Μας κουνούσαν και το δάχτυλο!
Του Τάσου Παππά.
Στη χώρα του… ενάρετου καπιταλισμού, τη Γερμανία, τα οικονομικά σκάνδαλα πέφτουν βροχή. Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ της χώρας κουνούσαν το δάχτυλο στους απείθαρχους, τεμπέληδες, ατσούμπαλους, διεφθαρμένους Νότιους και παρότρυναν τις κυβερνήσεις τους, άλλοτε με αυστηρό ύφος, άλλοτε με απειλές, ενίοτε ασκώντας αφόρητες πιέσεις που έφταναν στα όρια του ωμού εκβιασμού, να ακολουθήσουν χωρίς περιττές ενστάσεις το παράδειγμα της Γερμανίας σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων και τη δημιουργία ελεγκτικών μηχανισμών που θα έχουν ως βασικό καθήκον να αποτρέπουν την ασυδοσία των δυνάμεων της αγοράς και να τιμωρούν με εξοντωτικές ποινές τους παραβάτες.
Ωστόσο το συγκεκριμένο μοντέλο δέχτηκε απανωτά χτυπήματα που έπληξαν καίρια τον πυρήνα του και έθεσαν εν αμφιβόλω τη θεωρία ότι η Ευρώπη οφείλει, αν θέλει να επιβιώσει και να αντέξει στον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα, να γίνει γερμανική στις βασικές πτυχές της.
Εμβληματικές εταιρείες -τα καμάρια της Γερμανίας- βρέθηκαν μπλεγμένες σε μεγάλα σκάνδαλα και υποχρεώθηκαν να πληρώσουν μεγάλες αποζημιώσεις στην έδρα τους και σε άλλες χώρες όπου έδρασαν χρησιμοποιώντας παράνομα μέσα (χρηματισμός πολιτικών, εξαγορά κρατικών υπαλλήλων, δωρεές στα κόμματα εξουσίας).
Το τελευταίο περιστατικό είναι εύγλωττο. Η πάλαι ποτέ αγαπημένη των επενδυτών, το σπάνιο success story της υψηλής τεχνολογίας στη Γερμανία -η Wirecard- παραδέχτηκε ότι τα μυστηριώδη κεφάλαια 1,9 δισ. ευρώ που είχαν εγγραφεί στον ισολογισμό της, αλλά δεν μπορούσαν να ανιχνευτούν από τους ορκωτούς λογιστές, είναι πολύ πιθανόν να μην υπήρξαν ποτέ!
Τα κεφάλαια αυτά φέρονταν ότι βρίσκονταν σε λογαριασμούς καταπιστευμάτων σε δύο τράπεζες των Φιλιππίνων. Η κεντρική τράπεζα των Φιλιππίνων ανακοίνωσε ότι τα κεφάλαια δεν είχαν μπει ποτέ στην επικράτειά της, ενώ οι δύο τράπεζες ανέφεραν πως τα έγγραφα που έδειχναν ότι η Wirecard είχε καταθέσει τα χρήματα αυτά είναι πλαστά και ότι η γερμανική εταιρεία δεν ήταν πελάτης τους.
Μάλιστα. Ωστε συμβαίνουν τέτοια φρικαλέα πράγματα στη Γερμανία; Οσοι νόμιζαν πως παρόμοια φαινόμενα έχουμε μόνο στον καπιταλισμό βαλκανικού τύπου σαν κι αυτόν που ανθεί στην Ελλάδα, όπου οι μεγαλόσχημοι αεριτζήδες, οι επιτήδειοι, οι κομπραδόροι, οι φαμίλιες κάνουν πάρτι και πλουτίζουν με την αμέριστη βοήθεια που τους προσφέρει το πολιτικό σύστημα (με το αζημίωτο βεβαίως βεβαίως), ας προσγειωθούν στην πραγματικότητα.
Γιατί, όπως θα έλεγε κι ο συνάδελφος Νίκος Μπογιόπουλος, «αυτός είναι ο καπιταλισμός παντού, ηλίθιε»! Αλλά και κείνοι που πιστεύουν ότι στις προηγμένες χώρες της Δύσης ο καπιταλισμός λειτουργεί με κανόνες οι οποίοι εφαρμόζονται με θρησκευτική ευλάβεια, ας κρατήσουν τις επισημάνσεις του σοσιαλδημοκράτη υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Ολαφ Σολτς: «Φαίνεται πως ούτε οι ελεγκτές ούτε οι ρυθμιστικοί φορείς ήταν αποτελεσματικοί… Χρειάζεται να καθορίσουμε άμεσα ποιες αλλαγές απαιτούνται στους ρυθμιστικούς κανόνες προκειμένου να επιθεωρήσουμε περίπλοκες εταιρικές δομές με ολοκληρωμένο τρόπο, έγκαιρα και γρήγορα».
Υπάρχει πάντως μια διαφορά ανάμεσα στον χαλκέντερο (για την ώρα) γερμανικό καπιταλισμό και στον καχεκτικό (διαχρονικά) ελληνικό καπιταλισμό. Μπορεί να είναι λεπτομέρεια, αλλά έχει την αξία της. Η Wirecard, όπως έγραψε ο συνάδελφος Μπάμπης Μιχάλης στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (23-6-2020), είχε μπει στο μικροσκόπιο αρκετά νωρίτερα μετά τις καταγγελίες μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος. Δηλαδή των «εξωνημένων κουκουλοφόρων» και των «αδίστακτων σκευωρών», όπως αποκαλούν τους προστατευόμενους μάρτυρες στην Ελλάδα τα κόμματα που εγκαλούνται για το σκάνδαλο της Novartis.
Ανάγωγα
Σας λέει κάτι τ’ όνομα Κάρλος Ντεκοτέλι; Γιατί να σας λέει; Ο κύριος αυτός θα ήταν ο νέος υπουργός Παιδείας του γνωστού εχθρού του λαϊκισμού, Ζαΐρ Μπολσονάρο, του ακροδεξιού ηγέτη της Βραζιλίας. Παραιτήθηκε όμως εξαιτίας σωρείας παρατυπιών στους τίτλους σπουδών του. Δήλωνε στο βιογραφικό του ότι έχει πτυχία και διδακτορικά από διάφορα Πανεπιστήμια του κόσμου, τα οποία ανακοίνωσαν ότι ο τύπος ούτε απέξω δεν είχε περάσει. Σας θυμίζει κάτι; Τους δικούς μας άριστους που μας είχαν φλομώσει στο ψέμα για τις σπουδές τους.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
