Λαμπρή επέτειος!
Του Χριστόφορου Κάσδαγλη (imerologioanergou.gr)————————————————————————————————————————————————————————————————Σήμερα, ανήμερα το Πάσχα, το Ημερολόγιο κλείνει ακριβώς ένα μήνα. Εκείνο το πρωινό της 5ης Μαίου, ένα κύμα ενέσκυψε στο ελληνικό Ίντερνετ. Οι άνεργοι αποφάσισαν να σηκώσουν το ανάστημα και τη φωνή τους, να σπάσουν το κέλυφος της απομόνωσης και της αυτοαπομόνωσης, να μιλήσουν και να διεκδικήσουν.
Θυμός, ειρωνεία, λίγο χιούμορ, ελπίδα, αγωνιστικότητα, αλλά ταυτοχρόνως και μιζέρια και απελπισία και μυρωδιά αδιεξόδου και καταστροφής, όλ’ αυτά έγιναν ένα ποτάμι που κυλάει όλο και πιο ορμητικά με στόχο ν’ αλλάξει η ατζέντα και οι άνεργοι από νούμερα να ξαναγίνουν άνθρωποι και μετά ομάδα οργανωμένων ανθρώπων – δηλαδή κίνημα.
Φυσικά, στην περίπτωσή μας η Ανάσταση αργεί ακόμα. Θα μπορούσα να φτιάξω πολλά λογοπαίγνια πάνω σ’ αυτό το μοτίβο, αλλά εδώ δεν κάνουμε λογοτεχνία της καλλιέπειας, κάνουμε λογοτεχνία της ανάγκης και δεν χρειαζόμαστε φραστικά τρυκ για να πούμε αυτό που θέλουμε να εκφράσουμε.
Το πρόβλημα της ανεργίας μακροπρόθεσμα σημαίνει νέες θέσεις εργασίας: πολλές. Βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα σημαίνει πολιτικές εισοδηματικής και κοινωνικής προστασίας για όλους, σε πρώτη προτεραιότητα έναντι οποιωνδήποτε άλλων πολιτικών. Όχι συσσίτια, όχι επιδόματα της πλάκας, όχι ελεημοσύνη, όχι φιλανθρωπία. Και, βέβαια, συγκράτηση των υφιστάμενων θέσεων εργασίας.
Δεν τις θέλουμε τις λαμπάδες που μας μοιράζετε για τα παιδιά μας, βάλτε τις όπου εσείς νομίζετε!
Δεν χρειαζόμαστε θρησκευτικού τύπου ελπίδα, η οποία κατά κανόνα τοποθετείται σε κάποια μέλλουσα ζωή, στο επέκεινα της ανθρώπινης ύπαρξης. Θέλουμε λύσεις τώρα!
Το Ημερολόγιο κλείνει αισίως σήμερα τον πρώτο μήνα της παρέμβασής του. Το πρώτο βήμα, όπως γράφει κι ένας φίλος μας ονόματι Armonistas στη λακωνική ανταπόκρισή του από το μέτωπο, συνεχίζεται επιτυχώς. Τώρα, μας λέει, περιμένουμε να δούμε και το δεύτερο βήμα.
Ποιο μπορεί να είναι αυτό το δεύτερο βήμα; Ανάγκες και δυνατότητες υπάρχουν πολλές. Ξεκινάμε με τη συλλογική και εμπεριστατωμένη επεξεργασία του «Μανιφέστου των Ανέργων». Ενός κειμένου που θα επιχειρήσει να συγκροτήσει ένα σύνολο θέσεων και αιτημάτων, και θα κατατεθεί αμέσως μετά σε δημόσια διαβούλευση με στόχο ν’ αλλάξει επιτέλους η πολιτική και κοινωνική ατζέντα και το πρόβλημα των ανέργων να μην αντιμετωπίζεται ως ανθρωπιστική καταστροφή, αλλά ως το πεδίο από όπου θ’ αρχίσει η αντιστροφή της κρίσης.
Όπως είπε κι ένας άλλος φίλος, ο Κωνσταντίνος Μαυρομάτης, στη σελίδα του Ημερολογίου στο facebook, «Είμαστε πάνω απο 1,5 εκ. Αν οργανωθούμε και κάνουμε ένα ντου, μπορούμε να τους φάμε προτού μας φάνε».
Εντός του Μαΐου θα ξεκινήσει, λοιπόν, μέσα από το Ημερολόγιο η νέα καμπάνια για την επεξεργασία του Μανιφέστου. Αλλά δεν θα μακρυγορήσουμε σήμερα επ’ αυτού, ας επικεντρωθούμε στον οβελία ή σε ό,τι άλλο υπάρχει στο πασχαλινό τραπέζι, και τα συζητάμε σε λίγες μέρες.
Μέχρι τότε, ας προσπαθήσουμε, κόντρα στις αντιξοότητες, να ζήσουμε όσο μπορούμε πιο χαρούμενα τη στιγμή – με αλληλεγγύη, με ελπίδα, με αγωνιστική διάθεση.
Χρόνια μας πολλά!
