Νομοταγείς επί πληρωμή
Του Παναγιώτη Φλωρίδη.
Τα επιδόματα (μπόνους τα λένε σήμερα) του Ελληνικού Δημοσίου έχουν αφήσει, γράφοντας μια ιστορία μοναδική στα παγκόσμια χρονικά. Την πρωτιά είχε το «επίδομα αλλαγής ορόφου» για πολλά χρόνια. Ωσπου ήλθε το «επίδομα εγκαίρου προσελεύσεως» και τα σάρωσε όλα! Ο υπάλληλος έπαιρνε βραβείο (χρηματικό εννοείται) επειδή πήγαινε στη δουλειά του στην ώρα του!
Αυτά κάποια στιγμή μέσα στη γενική χλεύη, την κατακραυγή και την απειλή της σοβαρής Εταιρικής Ευρώπης υποχώρησαν μέχρι καταργήσεως. Το Ελληνικό Δημόσιο όμως είναι ανεξάντλητο. Πριν λίγα χρόνια καθιέρωσε νέο «μπόνους» αυτήν τη φορά για όλους τους πολίτες του. Μας υποσχέθηκε (χρηματική εννοείται) αμοιβή, αν θα μαζεύαμε αποδείξεις για τις συναλλαγές μας. Θα μας έδινε δηλαδή βραβείο αν τηρούσαμε τη βασικότερη συνταγματική μας υποχρέωση: να αποδίδουμε δηλαδή τον ΦΠΑ στο κοινό για όλους Κρατικό Ταμείο. Θα μας επιβράβευε δηλαδή αν δεν κλέβαμε την ίδια μας την πατρίδα. Το αποτέλεσμα το ζήσαμε όλοι. Μαζεύαμε αποδείξεις ώστε να εισρεύσουν έσοδα στο Δημόσιο Ταμείο από τον βασικότερο πόρο του, τον Φ.Π.Α. Κι όταν ήλθε η ώρα της «επιβράβευσής(!) μας, το Κράτος δεν είχε τα λεφτά για να μας πληρώσει για την άθλια συναλλαγή. Να μας ανταμείψει για την επί πληρωμή νομιμοφροσύνη μας. Εννοείται φυσικά, ότι τις μεγαλύτερες ανταμοιβές τις έλαβαν οι υψηλόμισθοι. Αυτοί μπορούσαν να ξοδέψουν. Ενας συνταξιούχος του ΟΓΑ με το 350 ευρώ, τί να καταναλώσει;
Το «ευφυές μέτρο» γρήγορα εγκαταλείφθηκε και πέσαμε πάλι στην εξαφάνιση των αποδείξεων και την ολική έκλειψη του Φ.Π.Α.. Η φοροαποφυγή βασιλεύει και πάλι προς μέγα εκνευρισμό των εταίρων-δανειστών. Και οι πολυμήχανοι γραφειοκράτες βρήκαν τη λύση: Με κάθε ευγένεια και τάκτ(!) απευθύνθηκαν στους κλέφτες και καταχραστές Δημοσίου χρήματος. Δεν γνωρίζω την άποψη και θέση των βουλευτών μας γι’ αυτό που κυοφορείται στα άδυτα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, αλλά η θετική ψήφος τους θα πρέπει να αιτιολογηθεί με σαφήνεια. Προκειμένου λοιπόν το Δημόσιο να εισπράξει ό,τι μπορεί από το υπαιξερεθέντα δισεκατομμύρια, νομοθετεί έτσι ώστε να έλθει σε απευθείας συναλλαγή με αυτά τα επίορκα υποκείμενα που καταλήστευσαν το Δημόσιο χρήμα. Με μαγικό τρόπο τα ισόβια μπορούν να μετατραπούν σε δέκα σε πέντε ή και λιγότερα χρόνια κάθειρξης!
Οσοι «ικανοποιήσουν πλήρως το Δημόσιο (επιστρέφοντας τα κλαπέντα) θα τυγχάνουν ευνοϊκής ποινικής μεταχείρισης που θα σχετίζεται με το ύψος της επιβαλλόμενης ποινής. Οι μειωμένες ποινές θα είναι ανάλογες της βαρύτητας του αδικήματος και της μέγιστης ποινής που προβλέπει για την περίπτωση ο νόμος. Για παράδειγμα, «για όσους προβλέπεται η ισόβια κάθειρξη ή πολυετείς ποινές καθείρξεων, αν έχουν πλήρως ικανοποιήσει το Δημόσιο, προβλέπεται η ποινή που θα κυμαίνεται από 5-10 χρόνια, ή ακόμη και χαμηλότερη». Πάλι καλά που ο νόμος δεν προβλέπει και κάποιο βραβείο!
Με τούτα και μ’ εκείνα, στον αφρό πάλι βρίσκονται όλοι αυτοί που ήλεγχαν την οικονομία και πριν την κρίση. Χωρίς πρόβλημα, χωρίς φόβο αφού όπως είπε κι ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής στην επιτροπή της Βουλής, «πάντα προκύπτουν νομοθετήματα στο Κοινοβούλιο που απαλλάσσουν επώνυμους από βαρύτατα αδικήματα».
Με τούτα και μ’ εκείνα η συζήτηση για το πρόσωπο του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας μας, μάλλον πρέπει να περαιωθεί: Ο Πρόεδρος που μας αρμόζει, βρίσκεται στον Κορυδαλλό: με 20 χρόνια (πριν ψηφισθεί ο επικείμενος νόμος). Και πιθανόν κι ο Πρωθυπουργός κοινής αποδοχής να βρίσκεται στα Διαβατά. Ονόματα δεν χρειάζονται.
Άρθρο στην ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ
