Ποιος θυμάται τη ΒΙΟΜΕ;
Του Πέτρου Κατσάκου.
Χιλιάδες πολίτες ανταποκρίθηκαν στο φεστιβάλ που οργάνωσε την Κυριακή το βράδυ η ΒΙΟΜΕ για τα δέκα χρόνια λειτουργίας του κατειλημμένου εργοστασίου. Οι συγκεντρωμένοι φώναζαν καθ’ όλη τη διάρκεια συνθήματα, όπως «δέκα χρόνια τώρα δεν είναι ουτοπία, είναι το εργοστάσιο που γράφει ιστορία», ενώ το κεντρικό σύνθημα του καλέσματος ήταν «η ΒΙΟΜΕ θα μείνει σε χέρια εργατικά». Αλήθεια, όμως, πόσοι θυμούνται σήμερα το πείραμα του αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου; Πόσοι από όλους αυτούς που αρχικά αγκάλιασαν το πείραμα της ΒΙΟΜΕ σήμερα έχουν ξεχάσει υποσχέσεις και δεσμεύσεις; Δυστυχώς, λίγοι και πολλοί αντίστοιχα, παρά την προσπάθεια.
Μιλώντας προ ημερών σε δημοσιογράφους, ο Θοδωρής Καρυώτης, μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στον αγώνα της ΒΙΟΜΕ, εξήγησε ότι «το κύριο πρόβλημά μας είναι πως δεν έχει υπάρξει από καμία κυβέρνηση βούληση να δοθεί μία λύση και να νομιμοποιηθεί η δραστηριότητά μας, να παραχωρηθεί, δηλαδή, το κομμάτι γης στο οποίο λειτουργεί η ΒΙΟΜΕ στον συνεταιρισμό εργαζομένων».
Το πείραμα της αυτοδιαχείρισης λειτουργεί τα τελευταία χρόνια μέσα σε ένα ασφυκτικά εχθρικό πλαίσιο και με μοναδική στήριξη ένα μικρό κομμάτι της κοινωνίας που με τις λιγοστές δυνάμεις του το κρατά ζωντανό. Σήμερα στο εργοστάσιο απασχολούνται 22 άτομα· σε ένα εργοστάσιο που παράγει προϊόντα γενικού καθαρισμού, όπως καθαριστικά ρούχων, καθαριστικά πιάτων, σαπούνια κ.λπ., τα οποία προωθούνται σε μικρά καταστήματα, ενώ έχουν δημιουργήσει και ηλεκτρονικό κατάστημα. Τα προϊόντα αυτά είναι κατά βάση οικολογικά, αφού αποτελούνται από βιοδιασπώμενες πρώτες ύλες, οι οποίες είναι ακίνδυνες για το περιβάλλον. Παράλληλα, οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ έχουν κάνει άνοιγμα και στην ευρύτερη κοινωνία με την καθιέρωση του «αλληλέγγυου υποστηρικτή», όπου υπάρχει μια μικρή συνδρομή της τάξης των 3 ευρώ.
Ας γίνει, λοιπόν, η συναυλία της Κυριακής ένα νέο ξεκίνημα για την επανασύνδεση του προοδευτικού κόσμου με το πείραμα της ΒΙΟΜΕ.
Άρθρο στην ΑΥΓΗ