«Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες»
Του Γιάννη Μυλόπουλου.
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε δίκιο. Η Δεξιά ποτέ δεν συμπάθησε το Πολυτεχνείο. Κι αυτό γιατί το Πολυτεχνείο δεν ήταν ποτέ μια εθνική εορτή σαν όλες τις άλλες.
Δεν είχε παπάδες και αγιασμούς, δεν είχε σημαίες στα μπαλκόνια, δεν είχε εθνικιστικές υστερίες και πολεμοχαρείς παρελάσεις. Υπήρξε μια επέτειος που δεν καθιερώθηκε από το κράτος, αλλά επιβλήθηκε από το λαό και κυρίως από τους νέους.
Κι ακόμη περισσότερο, η Δεξιά δεν συμπαθεί το Πολυτεχνείο γιατί συμβολίζει κάτι που η Δεξιά όχι μόνο δεν το έχει στο DNA της, αλλά και που το φοβάται σαν το διάβολο το λιβάνι:
Το Πολυτεχνείο συμβολίζει μια λαϊκή εξέγερση και κρύβει πίσω του το διαχρονικό αίτημα για Ελευθερία και Δημοκρατία. Το Πολυτεχνείο ήταν μια αυθεντική λαϊκή εξέγερση των νέων απέναντι σε ένα ολοκληρωτικό στρατιωτικό καθεστώς που, με πρόσχημα το φάντασμα του εθνικού διχασμού που δήθεν προκαλούσε ο πλουραλισμός των ιδεών και η άνοδος των πέραν της Δεξιάς πολιτικών δυνάμεων, κατήργησε τη Δημοκρατία και στέρησε τις ελευθερίες και τα πολιτικά δικαιώματα των πολιτών για 7 ολόκληρα χρόνια.
Το Πολυτεχνείο λοιπόν συμβολίζει ακριβώς αυτό που φοβάται σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και που για να το αποφύγει, συνδέει τα μέτρα αντιμετώπισης μιας υγειονομικής κρίσης με την αστυνομοκρατία και την καταστολή.
Το σκηνικό στήνεται προσεκτικά. Η εικόνα των έρημων δρόμων με τις αστυνομικές περιπολίες παραπέμπει σε περασμένες περιόδους δικτατορίας για την Ελλάδα ή τη Λατινική Αμερική.
Οι προσλήψεις αστυνομικών αντί για γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση της Δεξιάς, ακόμη και την πανδημία επιδιώκει να την αντιμετωπίσει με αυταρχισμό και αστυνομική καταστολή.
Γι’ αυτό άλλωστε και φέρεται με δύο μέτρα και δύο σταθμά απέναντι στους συνωστισμούς στις εκκλησίες αφενός και στον εορτασμό του Πολυτεχνείου αφετέρου.
Γι’ αυτό και ενοχοποιεί τις συναθροίσεις των νέων, αδιαφορώντας, την ίδια ώρα, για τους συνωστισμούς στα λεωφορεία και στο Μετρό. Για τα οποία μάλιστα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, σαν νεόκοπος λοιμωξιολόγος, δηλώνει με θράσος αγράμματου ότι, λέει, δεν είναι εστίες υπερμετάδοσης. Κι ας βρέθηκαν θετικοί 40 εργαζόμενοι στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ και μπήκαν σε καραντίνα άλλοι 350…
Κι ακόμη, η πρόσφατη πρόταση του πρωθυπουργού να δημιουργηθεί αστυνομία που να εδρεύει εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, όταν αυτά παραμένουν κλειστά εδώ και μήνες και μαστίζονται από οικονομικά προβλήματα και από έλλειψη προσωπικού, είναι απόδειξη του πως αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και πως αντιμετωπίζει την παραγωγή και τη μετάδοση της επιστημονικής γνώσης.
Ακόμη ηχούν στα αφτιά μας οι προσπάθειες στελεχών της Δεξιάς και σημερινών υπουργών, στα χρόνια που ακόμη γιορτάζονταν η επέτειος του Πολυτεχνείου, να πείσουν στα τηλε-παράθυρα ότι δήθεν δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο, αλλά όλο αυτό ήταν ένας μύθος και ένα κατασκεύασμα της Αριστεράς.
Η κυβέρνηση δεν συμπαθεί το Πολυτεχνείο, γιατί η επέτειος μιας αυθεντικής λαϊκής εξέγερσης συνδέθηκε άρρηκτα μεταπολιτευτικά με την ηγεμονία της Αριστεράς.
Και ο Μητσοτάκης, ως εκπρόσωπος μιας αριστοκρατικής ελίτ και ως εκφραστής μιας ολιγαρχίας του πλούτου, ξέρει ότι για να υλοποιήσει το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά του σε βάρος των συμφερόντων των οικονομικά αδύναμων και όλων όσοι είμαστε «εξαρτημένοι από το μισθό μας», πρέπει να απονευρώσει τις… ελαττωματικές ιδέες της Αριστεράς και να αποκαθηλώσει τα σύμβολά της.
Γι’ αυτό και η επίθεση στο Πολυτεχνείο μόνο τυχαία δεν είναι. Χρησιμοποιούν την πανδημία σαν πρόσχημα για να καταλύσουν τις συνταγματικές ελευθερίες, να καθυποτάξουν τα σύμβολα της εξέγερσης και να εγκαθιδρύσουν ένα αυταρχικό καθεστώς φόβου και καταστολής, που θα κάνει την κρίση ευκαιρία υπέρ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.
Αν στα χρόνια της δικτατορίας η απειλή για τη Δημοκρατία ερχόταν από τους συνταγματάρχες, η σημερινή απειλή έρχεται από τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά. Η οποία για να επιβάλει την αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική ατζέντα της χωρίς να βρει αντιστάσεις, αντιγράφει τις κινήσεις ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος:
Ελέγχει τα ΜΜΕ, καταργεί τον πλουραλισμό και ακυρώνει την ελευθερία του τύπου.
Ενισχύει το αστυνομικό κράτος.
Ελέγχει τη Δικαιοσύνη, όπως κατήγγειλε η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων.
Καταργεί τις συνταγματικές δημοκρατικές ελευθερίες, με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας.
Αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήθελε, πράγματι, να προστατέψει τη δημόσια υγεία από τις συγκεντρώσεις στην επέτειο του Πολυτεχνείου, είχε τρόπο να το επιτύχει, χωρίς να απαγορεύσει το συνταγματικό δικαίωμα των συναθροίσεων.
Μπορούσε να καλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς στο όνομα της υγειονομικής κρίσης και σε ένα ενωτικό κλίμα να βρεθεί μια συναινετική λύση ενός συμβολικού εορτασμού που ούτε θα έθετε σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, ούτε θα κατέλυε το Σύνταγμα, απειλώντας την ίδια τη Δημοκρατία.
Όμως η κεντρική επιδίωξη της κυβέρνησης της Δεξιάς ποτέ δεν ήταν η αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης. Αν ήταν, αφού είχε και τον χρόνο και τα μέσα για να προετοιμαστεί και να θωρακίσει το σύστημα υγείας, αλλά και να αντιμετωπίσει τις εστίες υπερμετάδοσης, γιατί δεν το έκανε;
Άλλες λοιπόν είναι οι βλέψεις και άλλες οι επιδιώξεις τους.
Η πανδημία και το lockdown για την κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι το ιδανικό πρόσχημα για να προωθήσει την ολιγαρχική ατζέντα της και να υλοποιήσει τους νεοφιλελεύθερους σχεδιασμούς της.
Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου ορίζει το τέλος της εποχής της Μεταπολίτευσης και την αυγή μιας νέας εποχής αγώνων για τη Δημοκρατία. Που απειλείται ανοικτά πια από μια στυγνή και αποφασισμένη νεοφιλελεύθερη Δεξιά, που υπηρετεί αλλότρια οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα.
Το ευρύ αντιδεξιό μέτωπο που, στο όνομα της κατάργησης του Συντάγματος, συγκροτεί η αντιπολίτευση αναδιατάσσει τον πολιτικό χάρτη και επαναπροσανατολίζει το πολιτικό σκηνικό.
Η δημοκρατική Ελλάδα θα αντισταθεί, ακόμη και σε συνθήκες αρρώστιας και απομόνωσης. Το σύνθημα, για μια ακόμη φορά στην ιστορία, είναι: «Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες…»
Άρθρο στο tvxs.gr
