Παρουσίαση Γ. Καλπούζου στο Κιλκίς
Παρουσίαση του συγγραφέα Γιάννη Καλπούζου θα γίνει στο Κιλκίς την Τετάρτη στις 14 Μαϊου.
Πρόκειται για πολύ αγαπητό και βραβευμένο συγγραφέα που τα βιβλία του σημειώνουν μεγάλο αριθμό πωλήσεων. Παράλληλα με τα συγγραφικά ο Καλπούζος έχει και πλούσιο στιχουργικό έργο, όπως δείχνουν τα τραγούδια τραγούδια: Γιατί πολύ σ’ αγάπησα –Ορφέας Περίδης, Δέκα μάγισσες –Γιάννης Σαββιδάκης, Να’ σουν θάλασσα –Θεοδωρίδου-Σαρμπέλ, Ότι αγαπώ είναι δικό σου –Γλυκερία και πάρα πολλά άλλα.
Το νέο του βιβλίο «Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου» είναι ομότιτλο με το τραγούδι της Γλυκερίας το οποίο ο ίδιος έχει γράψει και ήδη το έχει υποδεχτεί πολύ θερμά τόσο το βιβλιόφιλο κοινό όσο και τα ΜΜΕ.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ γεννήθηκε στο χωριό Μελάτες της Άρτας το 1960. Έχει γράψει ποιητικές συλλογές, 70 στίχους τραγουδιών, διηγήματα και μυθιστορήματα. Με την ποιητική συλλογή Έρωτας νυν και αεί ήταν υποψήφιος στη βραχεία λίστα για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2008, ενώ το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (Ε.ΚΕ.ΒΙ.) για το μυθιστόρημά τουΙμαρέτ.
Συνέντευξη
– Κύριε Καλπούζο τι σας ενέπνευσε για να γράψετε το συγκεκριμένο βιβλίο;
– Η Ελλάδα, τα απόκρυφα των ψυχών και ο μικρόκοσμος των καθημερινών ανθρώπων, μέσα από όσα γνώρισα στα χρόνια τη ζωής μου. Ήθελα να μιλήσω γι’ αυτά τα χρόνια, από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σχεδόν τις μέρες μας. Να καταθέσω τη δική μου ματιά για όσα οδήγησαν και στο σημερινό γκρέμισμα.
– Ποια είναι τα μηνύματα που μεταδίδει στον αναγνώστη το βιβλίο σας;
– Τα μηνύματα είναι πολλά, ενώ ως πάγια θέση μου αφήνονται τα συμπεράσματα στους αναγνώστες μιας και στόχος μου είναι να βρεθούμε συνοδοιπόροι στον στίβο της σκέψης και του στοχασμού κι όχι να διεκδικήσω ρόλο καθοδηγητή. Κυρίαρχο, δηλαδή, ζητούμενό μου είναι να τεθεί ο προβληματισμός και να προκύψει η αναζήτηση γύρω από σειρά θεμάτων, όπως: το μεγαλείο του έρωτα, ο οποίος έχει απαξιωθεί ποικιλοτρόπως· πόσο το συναίσθημα επηρεάζει τη λογική και τις αποφάσεις μας· τις πολλές “Ελλάδες”, που πολλοί δεν υποψιάζονται καν ότι υπάρχουν· τα τραύματα που επέφερε ο εμφύλιος σπαραγμός στον τόπο μας· πόσο τα κρίματα των προηγούμενων γενιών βασανίζουν τις επόμενες· πόσο επικίνδυνος είναι ο μηδενισμός όσων κατόρθωσε να πετύχει ο άνθρωπος ή μια κοινωνία· η αναψηλάφηση των παραδοσιακών αξιών· πόσο επικίνδυνο είναι το γεγονός ότι από τις αντιδράσεις και τις αποφάσεις μας απουσιάζει η νηφαλιότητα και η περίσκεψη· τι σηματοδοτεί και πού οδηγεί η νοοτροπία “ή είσαι μαζί μας ή είσαι με τους άλλους”· οι πλείστες όσες παθογένειες της Ελλάδας και τα κατάλοιπα παλαιότερων εποχών που ακόμη μας ταλανίζουν· και πολλά άλλα.
– Με μία λέξη πώς θα χαρακτηρίζατε τον έρωτα της Θάλειας και του Άνδη; Γιατί;
– Νομοτέλεια. Η χημεία του έρωτα δεν υπακούει σε αναλύσεις και “γιατί”.
– «Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου»: Πιστεύετε ότι με αυτό τον τρόπο πρέπει να αγαπάει κανείς;
– Η αγάπη υψώνεται στο μεγαλείο της όταν δίνει, όταν ψαλιδίζει το “εγώ”, όταν οι αντωνυμίες συμφωνούν στην ανταλλαγή αιχμαλώτων. Μαθαίνουμε να αγαπάμε, εξελισσόμαστε μέσα στον χρόνο, η πνευματική καλλιέργεια σμιλεύει το κτητικό και το πρωτόγονο ένστικτο και ανυψώνει τον άνθρωπο και τον τρόπο που ερωτευόμαστε. Εξάλλου η αγάπη από μόνη της ανατρέπει το “εγώ”, ακόμη κι όταν εκφράζεται κτητικά. Γιατί ακριβώς υπάρχει μέσα από το “εσύ”. Πέρα από αυτά, η φράση αναφέρεται στην αφιέρωση, στο απόλυτο δόσιμο. Το ιδανικό, βεβαίως, είναι αυτό το δόσιμο να εκφράζεται ως αντίλαλος της μιας φωνής κι ως αντίλαλος της άλλης. Ωστόσο μπορεί κανείς να συναντηθεί με το μεγαλείο της αγάπης και χωρίς την ανταπόδοση. Άλλωστε η αγάπη δεν περιορίζεται μόνο στην ερωτική σχέση.
– Σε ποια σημεία μοιάζει και σε ποια διαφέρει το παρόν βιβλίο από τις άλλες δουλειές σας;
– Νομίζω ότι οι αναγνώστες θα αναγνωρίσουν και σ’ αυτό το μυθιστόρημα το ύφος μου, παρότι σε κάθε βιβλίο πειραματίζομαι με διαφορετικά γλωσσικά τεχνάσματα, όπως και με τη δομή. Το “Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου” πραγματεύεται το κοντινό παρελθόν, ενώ τα τρία προηγούμενα βιβλία μου διαδραματίζονταν σε παλαιότερες εποχές. Ευδιάκριτο είναι και το έντονα σαρκαστικό στοιχείο και το παιγνιώδες ύφος, κάτι που ελάχιστα μεταχειρίστηκα στα προηγούμενα μυθιστορήματά μου. Όσο για τις ομοιότητες έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι οι ήρωές μου είναι και πάλι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, όπως και με τη βυθοσκόπηση στα απόκρυφα των ψυχών τους, αν και δρουν κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες και υπηρετούν άλλη θεματολογία.
– Με τι άλλο ασχολείστε στον ελεύθερο χρόνο σας;
– Αποζητώ την ηδύτητα της συζήτησης με φίλους, όποτε μου δίνεται ευκαιρία ταξιδεύω, μένω μόνος και διαλογίζομαι, βγαίνω στην πόλη, περπατώ και παρατηρώ τον κόσμο και τα κτίρια, πηγαίνω στο θέατρο ή στον κινηματογράφο και σπανιότερα σε κάποια μουσική σκηνή.
– Ποιος ο ρόλος του λογοτεχνικού βιβλίου στη ζωή μας;
– Η ψυχαγωγία, η ανατομία της ανθρώπινης ύπαρξης και η ανάλυση της πραγματικότητας με γνώμονα τον έσω κόσμο. Να δώσει μια άλλη διάσταση και αξία στη ζωή, να αναδείξει πρότυπα, να απαλύνει τον πόνο και την αδικία μέσω της τέχνης και να προτείνει διεξόδους από τις φυλακές όπου οδηγείται η ψυχή. Να σταθεί κόντρα στη νοοτροπία που θέλει ως μοναδικό κέντρο της ύπαρξής μας την οικονομία. Να δημιουργήσει σταθερό πνευματικό περιβάλλον, ώστε να θωρακίζεται ο άνθρωπος και ν’ αντιμετωπίζει πιο ψύχραιμα τα οικονομικά ή τα όποια άλλα δεινά καραδοκούν στο διάβα της ζωής.
