
Του Άγγελου Αραμπατζή.
Ξέρεις τι μαθαίνουν οι πολιτικοί από όσους δεν ψηφίζουν;
Απολύτως τίποτα.
Αν δεν ψηφίσεις γιατί είσαι απογοητευμένος/η από τις επιλογές που είχες κάνει στο παρελθόν, αν δεν ψηφίσεις γιατί νιώθεις αηδία για τα ψέματα που ακούς, αν δεν ψηφίσεις γιατί θυμώνεις με την στρεβλή πραγματικότητα που θέλουν να σου παρουσιάσουν ως αλήθεια, το μόνο που κάνεις είναι να απέχεις από το να εκφράσεις την άποψή σου, τη δυσαρέσκειά σου, τη διαμαρτυρία σου.
Ο στόχος των περισσότερων πολιτικών δεν είναι να σε ωθήσουν να ψηφίσεις. Ο στόχος τους είναι να πάρουν περισσότερες ψήφους από τους αντιπάλους τους. Και επομένως ασχολούνται με το πως θα φανούν ελκυστικοί σε αυτούς που ψηφίζουν. Όλοι οι υπόλοιποι απλά δεν υπάρχουν γι’ αυτούς. Είναι αόρατοι. Δεν παρουσιάζουν κανένα ενδιαφέρον.
Ένα κρεοπωλείο δεν πρόκειται ποτέ να ασχοληθεί με το πως θα γίνει ελκυστικό στους χορτοφάγους, που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται ποτέ να ψωνίσουν από εκεί. Οι πολιτικοί δεν ασχολούνται και δεν νοιάζονται για όσους δεν ψηφίζουν.
Ένας από τους λόγους που πολλοί άνθρωποι δεν πάνε να ψηφίσουν (και συνήθως δεν το ομολογούν) είναι το ότι δεν θέλουν να αισθάνονται υπεύθυνοι για τον οποιοδήποτε κερδίσει – ας πάρει κάποιος άλλος την ευθύνη να αποφασίσει. Ένας άλλος πιθανός λόγος είναι πως δεν θέλουν να νιώσουν την απογοήτευση που συνοδεύει την ψήφο σε κάποιον που χάνει. Και οι δύο αυτές στάσεις όμως, δεν λαμβάνουν υπόψη τους την πραγματικότητα: το να μην ψηφίσεις δεν θα κάνει την πολιτική να εξαφανιστεί. Θα εξαφανίσει όμως τη δική σου άποψη για το τι είναι σημαντικό στην άσκηση της πολιτικής και για το ποιοι θα πρέπει να είναι οι στόχοι της πολιτικής.
Το καλό με την ψήφο όμως είναι πως, από τη στιγμή που θα πας να ψηφίσεις, σου επιτρέπει να διαμορφώσεις την εικόνα. Αμέσως.
Ψηφίσε. Πείσε και έναν φίλο ή φίλη να ψηφίσει. Αν αρκετοί άνθρωποι αρχίσουν να ψηφίζουν ξανά, τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα. Γιατί, όλοι αυτοί, θα μπουν στο κέντρο της εικόνας και θα την αλλάξουν.
