My Twitter Feed

8 Ιανουαρίου, 2021

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Παιονία: Αναλυτικά το έργο-μαμούθ -

Παρασκευή, 8 Ιανουαρίου, 2021

Εμβολιασμοί για άνω των 85 ετών -

Παρασκευή, 8 Ιανουαρίου, 2021

Ιός: Παραμένει σε υψηλά επίπεδα -

Παρασκευή, 8 Ιανουαρίου, 2021

Υποστήριξη για τον COVID-19 -

Παρασκευή, 8 Ιανουαρίου, 2021

Μέσα ατομικής προστασίας σε ΓΝΚ -

Παρασκευή, 8 Ιανουαρίου, 2021

“Μας έφεραν εδώ να μας σώσουν;” -

Πέμπτη, 7 Ιανουαρίου, 2021

Πρόταση 5,7 εκ. για ύδρευση Παιονίας -

Τρίτη, 5 Ιανουαρίου, 2021

Μίνι λίφτινγκ σε σχολεία -

Τρίτη, 5 Ιανουαρίου, 2021

Μεγαλοστομίες εκ του ασφαλούς

Του Τάσου Παππά.


Ρωτάει δήθεν αθώα η Νέα Δημοκρατία την κυβέρνηση: «Αφού λέτε πως τελειώνει το πρόγραμμα και βγαίνουμε από τα μνημόνια, γιατί δεν ακυρώνετε τα σημεία της συμφωνίας που αναφέρονται στη μείωση των συντάξεων και στη μείωση του αφορολόγητου;» Προσέξτε, χρησιμοποιεί τη λέξη «ακυρώνω» και όχι τη λέξη «επαναδιαπραγματεύομαι». Δηλαδή, το κόμμα της σοβαρότητας και της ευθύνης, όπως αυτοπαρουσιάζεται, ζητάει από την κυβέρνηση να προχωρήσει σε μονομερή ενέργεια.

Είναι το ίδιο κόμμα που είχε καταγγείλει την κυβέρνηση όταν έδωσε το πρώτο βοήθημα στους συνταξιούχους ότι έκανε μονομερή ενέργεια θέτοντας σε κίνδυνο τις σχέσεις της χώρας με τους εταίρους μας και σιγοντάριζε τους δανειστές όταν αυτοί εξέφρασαν τη δυσφορία τους για την όντως μονομερή ενέργεια της κυβέρνησης.

Με την ευκαιρία: γιατί δεν κάνει ένα βήμα παραπάνω η Νέα Δημοκρατία και αντί να ρωτάει την κυβέρνηση, να της προτείνει ευθέως να ακυρώσει τη συμφωνία; Αλλά και στην περίπτωση που η κυβέρνηση πάει σε μονομερή ενέργεια η Δεξιά θα τη στηρίξει; Ακόμη καλύτερα: αν έρθει αυτή στα πράγματα θα ακυρώσει, θα επαναδιαπραγματευτεί ή θα εφαρμόσει τη συμφωνία; Μην περιμένετε απαντήσεις στα συγκεκριμένα ζητήματα. Ο λαϊκισμός της Δεξιάς είναι αφορολόγητος.

Οπως μην περιμένετε απαντήσεις και στο άλλο μείζονος σημασίας θέμα: Εξαγγέλλει η Ν.Δ. με τυμπανοκρουσίες τη θεαματική μείωση της φορολογίας, αν αναλάβει τις τύχες της χώρας. Ωραίο ακούγεται. Ποιος δεν το θέλει; Αρκεί βεβαίως να μην αφορά μόνο τους επιχειρηματίες.

Ωστόσο από το κάδρο λείπει κάτι. Το κενό στα έσοδα που θα δημιουργηθεί πώς θα καλυφθεί; Από τη μείωση των δημόσιων δαπανών; Κι άλλη μείωση; Ακόμη και ο ανελέητος Τόμσεν έχει δηλώσει ότι φτάνει πια με τη μείωση των δημόσιων δαπανών στην Ελλάδα. Τα περί νοικοκυρέματος των οικονομικών του κράτους και περιορισμού της σπατάλης ουδείς τα πιστεύει. Τα έχουν πει όλες οι κυβερνήσεις από το 1974 και τα αποτελέσματα είναι γνωστά.

Αλλωστε ο πελατειασμός είναι η δεύτερη φύση της Δεξιάς. Τα δικά της παιδιά καραδοκούν για να μπουκάρουν μόλις κλείσει η βέβηλη αριστερή παρένθεση. Από την αύξηση των εσόδων που θα προκύψει από τις ιδιωτικοποιήσεις; Μετρημένα κουκιά. Είδαμε τι έγινε με τον στόχο που είχαν βάλει οι δανειστές και είχαν δεχτεί οι ελληνικές κυβερνήσεις για έσοδα 50 δισ. ευρώ από ιδιωτικοποιήσεις. Τζίφος. Από την εισβολή των επενδυτών μετά την έκκληση του γητευτή Μητσοτάκη «ανοίξαμε και σας περιμένουμε»;

Η υπόσχεση του προέδρου της Ν.Δ. ότι θα φέρει 100 δισ. ευρώ σε λίγα χρόνια μπορεί άνετα να πάρει μια τιμητική θέση κοντά στις άλλες βαρύγδουπες δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει κι άλλοι πριν απ’ αυτόν. Δίπλα στον σοσιαλισμό του Ανδρέα Παπανδρέου, στην ισχυρή Ελλάδα του Κώστα Σημίτη, στην επανίδρυση του κράτους του Κώστα Καραμανλή. Από την πάταξη της φοροδιαφυγής;

Εντάξει έχουν γίνει κάποια βήματα, αλλά τρέχε γύρευε όσο υπάρχουν αλεξίσφαιροι φορολογικοί παράδεισοι όπου ακουμπάνε τα λεφτά τους οι μεγαλόσχημοι πατριώτες και τα σηκώνουν μόνον όταν θέλουν να χρηματοδοτήσουν, χωρίς να φαίνονται, επιχειρήσεις πολιτικών φίλων τους και άπορους ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης. Μήπως από την ενίσχυση της κατανάλωσης;

Μα πώς θα συμβεί αυτό, όταν και οι δανειστές και η Ν.Δ. ακούνε για αύξηση μισθών και επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και βγάζουν σπυράκια; Ακόμη και για μερικά ευρώ αύξηση στον κατώτατο μισθό τσινάνε.

Επί της ουσίας τώρα: η κυβέρνηση οφείλει να επαναδιαπραγματευτεί τη συμφωνία που έχει υπογράψει σχετικά με τη μείωση των συντάξεων και τη μείωση του αφορολόγητου, αν βεβαίως θέλει να έχει τύχη στις εκλογές. Με επιτυχίες στα μέτωπα των εσόδων και των πλεονασμάτων έχει το δικαίωμα να ζητήσει αναθεώρηση.

Υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι η άλλη πλευρά θα μπει στη διαδικασία με διάθεση να συζητήσει και όχι με πρόθεση να απαιτήσει, όπως το έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Πιθανότητες να ευδοκιμήσει αυτή η προσπάθεια υπάρχουν. Μία όμως είναι η βασικότερη. Να αποχωρήσει το ΔΝΤ. Μπορεί να γίνει; Το θέλει η ελληνική κυβέρνηση, αλλά δεν αρκεί.

Η άποψη του ΔΝΤ ότι χρειάζεται γενναία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ηχεί καλά στα αυτιά μας, όμως επειδή τίποτε δεν χαρίζεται σε αυτό το επίπεδο, πρέπει να συνυπολογίσουμε και τα μέτρα που θα πλαισιώσουν μια τέτοιου τύπου ρύθμιση. Την ίδια στιγμή η Γερμανία και οι πρόθυμοι σύμμαχοί της είναι αρνητικοί σε μια ουσιαστική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους γιατί φοβούνται ότι θα δημιουργηθεί κακό προηγούμενο και επιπλέον εκτιμούν πως δεν θα είναι εύκολο να το περάσουν από τα κοινοβούλιά τους.

Γι’ αυτό και το τελευταίο διάστημα έχουμε δηλώσεις, ακόμη και από Γερμανούς αξιωματούχους, ότι η Ευρώπη μπορεί και χωρίς το ΔΝΤ. Με το Ταμείο εκτός είναι σε θέση η ελληνική κυβέρνηση να επαναδιαπραγματευτεί και τη μείωση των συντάξεων και τη μείωση του αφορολόγητου. Με το Ταμείο εντός, τα πράγματα δυσκολεύουν. Στην περίπτωση αυτή θα απαιτηθεί σύγκρουση. Είναι έτοιμη η κυβέρνηση;

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Σχολιάστε