Ο Ανένδοτος 1-2-0, που δεν έγινε
Του Κώστα Κιλτίδη.
Πριν ένα χρόνο φάνηκε ο ολισθηρός δρόμος που ακολουθούν οι Τσίπρας – Κοτζιάς στο μείζον θέμα της ονομασίας και του προσδιορισμού του Κρατιδίου των Σκοπίων. Τα λάθη από τον Δεκέμβριο του 1991 πολλά, οι χαμένες ευκαιρίες αρκετές. Φτιάχτηκαν και ακυρώθηκαν πολιτικές καριέρες εν ονόματι της υπεράσπισης η επίλυσης του ζητήματος. Στην τραγικότητα των μνημονίων και της φτωχοποίησης, προσετέθη η ατιμωτική συμφωνία των Πρεσπών χωρίς ήττα σε πόλεμο.
Η Ελλάς ως χώρα του δυτικού ελεύθερου κόσμου ήταν αντιθέτως το 1991 στις υπερέχουσες δυνάμεις με κεκτημένο την ένταξη της στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο ελληνικός λαός έδειξε τον δρόμο των ορθών εθνικών επιλογών. Της τιμής της Ιστορίας και του αίματος, που κατοχύρωσαν την σύγχρονη κρατική υπόσταση του νεοελληνικού κράτους. Οι αντιδράσεις των οργανωμένων φορέων ήταν φιλότιμες, όχι όμως καθολικές και αποτελεσματικές. Η εισχώρηση ύποπτων προσώπων και οι ματαιότητες ανάδειξης δεν έφερε την εθνική συλλογικότητα του αποτελέσματος, δημοκρατικά και εντός του συντάγματος της χώρας.
Η συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης ανέδειξε την αναποτελεσματικότητα που ακολουθήθηκε και δεν ανταποκρίνεται στην αγωνία των πολιτών. Το ακροτελευταίο άρθρο του συντάγματος, το 120, ορίζει ρητώς ότι η τήρηση του συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Με ακροτελευταίο άρθρο το 114, έγινε ο ανένδοτος 1-1-4. Δυστυχώς όσοι μίλησαν για το 120 υπονόησαν ενέργειες, που μπορεί να οδηγούσαν σε παρεκτροπές.
Πολλοί που αγωνισθήκαμε από παιδιά εναντίον της εκδηλωθείσας προπαγάνδας των Σκοπίων δεν συμμετείχαμε στο σχεδιασμό, έχοντας κομματική ταυτότητα που μπορούσε να παρερμηνευθεί. Φοβούμαι ότι η ολιγωρία, η άγνοια και η απουσία βιωματικής σχέσης σ΄ αυτόν τον αγώνα δεν ανέδειξαν την αναγκαιότητα εφαρμογής με δημοκρατικά μέσα του άρθρου 120 του συντάγματος.
Ο αγώνας έπρεπε να κλιμακωθεί για δημοκρατική διεκδίκηση έκφρασης των πολιτών, που είναι το δημοψήφισμα ή οι εκλογές. Είναι πρωτοφανείς οι αγκυλώσεις και οι διαστροφές ερμηνείες για την εφαρμογή του άρθρου 120 και πως μπορεί να επιβληθεί. Αντί αυτού εκδηλώθηκαν εκφυλιστικές δράσεις που οδήγησαν σε κόπωση και αγνόηση της λαϊκής οργής.
Παρακολουθώ με λύπη, ότι ακόμη και αυτή η μετακίνηση βουλευτών για στήριξη της κυβέρνησης δεν καταγγέλλεται ως παρεκτροπή του πολιτεύματος. Στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία ο βουλευτής, βουλεύεται ελευθέρως κατά το σύνταγμα ως εκπρόσωπος του έθνους και του λαού. Σταματά όμως αυτονόητα στη στήριξη ή απόρριψη της εκτελεστικής εξουσίας για την κυβέρνηση.
Αυτά επιλυθήκαν με την εφαρμογή της Προεδρικής Δημοκρατίας με τον σαφή διαχωρισμό της εκτελεστικής εξουσίας από την βουλευτική ιδιότητα. Αυτή την διαστροφή εφαρμόζουν για την κύρωση της επονείδιστης συμφωνίας, που για να ψηφισθεί και να δημιουργήσει τετελεσμένα έπρεπε να υπάρχει κυβέρνηση. Ο ανένδοτος 1-2-0 δεν έγινε. Οι πατροκτόνοι του πολιτισμού που τους παρέδωσε ο Ελληνισμός σχεδιάζουν ατιμάζοντας την ιστορία. Η πληγή βαθειά, ο διχασμός προ των πυλών. Το μέλλον φωνάζει: Σώστε τη Μακεδονία για να σωθεί η μέχρι τώρα γνωστή Ελλάς!
