Με το «ελληνόμετρο» στο χέρι
Του Χρήστου Σπίγκου.
Αρκετά τα σχόλια για την υπουργοποίηση του κ. Χρήστου Στυλιανίδη, με τα περισσότερα να έχουν σχέση με την κυπριακή καταγωγή του ανδρός.
Η συζήτηση περί καταγωγής μου έφερε στον νου θλιβερά στιγμιότυπα από τη νεότερη πολιτική ιστορία της χώρας, όταν, ελλείψει πολιτικών επιχειρημάτων, κατέφευγαν οι επικρίνοντες κάποιον πολιτικό στην καταγωγή του, από μη «αρεστό» μέρος της ελληνικής επικράτειας.
Θυμόμαστε για παράδειγμα το χλευαστικό προσωνύμιο «χαμουτζής» για τους εκ της Πελοποννήσου προερχόμενους, ή άλλα πιο χυδαία για τους Μακεδόνες και πάει λέγοντας. Κι αν πάμε ακόμα πιο παλιά, θα μελαγχολήσουμε αν αναλογιστούμε τα Νοεμβριανά του 1916, όπου έπεσαν θύματα του διχαστικού μίσους της εποχής αθώοι Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία.
Τα χρόνια πέρασαν, και όντας στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα κάποιοι, ευτυχώς μη εκφραστές – εξ όσων γνωρίζω – των επίσημων θέσεων των κοινοβουλευτικών κομμάτων, μεμψιμοιρούν για τη δήθεν μη ελληνική ιθαγένεια ενός υπουργού της ελληνικής κυβέρνησης.
Λησμονώντας προφανώς, ότι οι Κύπριοι δεν θεωρούνται αλλοεθνείς με την ακριβή έννοια του όρου, ως εθνοτικά αισθανόμενοι Έλληνες και επιπλέον, ότι με το δικαίωμα που τους παρέχει ο νόμος, μπορούν αν το επιθυμούν να αποκτήσουν και την ελληνική ιθαγένεια παράλληλα με την κυπριακή. Ας μη μας διαφεύγει δε, ότι η έννοια της ιθαγένειας ταυτίζεται εδώ και χρόνια με την έννοια της υπηκοότητας.
Επίσης η παλιομοδίτικη και απολίτικη γκρίνια ελληνικής κοπής αγνοεί το παράδειγμα του αείμνηστου Υφυπουργού Εξωτερικών και Κύπριου Γιάννου Κρανιδιώτη, στην πρώτη κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, και τις πολύτιμες υπηρεσίες που αυτός προσέφερε στον Ελληνισμό, ως αρχιτέκτονας της εισόδου της αδιαίρετης Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που επετεύχθη λίγο μετά τον τραγικό του θάνατο.
Και πριν από τον Γιάννο Κρανιδιώτη λαμπρή ιστορία έγραψε στο Υπουργείο Παιδείας της Κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου στη δεκαετία του 1960, ο παμμέγιστος Λουκής Ακρίτας.
Αν δε αναλογιστούμε τους κατά καιρούς πολυάριθμους αλλοεθνείς πρωθυπουργικούς συμβούλους της Μεταπολιτευτικής περιόδου, με ουσιαστική αρμοδιότητα στη χάραξη της οικονομικής μας πολιτικής, ενίοτε μεγαλύτερης εκείνης των αντίστοιχων υπουργών, θα καταλάβουμε, ότι μια κυβέρνηση κρίνεται από τα έργα της και την πολιτική της και όχι από την καταγωγή των μελών της ή των συμβούλων της.
Ο κ. Χρήστος Στυλιανίδης θα κριθεί από το έργο του και την πολιτική που θα ακολουθήσει αυτός και συνολικά η Κυβέρνηση στην οποία μετέχει.
Και μην ξεχνάμε, ότι τα όσα ανομολόγητα καταμαρτυρούμε στην Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δρομολογήθηκαν όλα από «πιστοποιημένους» Έλληνες Υπουργούς.
Τουτέστιν, προηγείται η ουσία και έπονται τα ανούσια.
Ανάρτηση στο facebook https://www.facebook.com/cristos.spigkos/posts/10208907415358038
