Κύκλος χαμένων ευκαιριών

Του Παναγιώτη Φλωρίδη (ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ)

———————————————————————————————————————————————————————-Η είδηση πέρασε σχετικά «στα ψηλά» των εφημερίδων, και καθόλου στα δελτία Ειδήσεων. Η Χρυσαυγιτικές «επιδόσεις» με κορύφωση την δολοφονία το Π.Φύσσα  σκέπασαν τα πάντα.

Η είδηση έλεγε ότι ο ελληνικός τουρισμός, με επίκεντρο τα νησιά του Αιγαίου δέχεται ένα σοβαρό πλήγμα: οι τουρκικές  Αρχές αποφάσισαν τη διακοπή κάθε τουριστικής ροής προς τα νησιά του Αιγαίου με αποτέλεσμα αυτά να υφίστανται τώρα έναν  κλυδωνισμό στον οικονομικό προγραμματισμό τους. Και του χρόνου… Κύριοι οίδε.

Αιτία της εξέλιξης  αυτής  ήταν μια επιλογή της κυβέρνησης που τόσα πολλά βασίζει στον τουρισμό ως πυλώνα για την ανάκαμψη της Οικονομίας. Στην πρόσφατη ψηφοφορία για την ανάληψη της EXPO 2020 η Ελλάδα ψήφισε υπέρ του Ντουμπάι και όχι υπέρ της Σμύρνης που ήταν υποψήφια. Να σημειωθεί ότι στις EXPO που διαρκούν πολλούς μήνες, προσέρχονται εκατομμύρια επισκέπτες  απ’ όλο τον κόσμο με ιδιαίτερα ισχυρό πορτοφόλι. Σε μια Εκθεση EXPO στο Αμβούργο προσήλθαν 40 εκατομμύρια  επισκέπτες.

Σε μια Διεθνή Εκθεση του μεγέθους της EXPO ωφελείται όχι μόνο η πόλη που τη διοργανώνει  αλλά και όλη η ευρύτερη περιοχή που πολλές φορές ξεπερνά και τα ίδια τα σύνορα της χώρας. Η EXPO στη Σμύρνη θα έμοιαζε σαν να διοργανωνόταν στην Ελλάδα. Ποιος επισκέπτης θα πήγαινε στη Σμύρνη και δεν θα περνούσε απέναντι για μια επίσκεψη ή μια μικρή κρουαζιέρα στο Αιγαίο; Οι περισσότεροι μάλλον θα επέλεγαν τη Σμύρνη μόνο και μόνο επειδή βρίσκεται δίπλα στο μύθο που θέλουν όλοι να ζήσουν. Το Αιγαίο ήταν και παραμένει ο πλέον δημοφιλής προορισμός του Πλανήτη και μια EXPO στην πανάρχαιη ελληνική  κοιτίδα, τη Σμύρνη, θα ήταν ένα πραγματικό δώρο για την χώρα, και μια ευκαιρία για επανατοποθέτηση  των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας σε άλλες, πιο ωφέλιμες βάσεις. Χωρίς εξοπλισμούς, χωρίς αερομαχίες, χωρίς άσκοπη οικονομική αιμορραγία.

Αντί όλων αυτών εμείς επιλέξαμε Ντουμπάι. Το όνειρο των επενδύσεων από τους Εμίρηδες ακόμη καλά κρατεί. Τα ατελείωτα πετροδολλάρια ακόμη τα ονειρευόμαστε. Δεν πεισθήκαμε ακόμη ότι αυτά προορίζονται όχι για παραγωγικές επενδύσεις στην χώρα μας, αλλά για αρπαγή-κοψοχρονιά των ατελείωτων  «φιλετών» της πτωχευμένης  πατρίδας.

Η περίπτωση της Σμύρνης και της …ρηξικέλευθης ψήφου της Ελλάδας μας έφερε στο νου μιαν άλλη EXPO. Όταν το 2005 με την νέα κυβέρνηση Καραμανλή την EXPO, του 2012 νομίζω, την διεκδίκησε η Θεσσαλονίκη. Ηταν μια προοπτική που έδινε ασφαλώς κι ένα μεγάλο μερίδιο οικονομικής ανάσας και στο νομό μας. Η διεκδίκηση μιας EXPO, είναι όπως αυτή μιας Ολυμπιάδας. Η κάθε υποψήφια πόλη υποβάλλει φάκελο ο οποίος αξιολογείται από Ιδική Επιτροπή. Ο φάκελος συνοδεύεται και από τους εκπροσώπους της πόλης και της χώρας.

Τον φάκελο της Θεσσαλονίκης τον συνόδευσαν στην Γενεύη όπου η έδρα ο τότε δήμαρχος Παπαγεωργόπουλος, ο τότε νομάρχης Ψωμιάδης και ο τότε Υπουργός Μακεδονίας-Θράκης Τσιαρτσώνης. Όταν οι της Επιτροπής είδαν το φάκελο, δεν τον έβαλαν ούτε στην προκριματική φάση. Απλά… τον πέταξαν!

Εκτοτε η Θεσσαλονίκη ζει με το όνειρο της ανάπτυξης. Όπως η χώρα τελευταία με τα πετροδολλάρια, Ντουμπάι, Κατάρ κλπ.