Συγκλονίζει το κείμενο εθελοντή
Συγκλονιστικό είναι το κείμενο εθελοντή, ο οποίος ανέβασε στο Facebook τις σκέψεις από τις εμπειρίες του στην Ειδομένη, και που μοιράστηκε η ομάδα «Εθελοντές Κιλκίς-Θεσσαλονίκης, Πρόσφυγες Ειδομένη». Διαβάστε το:
«Η φόρτιση των δύο τελευταίων ημερών είναι πάρα πολύ έντονη και με έχει καταβάλει. Γυρνώντας από την Ειδομένη τα ξημερώματα της Τετάρτης ήθελα να ουρλιάξω μέχρι να μην μπορεί να βγει φωνή. Η πιο δύσκολη ημέρα, η πιο άβολη όλων αυτών των μηνών που ανεβαίνω στην Ειδομένη ήταν αυτή της Τετάρτης. Αυτό που φοβόμουν, έγινε πραγματικότητα. Η διαλογή των ανθρώπων σαν να είναι εμπορεύματα Α και Β κατηγορίας. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Περνάνε μόνο συγκεκριμένες εθνικότητες. Τόσο απλά.
Σε πολλούς ίσως να φαίνεται λογικό…» πόσους να αντέξει η Ευρώπη;», «Δίκιο έχουν. Ορθά πράττει η Ευρώπη. Αφού δεν έχουν πόλεμο» …και αναρωτιέμαι πράττει ορθά; ……όταν αναγκάστηκα να εξηγήσω σε μία οικογένεια από την Βηρυτό τι συμβαίνει και ότι θα πρέπει αυτοί και τα τρία παιδιά τους να μείνουν εκεί εκτεθειμένοι στο κρύο, μου απάντησαν ότι πριν από μία εβδομάδα η Βηρυτός βομβαρδιζόταν. Όταν με ρωτούσαν πότε θα έρθει η σειρά τους, πότε θα περάσει το γκρουπ τους αναγκαζόμουν να τους ρωτάω από πού είναι. Αλήθεια, μήπως η Σομαλία δεν βρίσκεται σε πόλεμο;
Προχωρώντας μέσα στο καμπ πήρε το μάτι μου έναν νεαρό ο οποίος καθόταν σε ένα παγκάκι και έκλαιγε. Σαν παιδί που έχασε τους δικούς του. Πήγα κοντά του. Γιατί κλαις τον ρώτησα. Δεν θα περάσω, μου απάντησε. Τον ρώτησα από πού είναι …από την Περσία, μου απάντησε …Όλοι Πέρσες δεν είμαστε, με ρώτησε. Γιατί εγώ να μην περάσω;! Του πήγα ένα ζεστό τσάι και του είπα πως δεν είναι μόνος.Πως μπορεί να μείνει εδώ αν το θέλει.Εμείς θελουμε να μείνεις εδώ, του είπα.Κλαίγοντας μου είπε πως δεν μπορεί να γυρίσει πίσω.Θα έχω πρόβλημα αν γυρίσω πίσω.Όταν αργότερα ρώτησα κάποιον άλλον τι είναι,μου απάντησε ΑΝΘΡΩΠΟΣ.Είναι η πιο σκληρή απάντηση που δέχτηκα ποτέ στη ζωή μου.
Την επόμενη ημέρα δεν μπόρεσα να σηκωθώ από το κρεβάτι.Ποτέ στην Ειδομένη δεν ήρθαν δάκρυα στα μάτια μου.Χθες ένιωσα θυμό…θυμό για όλους ανεξαιρέτως.Για τις κυβερνήσεις,για τους φασιστες που δεν μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος της τραγωδίας,για εμένα την ίδια που μπορώ να ρωτώ κάποιον τι είναι.
Φεύγοντας, ένας Σομαλός με σταματά και μου λέει: Πού είναι η ανθρωπιά;Είναι αυτό ανθρωπιά;Θα κοιμηθούμε έξω στο κρύο;…δεν είχα τι να του απαντήσω…έβγαλα το μπουφάν μου να του το δώσω…δεν το δέχτηκε…μου το ξαναφόρεσε,με αγκάλιασε και μου είπε ευχαριστώ.Αυτο λοιπόν είναι ανθρωπιά!
Δεν ξέρω τι θα γίνει τις επόμενες ημέρες, αλλά ξέρω ότι θα βάλω τα δυνατά μου να πολεμήσω ένα σύστημα που φωλιάζει τον ρατσισμό στις ψυχές των ανθρώπων.Ας παλέψουμε όσο πιο σκληρά μπορούμε για να ανακουφίσουμε όσους πιο πολλούς μπορούμε.Πάνω από όλα όμως πρέπει να παλέψουμε ώστε να μην εξευτελίζεται η ανθρώπινη ύπαρξη.Πάνω από όλα να μην χαθεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στη ζωή.Όλοι είμαστε άνθρωποι.Είμαστε το ίδιο.Ανεξαρτήτου εθνικότητας…». Την Τετάρτη βρεθήκαμε στη βάρδια μας με όλα τα απαραίτητα , δηλαδή τροφή ,αγαθά και φυσική παρουσία 15 ατόμων, θεωρητικά έπρεπε να είναι μια κανονική βραδιά , όμως εξελίχθηκε σε μια κατάσταση που δεν μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε .
Εκλεισαν τα σύνορα για μια ώρα κι άρχισε ο διαχωρισμός των Εθνοτήτων … αυτό ήταν θλιβερό και δυσάρεστο. Όταν αντιληφθήκαμε ότι αυτό θα συνεχιστεί και άρα ο πληθυσμός του καταυλισμού θα έμενε εκεί να διανυκτερεύσει , σπέυσαμε για επιπλέον ενισχύσεις . Φέραμε σκηνές , υπνόσακκους κι επιπλέον τροφιμα για να φτάσουν ως το πρωί . Ένα πρωί που όπως ίσως είδατε στα ενημερωτικά δίκτυα άρχισε επίσημα να γίνεται διαλογή των ανθρώπων . Όχι από την ελληνική πλευρά αλλά από πλευράς ΠΓΔΜ ως αποτέλεσμα ενός ντόμινο από τις βορειότερες χώρες …
Ξαναπήγαμε και την Πέμπτη , πως μπορούμε να μένουμε μακρυά , όταν ξέραμε ότι κατεφθασαν στα λιμάνια περισσότεροι από 4500 άνθρωποι . Είναι πάντα, σχεδόν βέβαιο ότι αυτός ο αριθμός σε διάστημα 12ωρου φθάνει στην Ειδομένη. Και τώρα η ομάδα δεν αναρρωτιέται αν θα πράξει, πράττει.
Ξαναφορτώνουμε , ξαναπηγαίνουμε κι ας είμαστε από το προηγούμενο ξενύχτι. Τα μωρά , τα παιδιά , οι μάνες , οι νέοι , οι έφηβοι , οι άντρες …ποιόν έχουν να τους παρασταθεί; …ταύτιση , αυτό μας συμβαίνει.
Μπορει να ειναι εκτος ελεγχου η κατασταση αλλα οι ανθρωποι ειναι ιδιοι. Φοβισμενοι.Στο αγνωστο , να παγωνουν τη νυχτα κ να χρειαζονται βοηθεια. Δεν νοιωσαμε ουτε μια στιγμη κινδυνο. Μοιρασαμε σκηνες υπνοσακκους κουβερτες . Ειμασταν 6 και εξελίχθηκε καλά.
Φωτιες παντου, ανθρωποι να ρωτανε τι θα γινει, κι εσυ μ ενα δυο υπνόσακκους να ψαχνεις να βρεις που υπαρχει αναγκη …
Δεν υπήρχε πια σταθερή ροή , όπως είχαμε τον τελευταίο μήνα συνηθίσει , να έρχεται το γκρουπ , να δίνουμε φαγητό , να μπαίνει στη σκηνή κλπ … Τώρα ήταν όλοι μαζί να περιφέρονται τριγύρω, άλλοι στις γραμμές με αναμμένες φωτιές , άλλοι στις σκηνές να κοιμούνται , θυμηθήκαμε σκηνές του καλοκαιριού … χαοτικές …
Παραμάσχαλα η σκηνή , να βρεθεί η οικογένεια που κρυώνει και έχει μωρά , τα σκουφιά να μοιραστούν σε όλους… μόνο τόσο μπορείς , ας είναι λίγο…
Η Ευρώπη λειτουργεί ως φάρος ελπίδας, που αντιπροσωπεύει μια όαση σταθερότητας στα μάτια των ανδρών και των γυναικών από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μας κάνει περήφανους και όχι κάτι που θα πρέπει να μας τρομάζει.Ας είμαστε επίσης σαφείς και έντιμοι με τον εαυτό μας , που συχνά ανησυχεί: όσο θα υπάρχει πόλεμος στη Συρία και τρόμος στη Λιβύη, η προσφυγική κρίση δεν πρόκειται να περάσει έτσι απλά.
Μπορούμε να ορθώνουμε τείχη, μπορούμε να χτίζουμε φράχτες, αλλά ας φανταστούμε για μια στιγμή ότι ήμασταν εμείς στη θέση τους, ότι κρατούσαμε το δικό μας παιδί στην αγκαλιά μας, ότι ο κόσμος που ξέραμε γκρεμιζόταν γύρω μας. Δεν υπάρχει ποσό που δεν θα πληρώναμε, δεν υπάρχει τείχος που δεν θα περνούσαμε, δεν υπάρχει θάλασσα που δεν θα διασχίζαμε, δεν υπάρχει σύνορο που δεν θα διανύαμε, προκειμένου να ξεφύγουμε από τον πόλεμο ή τη βαρβαρότητα .
Αν δεν έχουμε ειρήνη , είναι γιατί ξεχάσαμε ότι ανήκουμε ο ένας στον άλλον, ας κάνουμε το ιδανικό πράξη. Εμείς οι εθελοντές δεν έχουμε άλλη επιλογή. ‘Ότι μας φώτισε και μας έφερε σε αυτό το δρόμο , συνεχίζει να μας δυναμώνει και να κρατά την ενέργεια μας ψηλά ώστε να τα βγάζουμε πέρα .
Ευχαριστούμε για τη στήριξη σας, τη χρειαζόμαστε ηθικά και πρακτικά . Ανακοινώσαμε σήμερα ότι για λίγες ημέρες δεν θα δεχτούμε άλλα αγαθά , να ειστε συντονισμένοι με τη σελίδα , αποθηκεύστε την στα αγαπημένα , συντονιστείτε ακόμη με το Γκρουπ Εθελοντών για ενεργή παρουσία και εργασία στην Αποθήκη».
