Πεθαίνοντας την 4η Ιουλίου…
Του Νίκου Μπογιόπουλου.
Σαν σήμερα, στις 4 Ιούλη του 1776, η αυτοκρατορία της εποχής, η Βρετανία, συνταράχτηκε από την απόφαση των τότε «τρομοκρατών» στις αποικίες του «Νέου Κόσμου», να διακηρύξουν την Ανεξαρτησία τους.
Η κυβέρνηση στο Λονδίνο είχε «επικηρύξει» τους γνωστούς «τρομοκράτες», τον Τζέφερσον, που συνέταξε τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και τον Ουάσιγκτον, που ανέλαβε τη στρατιωτική ηγεσία των «τρομοκρατών».
Πώς θα ήταν γραμμένη η ιστορία, αν η βρετανική αποικιοκρατία είχε καταφέρει να κερδίσει εκείνο τον πόλεμο;
Ομως, η Βρετανία έχασε και την 4η Ιουλίου του 1776 γεννήθηκε ένα νέο κράτος, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ξυπνώντας τη διάθεση στους ευρωπαϊκούς λαούς να αγωνιστούν κατά της συντήρησης.
Εκτοτε οι ΗΠΑ γιορτάζουν με περηφάνια την 4η Ιουλίου ως την αφετηρία της ύπαρξής τους, ξεχνώντας, όμως, το περιεχόμενο της Διακήρυξης, που συνέταξε ο Τζέφερσον, εκφράζοντας την πλέον επαναστατική τάση ανάμεσα στους οπαδούς εκείνου του αγώνα για την ανεξαρτησία.
Δυόμισι αιώνες μετά, ανήμερα της Ανεξαρτησίας, η 4η Ιουλίου “γιορτάζεται εξω από τα σύνορα των ΗΠΑ με την αμερικανική αρμάδα να είναι απλωμένη σε ολόκληρη την υδρόγειο. Ετοιμη να συντρίψει τους «τρομοκράτες», που αγωνίζονται για τη δική τους «4η Ιουλίου ». Είτε είναι Κούρδοι, είτε είναι Παλαιστίνιοι, είτε είναι Σύριοι, είτε είναι οποιοιδήποτε και οπουδήποτε διεκδικούν ελευθερία, ανεξαρτησία, αυτοδιάθεση.
Στο εσωτερικό, δε, των ΗΠΑ, η 4η Ιουλίου “γιορτάζεται” με ομαδικούς τάφους – σήμα κατατεθέν του συστήματος της σαπίλας σε περίοδο πανδημίας και με την κραυγή “δεν μπορώ να ανασάνω” – σήμα κατατεθέν του ρατσισμού, του μισανθρωπισμού και της βαρβαρότητας στην ίδια την “Μέκκα” της Αυτοκρατορίας του καπιταλισμού.
Άρθρο στην ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ
