Μια παράσταση συγκινητική!
Το αφιέρωμα του Λυκείου Ελληνίδων Κιλκίς για τα 100 χρόνια απ` την απελευθέρωση.
Της Μαρίας Μιχαηλίδου
Αυτή τη φορά δε θα στείλω Δελτίο Τύπου (όπως πάντα άλλωστε) λόγω καθηκόντων γραμματείας, δε θα μιλήσω ως μέλος του Δ.Σ. αλλά ούτε και ως χορεύτρια. Θα μιλήσω ως Μαρία.
Για να βγει μία παράσταση ολοκληρωμένη και να έχει το οποιοδήποτε αποτέλεσμα, χρειάζεται ανθρώπους. Να δουλέψουν και να τρέξουν. Με το μυαλό, με την ψυχή και γενικά να ιδρώσουν λίγο παραπάνω. Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν πως δεν είναι και τίποτα όλο αυτό. Είτε ότι τη μία μέρα λες θα γίνει αυτό και μαγικά γίνεται. Όχι. Δεν είναι έτσι. Ακόμα και το κοινό που θα παρακολουθήσει την παράσταση παίζει το ρόλο του. Ο καθένας έχει το δικό του ρόλο. Το να παρακολουθείς μία παράσταση με χορούς, τραγούδια, αφηγήσεις κτλ. και η αίθουσα του Συνεδριακού Κέντρου να είναι κατάμεστη και με όρθιο κόσμο και να επικρατεί απόλυτη σιωπή, κάτι σημαίνει. Κάτι σημαντικό παρακολουθεί ο κόσμος. Κάτι ενδιαφέρον.
Δεν ήταν απλά μία παράσταση. Ήταν επετειακή παράσταση. 100 χρόνια Κιλκίς – 20 χρόνια Λύκειο Ελληνίδων Κιλκίς. Συγκίνηση. Συγχαρητήρια και πολλά μπράβο στους χορευτές που αφιέρωσαν χρόνο, μέρες από την προσωπική τους ζωή. Πολλά μπράβο για τα νέα κορίτσια και τις νέες χορεύτριες που ανταποκρίθηκαν στην πρώτη τους μεγάλη παράσταση και μας βοήθησαν πάρα πολύ με την συμμετοχή τους. Συγχαρητήρια στους μουσικούς μας. Μπράβο στα παιδιά (χορευτές) που μας τίμησαν με την παρουσία τους για ακόμη μία φορά κάνοντας αρκετά χλμ. Σας ευχαριστούμε πολύ! Συγχαρητήρια και πολλά μπράβο για το άψογο κοινό μας. Ευχαριστούμε πολύ, κυρίως επειδή “μπήκαν” στην παράσταση και έγιναν ένα μαζί μας. Μπράβο και σε αυτούς που ενώ δεν είχαν θέση παρακολούθησαν την παράσταση όρθιοι! Μπράβο στα κορίτσια της Ιματιοθήκης μας που ήταν στα παρασκήνια και μας βοήθησαν στις αλλαγές μας. Είναι πολύ σημαντικό αυτό που έκαναν για εμάς. Ευχαριστούμε και τις κυρίες του Δ.Σ. που η καθεμιά βοήθησε με τον τρόπο της.
Και επειδή είπα ότι θα μιλήσω απλά ως Μαρία, από τη μεριά μου θέλω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως κάποιους ανθρώπους. Είπαμε ότι χρειάζεται τρέξιμο και δουλειά, ιδέες, έμπνευση και χίλια ακόμη πράγματα. Το βασικότερο όμως είναι να υπάρχει ΑΓΑΠΗ σε αυτό που κάνεις. Αν το κάνεις με αγάπη θα βγει στον κόσμο. Την περασμένη Τρίτη, η συγκεκριμένη μας παράσταση ήταν φτιαγμένη με Αγάπη. Ακόμη και για να συντονιστείς με τους άλλους ανθρώπους χρειάζεται να υπάρχει αγάπη και από τις δύο πλευρές. Προσωπικά ως Μαρία, ευχαριστώ πολύ τον δάσκαλό μας Γιοβανούδη Χρήστο, την παλιά μου δασκάλα Καλουπτσή Πασχαλιά, τη δασκάλα των νέων κοριτσιών Λιαρετίδου Ανατολή και την Πρόεδρο του Λυκείου Ελληνίδων Κιλκίς κ. Νιάκα Δάφνη. Είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά να συνεργάζομαι με αυτούς τους ανθρώπους. Πρόσφεραν όλοι την αγάπη τους για όλο αυτό και βγήκε…Τους ευχαριστώ πολύ και δημόσια πλέον για την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν και για τον άψογο συντονισμό μας! Συγκινηθήκαμε και μέσα στα χαμόγελα βγήκαν και δάκρυα. Σας ευχαριστώ πολύ! Ειλικρινά τιμή μου.
