Οι “καρέκλες” τότε και τώρα
Του Παναγιώτη φλωρίδη (ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ)
Το 1974 στις πρώτες μεταχουντικές εκλογές, στα ψηφοδέλτια συμμετείχαν τρεις υποψήφιοι, όσες και οι έδρες του νομού. Οι πρώτοι που συμμετείχαν, και εξελέγησαν άπαντες, ήταν οι Αλ.Αβραμίδης, Χαρ. Παπαδόπουλος και ο μακαρίτης πλέον Σ. Περτσινίδης.
Στην κατάρτιση του ψηφοδελτίου είχαν εκδηλωθεί πραγματικές μάχες, όπως και σε όλη τη χώρα. Φυσιολογικό, αφού ο αείμνηστος Κων. Καραμανλής επρόκειτο να σαρώσει στις εκλογές. Όπως και έγινε με το γνωστό 54%.
Στο Κιλκίς η Ν.Δημοκρατία έλαβε ένα θηριώδες ποσοστό της τάξης του 65% περίπου. Η προσμονή του θριάμβου οδήγησε κάποιους συμπατριώτες μας που δεν «χώρεσαν» στο ψηφοδέλτιο να κατέλθουν ως υποψήφιοι με τον πρωτοφανή, για εκλογικά χρονικά, συνδυασμό με την επωνυμία «Ανεξάρτητος Φιλοκαραμανλικός Συνδυασμός» Για την ιστορία ήταν οι κ.κ.Δ. Γιαννακούλας, Στεφ. Παπαδόπουλος και Δ. Παπαϊωάννου.
Η κάθοδος των τριών έχει καταγραφεί στην ιστορία, και ως απόδειξη της απόλυτης Δημοκρατίας που επιτρέπει κάθε εκδήλωση εκλογικής επιθυμίας από όλους τους πολίτες. Για την ιστορία όμως θα πρέπει να υπενθυμισθεί κι ένα άλλο στοιχείο, πραγματικό σημείο των καιρών: Επικεφαλής, της Επιτροπής Κατάρτισης Ψηφοδελτίων της Ν.Δημοκρατίας ήταν ο μακαρίτης πλέον Κων. Παπακωνσταντίνου, μετέπειτα Πρόεδρος της Βουλής κι επικεφαλής της Επιστημονικής Επιτροπής κατάρτισης του Συντάγματος του 1975.
Παρά τις δυσκολίες κατάρτισης του ψηφοδελτίου του Κιλκίς λόγω του υψηλού ενδιαφέροντος, ο γηραιός Κορίνθιος πολιτικός δεν είχε κανένα άγχος. «Καθάρισε» με μια δήλωση ανεπίσημη μεν, γνωσθείσα δε: «Εκεί, και καρέκλες να βάλουμε υποψήφιους θα εκλεγούν»! Η Ν.Δημοκρατία εξέλεξε τρεις στους τρεις, χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι, ήταν πράγματι καρέκλες!
Τριανταοκτώ έτη μετά το κόμμα που, σίγουρα θα είναι πρώτο στις εκλογές της 6ης Μαϊου, εμφάνισε και πάλι δυστοκία.
Αυτήν τη φορά βέβαιο, όχι επειδή αναμένεται το ποσοστό του 1974. Οι λόγοι είναι άλλοι, λίγο ως πολύ γνωστοί, ή, με ασφάλεια υποτιθέμενοι. Οι υποψήφιοι για τα ψηφοδέλτια κάθε άλλο παρά «καρέκλες» είναι. Απλά στα μεγάλα, η θεωρούμενα μεγάλα κόμματα η εσωτερική Δημοκρατία, ακόμη δεν κατάκτησε την ωριμότητα της. Τα κλειστά κι αραχνιασμένα γραφεία των κομματικών Οργανώσεων, στερούν από τα κόμματα και την κοινωνία, την σίγουρη και εναρμονισμένη με το τοπικό κοινωνικό σύνολο απόφαση. Τα «κόμματα εξουσίας» ακόμη «παίζουν παιχνιδάκια» μέχρι την τελευταία στιγμή. Αδυνατούν ν’ ανακοινώσουν συνδυασμούς, φοβούμενοι διαρροές υποψηφίων και ψηφοφόρων προς όμορες πολιτικά, δυνάμεις.
Παιχνίδια επικοινωνίας μέχρι την ύστατη στιγμή. Κάτι που δεν θα συνέβαινε, αν η πολιτική αναμέτρηση γινόταν με βάση αποκλειστικά τα προγράμματα και τις θέσεις.
Ακόμη και την ώρα που, η χώρα δεν ξέρει αν πτώχευσε ή όχι, αυτό που κυριαρχεί είναι τα επικοινωνιακά τερτίπια.
Οι σοβαρότερες εκλογές στην μεταπολιτευτική ιστορία αφήνουν εντελώς αδιάφορους τους Ευρωπαίους Εταίρους μας. Εκείνοι κάνουν τη δουλειά τους, οχυρώνοντας τα συμφέροντά τους, με αποτέλεσμα σ’ αυτές τις κρίσιμες εκλογές, το μόνο αποτέλεσμα να είναι η απόδειξη, ότι οι πραγματικές «καρέκλες» είμαστε όλοι εμείς οι ψηφοφόροι…
