Οι Θύτες πολλοί και…
…τα θύματα περισσότερα.
Του Χρήστου Σπίγκου.
Στην επικαιρότητα κυριαρχεί, και ορθά, ο βιασμός και η σεξουαλική παρενόχληση. Την πλημμυρίδα των καταγγελιών πυροδότησε η γενναία στάση της Σοφίας Μπεκατώρου.
Η σοβαροφάνεια ζήτησε την αξιοπρέπεια του εφηβικού όνειρου. Κι όταν η αδυναμία αντιστάθηκε, ήλθε η βία της εξουσίας να επιβάλλει το ειδεχθές.
Το τίμημα για τον κότινο βαρύ, και οι ευθύνες της εθελοτυφλίας βαρύτερες. Μια ετεροβαρής σύμβαση μεταξύ του άδολου και του δόλιου.
Το αποτέλεσμα της καθεστωτικής λογικής που εγκληματεί, βιάζοντας σώματα και ψυχές στο βωμό της ικανοποίησης θεμιτών νεανικών προσδοκιών.
Μάταιη η αναζήτηση της αξιοκρατίας από την επιπόλαιη κοινωνική αναγνώριση της εξουσίας του ανάξιου.
Το γυαλιστερό περιτύλιγμα κρύβει την αλήθεια, και ο κοινωνικός εφησυχασμός χειροκροτεί το έρεβος.
Ο φόβος της δύναμης του «θωρακισμένου» επώνυμου αφήνει ανυπεράσπιστο το θύμα στην αγωνία του βασανιστηρίου του.
Ο διπλανός της καθημερινής καλημέρας, αποστρέφει το βλέμμα του από το θύμα για να εξασφαλίσει την εύνοια της δοτής ισχύος του θύτη.
Η θηλειά της κοινωνικής ανοχής πνίγει τη φωνή του ενεργού πολίτη και τη μετατρέπει σ’ «ενοχλητικό» θόρυβο, που πρέπει κάποιος να σταματήσει.
Οι ένοχοι πολλοί, και τα θύματα περισσότερα.
Κι όταν η αδυναμία αντιστάθηκε, ήλθε η βία της εξουσίας να επιβάλλει το ειδεχθές.
Το τίμημα για τον κότινο βαρύ, και οι ευθύνες της εθελοτυφλίας βαρύτερες.
Μια ετεροβαρής σύμβαση μεταξύ του άδολου και του δόλιου.
Το αποτέλεσμα της καθεστωτικής λογικής που εγκληματεί, βιάζοντας σώματα και ψυχές στο βωμό της ικανοποίησης θεμιτών νεανικών προσδοκιών.
Μάταιη η αναζήτηση της αξιοκρατίας από την επιπόλαιη κοινωνική αναγνώριση της εξουσίας του ανάξιου.
Το γυαλιστερό περιτύλιγμα κρύβει την αλήθεια, και ο κοινωνικός εφησυχασμός χειροκροτεί το έρεβος.
Ο φόβος της δύναμης του «θωρακισμένου» επώνυμου αφήνει ανυπεράσπιστο το θύμα στην αγωνία του βασανιστηρίου του.
Ο διπλανός της καθημερινής καλημέρας, αποστρέφει το βλέμμα του από το θύμα για να εξασφαλίσει την εύνοια της δοτής ισχύος του θύτη.
Η θηλειά της κοινωνικής ανοχής πνίγει τη φωνή του ενεργού πολίτη και τη μετατρέπει σ’ «ενοχλητικό» θόρυβο, που πρέπει κάποιος να σταματήσει.
Οι ένοχοι πολλοί, και τα θύματα περισσότερα.
