Με τα παιδία δεν παίζει!
Του Πέτρου Μανταίου (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ)
———————————————————————————————————————————————————————————————Έστω ένα «αθώο» χημικό να έπεσε, από λάθος ή από πρόθεση, στην αυλή του Γυμνασίου-Λυκείου της Ιερισσού, όλα τα κυβερνητικά επιχειρήματα, σ’ αυτή τη θλιβερή ιστορία των μεταλλείων χρυσού της Χαλκιδικής, τινάχτηκαν στον αέρα. Ο,τι και να γίνει, ο κόσμος να χαλάσει, όταν η αστυνομική καταστολή φτάνει μέχρι την αυλή ενός σχολείου, τότε όσα και να λέμε για συντάγματα και δημοκρατίες και δικαιώματα που πρέπει να προστατεύονται, όλα υποχωρούν ατάκτως μπροστά στην επελαύνουσα βλακεία. Διότι, πέρα από ηθικές και πολιτικές κατηγορίες, χημικά σε αυλή σχολείου είναι, προπαντός, ενέργεια βλακωδεστάτη.
Γι’ αυτό και η αστυνομία, στην επίσημη ανακοίνωσή της, έσπευσε σε «διάψευση κατηγορηματική». Διότι η ηγεσία της αστυνομίας καταλαβαίνει ότι η ρίψη, ενός έστω, δακρυγόνου σε αυλή σχολείου, και δη επαρχιακού, ισοδυναμεί με μερικές… χιλιάδες δακρυγόνα στην πλατεία Συντάγματος. Και πού βασίζεται η αστυνομία και «διαψεύδει κατηγορηματικά»; Ρώτησε, μήπως, αυτόπτες μάρτυρες, μαθητές, γονείς, καθηγητές είτε άλλους κατοίκους και διαμόρφωσε γνώμη; Ή ρώτησε παρόντες αστυνομικούς, εάν έριξαν δακρυγόνα στο σχολείο και αυτοί απάντησαν αρνητικά;
Υπάρχουν και όρια. Αν όχι στο νόμο ή την πειθαρχία και την υπέρβαση των αστυνομικών οργάνων, υπάρχουν όρια στη λογική, επιτέλους! Επιχειρήματα τύπου «ζαρντινιέρας» δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτά. Ας βρουν κάτι άλλο, λιγότερο προσβλητικό για την κοινή λογική και λιγότερο ανόητο. Δεν καταλαβαίνουν ότι με τέτοιες «δικαιολογίες», αλλά και με τη μέθοδο «ενταφιασμένων» ΕΔΕ, εκθέτουν την ίδια την αστυνομία με τα κατά νόμο καθήκοντά της, και κλονίζουν την εμπιστοσύνη του πολίτη απέναντί της;
Και ο λαλίστατος (ωραιοπαθής αερολόγος κατά τη γνώμη μου, αλλά άλλο ζήτημα) κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Μάκης Βορίδης, που διέψευσε και αυτός ότι «υπάρχει θέμα σχολείου» και διαβεβαίωσε ότι «καθεστώς ανομίας δεν θα επιτρέψει η κυβέρνηση», σε ποια ζυγαριά ζυγίζει την ανομία, μονά-ζυγά δικά του; Νισάφι…
