My Twitter Feed

2 Ιανουαρίου, 2021

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Συνεχίζονται τα αντιπλημμυρικά -

Πέμπτη, 31 Δεκεμβρίου, 2020

Σταθερά στη μαύρη πρώτη θέση! -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

“Γαλάζια νυστέρια” για το ΓΝΚ! -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

ΣΥΡΙΖΑ: Διερεύνηση καταγγελιών -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

To tvxs.gr για το Νοσοκομείο Κιλκίς -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

Εξανέστη από το… βήμα του twitter -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

Την Πέμπτη η Λαϊκή του Κιλκίς -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

Έργα 1,2 εκατ. για συντήρηση δρόμου -

Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2020

Με τον τραχανά απλωμένο…

Pappas Tasos1-001Του Τάσου Παππά.


Είναι ακόμη άγνωστο αν θα καταλήξουμε σε συμφωνία με τους δανειστές μέχρι τις 20 Αυγούστου. Η ελληνική κυβέρνηση το επιθυμεί διακαώς για ευνόητους λόγους, οι εταίροι το ίδιο, ωστόσο ουδείς μπορεί να προβλέψει πώς θα συμπεριφερθεί η ισχυρή φράξια Σόιμπλε, η οποία δεν έχει αποσύρει από το τραπέζι της διαπραγμάτευσης την περίπτωση του Grexit, στη μία ή στην άλλη εκδοχή.

Οι αποκαλύψεις Βαρουφάκη, και όχι μόνο, ότι το σχέδιο Σόιμπλε ήταν και παραμένει (αν πιστέψουμε ορισμένα γερμανικά μέσα ενημέρωσης με προσβάσεις στα κέντρα εξουσίας στο Βερολίνο) η απομάκρυνση της Ελλάδας από την ευρωζώνη, σε συνδυασμό με τις εκτιμήσεις παραγόντων υψηλού κύρους, ότι το πρόγραμμα που επιβλήθηκε στη χώρα έχει πολλά αρνητικά που ενδεχομένως να το καταστήσουν μη βιώσιμο οικονομικά, πρέπει να μας βάλουν σε σκέψεις για το τι μπορεί να προκύψει ξαφνικά κι ας έχει υπογραφεί η συμφωνία.

Για την ώρα, τον τόνο δίνουν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που στην προηγούμενη φάση, με τη συνδρομή της Γαλλίας και της Ιταλίας, απέτρεψαν τη μετωπική σύγκρουση και τη ρήξη ανάμεσα στους θεσμούς και την Ελλάδα.

Παρ’ όλα αυτά και επειδή, όπως όλα δείχνουν, η χώρα θα πάει σύντομα σε πρόωρες εκλογές, με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού, είναι αναγκαίο τη δημόσια συζήτηση να απασχολήσει η σχέση της Ελλάδας με την Ευρώπη και ιδιαίτερα με την ευρωζώνη. Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να ξεκαθαρίσουν στον ελληνικό λαό τη στρατηγική τους γύρω από ορισμένα κεντρικά ζητήματα:

1) Η ευρωζώνη με την παρούσα μορφή της έχει μέλλον, μπορεί να επιβιώσει και ποιος θα είναι ο ρόλος τής καθημαγμένης Ελλάδας σε μια συλλογικότητα όπου το πάνω χέρι έχουν οι νεοφιλελεύθερες οικονομικές και πολιτικές ελίτ;

2) Το μοντέλο λειτουργίας της ευρωζώνης είναι μεταρρυθμίσιμο, οι συσχετισμοί που υπάρχουν είναι δυνατόν να ανατραπούν; Υπό ποιες προϋποθέσεις, με ποιες συμμαχίες; Τα σκιρτήματα αντίστασης που παρατηρούνται στην περιοχή της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και ιδιαίτερα στη Γαλλία και την Ιταλία θα έχουν συνέχεια ή η μετάλλαξη των κομμάτων της είναι οριστική και μη ανατρέψιμη, οπότε δεν μπορεί μια μικρομεσαία και καταχρεωμένη χώρα να ελπίζει;

3) Ο στόχος για «πάση θυσία παραμονή στο ευρώ», που δεν είναι σήμερα τόσο ελκυστικός όσο ήταν στο παρελθόν, ισχύει στο διηνεκές, ακόμη και στην περίπτωση που πάμε ολοταχώς προς μια «Γερμανική Ευρώπη», όπως πάρα πολλοί πιστεύουν;

4) Οι προτάσεις που κατατίθενται από διάφορες πλευρές (Γαλλία, Ιταλία) για ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, ισχυρή Ευρωπαϊκή Επιτροπή με εξουσίες και αρμοδιότητες κυβέρνησης, κοινοβούλιο της ευρωζώνης, υπερυπουργό Οικονομικών που θα εγκρίνει ή θα απορρίπτει τους προϋπολογισμούς των κρατών-μελών (ιδέα Σόιμπλε), είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας; Πώς πρέπει να απαντήσουμε στην άποψη (η Γαλλία την εισηγείται) που κάνει λόγο για την ανάγκη δημιουργίας μιας πρωτοπορίας από χώρες-μέλη που θέλουν να προχωρήσουν πιο μακριά από τις υπόλοιπες προς την κατεύθυνση μιας πιο στενής οικονομικής και πολιτικής ένωσης; Αν σ’ αυτήν την ομάδα δεν βρίσκεται η Ελλάδα, έχει νόημα η συμμετοχή της στη μικρή κατηγορία;

5) Πρέπει η κυβέρνηση μιας χώρας όπως είναι η Ελλάδα, που έχει δεχτεί ισχυρές πιέσεις, είναι ευάλωτη, λόγω των οικονομικών προβλημάτων της και της φθίνουσας παραγωγικής δομής της, στους εκβιασμούς των ηγετικών ομάδων της Ευρώπης, έχει καταστραφεί από τα μνημόνια και καλείται να υλοποιήσει ακόμη ένα σκληρό πρόγραμμα, να προετοιμάζεται για το χειρότερο σενάριο ώστε να μη βρεθεί εκτεθειμένη και τελείως ανοχύρωτη; Ποιο είναι το λιγότερο επαχθές για τους εργαζόμενους σχέδιο απεμπλοκής; Η πλήρης και συμφωνημένη, για να είναι ομαλή, αποδέσμευση; Το διπλό νόμισμα και η επιστροφή στην ευρωζώνη κάποια στιγμή στο μέλλον; Οι μονομερείς ενέργειες που πιθανότατα θα οδηγήσουν σε μια αναμέτρηση εφ’ όλης της ύλης;

Για όλα αυτά και για πολλά άλλα, η συζήτηση πρέπει να γίνει. Σοβαρά, με επιχειρήματα, χωρίς δαιμονοποιήσεις, κραυγές και καταγγελίες για προδοσία και κυρίως χωρίς να ποινικοποιείται η αντίπαλη θέση. Προφανώς δεν υπάρχει απαίτηση για ένα πλήρες και ολοκληρωμένο πλάνο.

Τέτοια βρίσκεις μόνο στα εγχειρίδια ή τα κατασκευάζουν διάφοροι δοκησίσοφοι σε συνθήκες εργαστηρίου. Ομως να διεξαχθεί ο διάλογος, «με τον τραχανά απλωμένο», για να μην μπορεί κανείς μετά να δηλώνει αιφνιδιασμένος ή να υποδύεται εκ του ασφαλούς τον δικαιωμένο, επιστρατεύοντας τη γνωστή θεωρία τού «σταλεγακισμού».

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Σχολιάστε