Οι πατριώτες
Του Νίκου Κωνσταντινίδη*
Είναι αλήθεια ότι στις εκλογές οι πιο πολλοί αγωνίζονται για την αλλαγή στην κοινωνία, πλην ολίγων, αλλά επιτήδειων που αγωνίζονται για την αλλαγή της θέσης τους μέσα στην κοινωνία. Αλλιώς δεν θα υπήρχαν εσωκομματικοί ανταγωνισμοί ή και αποκλεισμοί ως προς την σύνθεση των ψηφοδελτίων.
Στην πολιτική, πολλές φορές, ανέβηκαν στην εξουσία λάθος άνθρωποι. Ανδρείοι έχασαν από ανδρείκελα, έντιμοι έχασαν από ανέντιμους κι άτυχοι από τυχάρπαστους κατά πως φανερώνει η ιστορία. Λαός που δεν υψώνει το κεφάλι του, αλλά περπατά έχοντάς το σκυφτό, ίσως να βρει κανένα ευρώ, ελευθερία όμως δεν πρόκειται να έχει.
Αν θέλεις να λέγεσαι Έλληνας, οφείλεις να υπερασπίζεσαι κάθε σπιθαμή γης, αέρα και θάλασσας, που παρέλαβες από τους προγόνους σου. Να αντισταθείς σε κάθε ξενόδουλο φλούφλη ή φούφουτο. «Στον κόσμο αυτό, αν ήρθες μόνο για να μετρήσεις τα χρόνια σου και να φύγεις, δεν έχεις να φοβηθείς από τίποτε. Ποτέ τον φρόνιμο δεν τον πειράζουν… Μα αν είναι να χαθεί κάποτε ο κόσμος, θα χαθεί από τους φρόνιμους… Γιατί οι φρόνιμοι με την φρονιμάδα τους βοηθούν τους σκληρούς να γίνουν σκληρότεροι», σου θυμίζει από τα χρόνια της Αντίστασης ο Λουντέμης.
Αν θες να λέγεσαι πατριώτης, διάλεξε πλευρά: Διάλεξε, αν θες ένα κράτος ισχυρό με δημόσια αγαθά, σε υγεία και παιδεία, αν θέλεις ένα κράτος δικαίου ή ένα κράτος παρία. Αν θέλεις ένα θεσμικά ανεξάρτητο κράτος στην υπηρεσία του λαού ή ένα ιδιωτικοποιημένο κράτος, λάφυρο του οποιουδήποτε ισχυρού; Όπως πονά το σώμα, που του αφαιρούν ένα μέλος, έτσι αισθάνεται και η πατρίδα, όταν χάνει ένα περιουσιακό της μέρος.
Το «Νυν υπέρ πάντων ο αγών» ειπώθηκε από 76.000 περίπου στόματα στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Στις μέρες μας ξεπουλιούνται λιμάνια, δίχως να το πάρει χαμπάρι κανείς. Αυτό όπως και να το πεις δεν τιμά την Ελλάδα. Δεν τιμά το λαό που σταμάτησε άλλοτε τον Ξέρξη, αλλά σήμερα η πολιτική του πουλά κάθε δημόσιο αγαθό, μέχρι και το νερό. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κράτησε 1000 χρόνια, γιατί το ρωμαϊκό κράτος ήταν ισχυρό, ώστε εξασφάλιζε πολλά δημόσια αγαθά στους πολίτες του. Ο τίτλος Ρωμαίος πολίτης ήταν τιμητικός.
Οι ειλικρινείς πολιτικοί μιλούν για τα λάθη τους και αναλαμβάνουν την προσωπική τους ευθύνη, στο βαθμό που τους αναλογεί. Οι ανειλικρινείς λένε ότι για όλα φταίνε οι άλλοι. Πως δεν είδαν και δεν ήξεραν, ακόμη και για θέματα που όφειλαν να γνωρίζουν.
Ένας γνωστός κανόνας της (δια)πλοκής είναι να επιδοτείς με εκατομμύρια μια εταιρεία και κάποιος μέτοχός της να σε ωφελήσει μετά έμμεσα. Το να ζητάει ένα κράτος άδικο από τους πολίτες του να είναι δίκαιοι είναι μεγάλη ασυμβατότητα.
Αν θες να λέγεσαι πατριώτης, αν θέλεις ένα κράτος αλληλέγγυο κι όχι εχθρικό στον πολίτη, με στόχο την ευημερία του, μην το μετατρέψεις σε ιδιωτικό. Ο Ιδιώτης ένα και μόνο στόχο έχει: το κέρδος του. Είναι παράξενο να μιλάς για ένα «φράχτη, αλλά την ίδια ώρα να αφοπλίζεις τα νησιά και να σκέφτεσαι να στείλεις τους S 300 στην Ουκρανία, γιατί έτσι πρόσταξαν οι αφέντες σου.
Αν θέλεις να λέγεσαι πατριώτης, πρέπει να αισθάνεσαι της πατρίδας σου τον πόνο. Να ακούς την κραυγή της κοινωνίας και να κοιτάξεις στα μάτια τα ελληνόπουλα που ξενιτεύονται.
Όταν ο Νικόδημος, ο βασιλιάς της Βιθυνίας, πρότεινε στους κατοίκους της Κνίδου να του πουλήσουν το άγαλμα της “Αφροδίτης της Κνίδου”, κι εκείνος σε αντάλλαγμα θα τους χάριζε όλο τους το χρέος, εκείνοι αρνήθηκαν. Προτίμησαν να δουλέψουν σκληρά και να το ξοφλήσουν, γιατί πίστευαν πως κάποιες αξίες δεν εξαργυρώνονται.
Στις μέρες μας υπάρχουν πολιτικά κόμματα που χρωστούν τα δάνειά τους στην πατρίδα. Υπάρχουν και κάποιοι που μπαίνουν στην πολιτική με ένα «βρακί» (σχήμα λόγου) και βγαίνουν ζάπλουτοι, με κινητές κι ακίνητες περιουσίες. Αυτοί δεν δικαιούνται να καλούνται πατριώτες. Ας όψεται η δικαιοσύνη, που είναι «τυφλή»!
*Εκπαιδευτικός – συγγραφέας
