Οι “κοκορομαχίες” στην ΕΠΟ

Γράφει ο Νίκος Παππάς

Ως μικρογραφία της κοινωνίας, το ελληνικό ποδόσφαιρο προσαρμόζεται στο περιβάλλον του.

Με τη λογική του “όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος”, η ΕΠΟ προσπαθεί να ξεπεράσει τον σκόπελο της προσφυγής δύο Ενώσεών της στα πολιτικά δικαστήρια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μεταχειρίστηκε και ο προκάτοχος του Γιώργου Σαρρή: με τον “μπαμπούλα” της απομόνωσης.

Όσο η ΕΠΟ δεν διαθέτει ένα ανεξάρτητο δικαστήριο που θα επιλύει διαφορές, λόγου χάρη, μεταξύ ενώσεων και ομοσπονδίας, οι ΕΠΣ Κιλκίς και Ηρακλείου έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικούν τα δικαιώματα και τα δίκια τους στα πολιτικά δικαστήρια. Και μην πει κανείς ότι γι’ αυτό υπάρχει το διαιτητικό δικαστήριο της ΕΠΟ, διότι θα θυμηθούμε τι συνέβη το 2011 με τον υποβιβασμό του Ηρακλή και ύστερα όλοι μαζί θα βάλουμε τα γέλια.

Ενίοτε αλλάζουν οι ηγεσίες της ΕΠΟ, αλλά δεν αλλάζουν και οι τακτικές της. Ο όρος που έθεσε ο πρόεδρος της ΕΠΣ Ηρακλείου, Νίκος Τζώρτζογλου, για να αποσύρει την προσφυγή, είναι πάρα πολύ απλός: να γίνει γνωστό τι διεμήνυσε η ΕΠΟ στη ΦΙΦΑ, ώστε η παγκόσμια ομοσπονδία να στείλει άνθρωπό της στην Ελλάδα. Μοιάζει απλό, αλλά δεν είναι.

Όσο συνεχίζονται οι “κοκορομαχίες” στην ΕΠΟ, το ελληνικό ποδόσφαιρο βουλιάζει όλο και περισσότερο. Το συνδρομητικό κανάλι προτείνει μείωση των χρημάτων για τα τηλεοπτικά δικαιώματα και ρίχνει στο τραπέζι την πρόταση για πρωτάθλημα 14 ομάδων, με ρήτρες για ενδεχόμενο υποβιβασμό των “μεγάλων”. Εάν η λίγκα πράγματι κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση -ο αριθμός των ομάδων είναι λογικός, αλλά όχι και η ιδέα της ρήτρας- το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα θα αλλάξει για πάντα.

Θα πρόκειται για την υλοποίηση της ιδέας της κλειστής λίγκας, με μόνιμη θέση για πέντε ΠΑΕ και όσο περνούν τα χρόνια, οι πέντε ίσως γίνουν επτά ή οκτώ. Όλα τα υπόλοιπα “γιατροσόφια”, όπως αυτό του κουρελιάσματος της αδειοδότησης, απέτυχαν οικτρά. Ώρα είναι, μάλλον, να δοκιμαστούν πιο ακραίες λύσεις.

makthes.gr