ΠΑΣΟΚ: Διήμερο λειψάνων

Του Φίλιππου Δ. Δρακονταειδή

————————————————————–Το εκκλησίασμα ήταν πολυπληθές. Μεταξύ αυτών είχαν παρεισφρήσει μερικοί κλακαδόροι. Αρκετοί ήταν οι χωλοί, οι οσφυοκάμπτες, οι πάσχοντες από κύφωση και λόρδωση, οι οποίοι προσήλθαν προς προσκύνηση των λειψάνων. Αρκετά ήταν και τα ράκη του παρελθόντος, που αντάλλασσαν χαμόγελα και χειραψίες ακόμα και με εκείνους που μισούσαν και που, αν κρατούσαν μαχαίρι, όπως είχαν μάθει, θα το κάρφωναν στην πλάτη του «συντρόφου», που έσπευδαν να αγκαλιάσουν.

Παρόντες οι ελάχιστοι που έφυγαν νωρίς δίχως να πάψουν να είναι ισοκράτες στις ψαλμωδίες. Απόντες ήταν οι χολωμένοι, οι παραιτηθέντες και σιτιζόμενοι σε άλλες εκκλησίες, οι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού απόβλητοι που έχουν φορτωθεί τις αμαρτίες του κινήματος και που οι μετάνοιές τους τούς έχουν αθωώσει ή δεν κινδυνεύουν ιδιαιτέρως να χάσουν όσα έχουν μαζέψει στα θυλάκιά τους. Ηταν σύναξη στελεχών, οπαδών, φίλων, ηλικιωμένων στην πλειονότητά τους. Ηταν και αρκετοί νέοι, που είχαν αποστηθίσει τα τροπάρια των δασκάλων τους. Δεν ήταν η χαρωπή αύρα της αλλαγής, δεν υψωνόταν ο ήλιος με καμία σιγουριά. Ηταν η παραδοσιακή προσέλευση προς επίδειξη μιας υγείας, που όσο και αν έχει καταρρεύσει, είχε πιει τα χάπια της και μπορούσε να υπομείνει τις ευλογίες, τα σταυροκοπήματα και τα κηρύγματα κατά τη διάρκεια των συνεδριών. Εκεί εκτέθηκαν τα πρώτα λείψανα, τα οποία δεν λιτανεύτηκαν, έτυχαν όμως προσοχής επ’ ολίγον.

Η προσοχή ήταν στραμμένη στα ολόσωμα λείψανα, που θα εμφανίζονταν περί το πέρας τέτοιας λειτουργίας. Οποία προσμονή! Οποία προετοιμασία αναγνώρισης της αγιότητάς τους! Οποία συγκίνησις! Τα ολόσωμα λείψανα ανταποκρίθηκαν σε όλες αυτές τις προσδοκίες και προοπτικές. Ελαβαν τον λόγο για να ψάλουν τον Ακάθιστο Υμνο της προσφοράς τους, υπογραμμίζοντας ότι έπραξαν το καλό, ότι επί των ημερών τους έγιναν τα δέοντα, ότι οι άπιστοι που πολιόρκησαν και εκπόρθησαν τα τείχη της πατρίδας ανασκολόπισαν το έργο τους, ότι ενώ ο Νυμφίος ερχόταν, οι μωρές παρθένες δεν γρηγορούσαν, δεν τον υποδέχτηκαν.

Το πρώτο ολόσωμο λείψανο, ως πάπας από άμβωνος, αγίασε την προσφορά του στον τόπο και ράντισε με κάμποση χολή όσους του φταίνε, είτε εντός του Κινήματος, είτε στη δεξιά του. Ευτυχώς, το κήρυγμά του ήταν σε ορθά ελληνικά, σύντομο αρκετά και σαφές στη λογική του. Είχε αυτό το πλεονέκτημα, που σκιάζει η άποψή του ότι όλα καλά εκ μέρους του, για όλα τα ανάποδα ας όψονται οι άλλοι.

Το δεύτερο ολόσωμο λείψανο είπε ό,τι λέει εδώ και χρόνια (από νεαράς ηλικίας). Δεν είναι σε θέση να πει κάτι άλλο, επειδή φταίει το ποδήλατο που πέφτει και όχι ο ποδηλάτης που το κουμαντάρει. Κάποιος από το ακροατήριο φώναξε: «Γιώργο, σε ρίξανε!», δεν δόθηκε όμως συνέχεια δυστυχώς, ώστε να πληροφορηθούν το πανελλήνιο, η Ευρώπη και ο κόσμος ποιοι έριξαν τέτοιο καλό παιδί από το ποδήλατό του. Δεν αξίζει λοιπόν να του δοθεί σημασία, πολύ περισσότερο που εξήγησε (επιτέλους!) ότι η ιστορική φράση του «υπάρχουν λεφτά» δεν ήταν ολόκληρη, αφού η δευτερεύουσα πρόταση ήταν περίπου «εφόσον καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή» και άλλα τέτοια.

Οταν γίνεται προσκύνηση λειψάνων δεν περιμένει κανείς κάτι καλύτερο. Τα λείψανα δεν έχουν τη δυνατότητα να περιγράψουν τον βίο τους, τα ατοπήματά τους, εκείνα που μπορεί να θέλησαν, αλλά παραιτήθηκαν από αυτά και τα λεηλάτησαν, αν όχι επί 39 χρόνια, τουλάχιστον επί πολλά χρόνια. Δεν έχουν το θάρρος να αναγνωρίσουν πως το Κίνημα υπήρξε η παλινόρθωση μιας τάξης που μεταπήδησε από την παρακμή της ψευτοδημοκρατίας στην αρπαγή της προσδοκίας και στην τερατογένεση της ευκολίας. Το Κίνημα ωφέλησε βραχυχρονίως και έβλαψε μακροχρονίως. Ωφέλησε τον πάντα προδομένο λαό και τον πήρε στον λαιμό του. Εβλαψε τη γλώσσα, την Ιστορία, εκείνους που το πίστεψαν, αυτούς των οποίων ευνούχισε το μέλλον. Τα εύκολα και τα επιφανειακά έχουν ειπωθεί προς ευλογία ή καταδίκη του Κινήματος. Τα σπουδαία δεν έχουν βρει διέξοδο. Το διήμερο των λειψάνων παραπέμπει στην αρχή «παρά μία τεσσαράκοντα». Μακάρι να μην ξαναδούμε λείψανα του χρόνου.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ