Προσδεθείτε. Απογειωνόμαστε;
Του Παναγιώτη Φλωρίδη (ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ)
——————————————————————————————————————————————————————Πριν μερικούς μήνες ο Πρωθυπουργός κι ο υπουργός των Οικονομικών με μια, σχεδόν, ταυτόχρονη δήλωση σκορπούσαν χαμόγελα και νότες αισιοδοξίας:
-Αν αντέξουμε το καλοκαίρι χωρίς απώλειες, το Φθινόπωρο θα απογειωθούμε!
Εκτοτε το καλοκαίρι πέρασε για την κυβέρνηση χωρίς σημαντικούς τριγμούς και απώλειες. Οι αυτοκτονίες και τα λουκέτα δεν μετράνε στις απώλειες. Η αριθμητική πλειοψηφία στη Βουλή να’ ναι μόνο καλά.
Με τις χαρμόσυνες ανακοινώσεις Πρωθυπουργού και υπουργού θα περίμενε κανείς και μια ταυτόχρονη καταιγίδα μέτρων και αποφάσεων που να δρομολογούν την ανάπτυξη και τη στροφή προς την ευημερία. Αντ’ αυτών, στο διάστημα μέχρι σήμερα, η μόνη ρηξικέλευθη, καινοτόμα και… εξωστρεφής απόφαση της κυβέρνησης ήταν η αξιοποίηση του Χρήστου Παπουτσή στην Παγκόσμια Τράπεζα!
Το Φθινόπωρο έφτασε και το μόνο που φαίνεται ως σημάδι απογείωσης είναι τα επαπειλούμενα νέα μέτρα: νέα μείωση στον κατώτερο μισθό στον ιδιωτικό τομέα, νέα περικοπή σε συντάξεις-εφάπαξ, χιλιάδες υπαλλήλων σε κινητικότητα-διαθεσιμότητα-απόλυση, απροκάλυπτες πλέον απειλές για πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας.
Πριν τρία χρόνια σηματοδοτήθηκε η «επίσημη έναρξη» της Ελληνικής Οδύσσειας. Ομολογήθηκε επίσημα το κακό χάλι της ελληνικής Οικονομίας με τα χαώδη ελλείμματα και την βαθειά ύφεση. Ελλείμματα και ύφεση που προϋπήρχαν αλλά ποιος να τα παραδεχθεί και να τα ομολογήσει; Η ευημερία με τη χαύνωση των καταναλωτικών, των εορτοδανείων, των διακοποδανείων και του Χρηματιστηρίου που κόντευε να ξεπεράσει αυτό της Νέας Υόρκης, δεν άφηναν περιθώρια να ακουστούν κάποιες φωνές αγωνίας, κάποιων ελαχίστων πολιτικών. Οσοι πολιτικοί από τότε τολμούσαν να ψελλίσουν κάτι για τον επερχόμενο όλεθρο, ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγορούνταν ως συντηριτικοί, νεοφιλελεύθεροι, κρυπτοδεξιοί, εχθροί του λαού!
Είναι σίγουρο, ότι το σημείο εκκίνησης για την ανάταξη της οικονομίας και της χώρας, διαρκώς μετατίθεται. Είναι σιγουρότατο ότι αυτό θα γίνει και πάλι το φθινόπωρο. Η πασιφανής στασιμότητα σε όλους του τομείς δεν αφήνει κανένα περιθώριο για κάποια διαφορετική προσμονή. Οι στρεβλώσεις στην οικονομία παραμένουν ακλόνητες, για λόγους οι οποίοι άπτονται ευθέως του θανατηφόρου εναγκαλισμού της οικονομικής με την εκάστοτε πολιτική ελίτ. Μια ελίτ που για δεκαετίες τροφοδοτείται με έναν εξοργιστικό νεποτισμό, εντελώς απροκάλυπτο. Οι ίδιες οικογένειες, τα ίδια ονόματα, οι ίδιες πρακτικές.
Ηδη συζητείται το ενδεχόμενο εκλογικής αναμέτρησης στο μέσο του φθινοπώρου. Μια αδιανόητη επιλογή που από μόνη της συνιστά «ατύχημα». Αντί για απογείωση που υποσχέθηκε ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών έρχεται μια εντελώς ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα της στασιμότητας, της ανικανότητας, του κενού λόγου.
Εκλογές υπό τις επικρατούντες συνθήκες θα φέρει τη χώρα με ταχύτητα στα βράχια με ένα πολιτικό προσωπικό αμήχανο, άσχετο, ελλειμματικό. Η ανάγκη για κάτι καινούργιο είναι πλέον «ώριμο τέκνο της οργής». Όχι από το φόβο των «άκρων», αλλά από την ύστατη ανάγκη της κοινωνίας. Το κάτι καινούργιο θα πρέπει να έχει συνολική πρόταση για κάθε πτυχή, και την πλέον μικρή και αμελητέα. Και θα πρέπει να περιλαμβάνει όχι μόνο την κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά τον κάθε τομέα έκφρασης της λαϊκής βούλησης. Ο κάθε φορέας (δήμος, Περιφέρεια, ΕΑΣ, Επιμελητήρια κ.α.) θα πρέπει να δώσει περιεχόμενο στην υπόστασή του.
Αυτό είναι που χρειάζεται άμεσα και όχι οι εκλογές. Αυτό το νέο, έντιμο, ξεκάθαρο, ρεαλιστικό, κοστολογημένο και με χρονικό ορίζοντα, θα αποτελέσει από μόνο του τον μεγάλο καταλύτη. Κι όταν έλθει η ώρα θα συνεγείρει και εκλογικά τους πολίτες.
Αλλιώς η επόμενη καινοτόμα, ρηξικέλευθη, και εξωστρεφής απόφαση των σήμερα κρατούντων θα είναι η αξιοποίηση του Πετσάλνικου!
