Κι αν χιονίζει και αν βρέχει…
…ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ αντέχει!
Του Δημήτρη Χ. Παυλακούδη.
ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ, ημέρα Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη …Εδώ και μέρες περιμέναμε τη στιγμή που ο Γιώργος Νταλάρας θα μας παρουσίαζε μετά από χρόνια στην πόλη μας το αυθεντικό του «ρεμπέτικο» πρόσωπο…. Αυτό που τον καθιέρωσε στα μάτια, τ΄αυτιά και κυρίως τις συνειδήσεις των απλών, καθημερινών ανθρώπων ως το λαϊκό τραγουδιστή που πήρε το ρεμπέτικο από το περιθώριο, την αμφισβήτηση και τη λογοκρισία και το έβαλε στο σπίτι του Νεοέλληνα….
Κι ας «νερουλιάσανε» οι καιροί και ας έγινε το ρεμπέτικο τραγούδι ακρόαση που πλέον εδώ και είκοσι και πλέον χρόνια μπαίνει παντού. Κι ας ήρθαν οι καιροί που το εμπόριο μουσικής το έφερε στις τηλε-εκπομπές και τα κάθε είδους αφιερώματα…
Απ’το πρωί όλοι έγραφαν κι έλεγαν πως θα βρέξει.Πως θ’ανοίξουν οι ουρανοί και πως με τον πρώτο κεραυνό θα βγει το δελτίο τύπου που θα ευχαριστεί το κοινό και θα ανακοινώνει τη ματαίωση της συναυλίας.
Ώρα 21:30 ακριβώς….Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ σε αντίθεση με τις πολλές «ντίβες» που βγάζουν γλάστρες στη σκηνή κι εμφανίζονται στην καλύτερη σαράντα λεπτά μετά την έναρξη της συναυλίας βγαίνει στη σκηνή αμέσως και ΜΑΧΙΜΟΣ…
Ξεκινά με το «γκελ,γκελ Καϊξή…γιαβάς γιαβάς» και με ορχήστρα σε ήχο αυθεντικά ρεμπέτικο. Με Κατσιγιάννη, Ντάσο Κούρτι, Μάτσικα και την έκπληξη στο βιολί Κυριάκο Γκουβέντα!
Σειρά είχε ο γίγαντας Βασίλης Τσιτσάνης και το «Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη» και το «σκαλοπάτι», ενώ αμέσως μετά φύγαμε για Σύρα κι Ερμούπολη με τα τραγούδια του μάστορα Μάρκου! « Τα ματόκλαδά σου λάμπουν» και « Χαράματα η ώρα τρεις θα ρθω να σε ξυπνήσω» με το τοπίο να γίνεται τρομακτικά μαγικό καθώς οι κεραυνοί άρχισαν να σκάνε στο Θερμαϊκό και όλοι να στοιχηματίζουμε ότι ο κόσμος θα φύγει! Μα ο κόσμος εκεί, ο Νταλάρας και η ορχήστρα μάχιμοι και η Ασπασία Στρατηγού, η Αθηνά Λαμπίρη και ο Κορακάκης «τζούνιορ» να παίζουν και να τραγουδούν τους «ξεχασμένους» για πολλούς Σπύρο Δραγάτση-Ογδοντάκη και Σπύρο Περιστέρη,ρεμπέτες ατόφιους και εξωσυστημικούς. Κρίμα που οι πολλοί ξέρουν το «εσύ μ’έχεις τρελάνει Ελενίτσα μου» ως τραγούδι της Βιτάλη και το «Πίνω και μεθώ» ως τραγούδι του Μπάμπη Τσέρτου! Όχι πως μειώνω τους εξαίρετους αυτούς ερμηνευτές, αλλά ο μεγάλος Κυρ-Σταύρος Κουγιουμτζής επιβεβαιώνεται στο ακέραιο όταν έλεγε πως: « Στα χρόνια που ζούμε οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους αγνοούν απόλυτα το δημιουργό ενός τραγουδιού και μνημονεύουν μόνο τον τραγουδιστή, λες και το τραγούδι δεν έχει αίμα και ψυχή, λες κι είναι ορφανό… Στην εποχή μας ο τραγουδιστής ήταν ο στρατιώτης και ο δημιουργός ο στρατηγός. Τώρα ο τραγουδιστής είναι ο αρχιστράτηγος και ο συνθέτης ή ο στιχουργός αγνοούνται πλήρως»
Κι όλα αυτά ενώ άρχισαν να «Πέφτουν της βροχής οι στάλες», μα ο κόσμος σε πείσμα των καιρών εκεί και οι ομπρέλες ν΄ανοίγουν, όπως και η όρεξή μας για τη συνέχεια και πιο πολύ Νταλάρα!
Κι ο Γιώργος ξαναβγήκε κι ο Τσιτσάνης ξαναπρόβαλε και «Ό,τι κι αν πω δε σε ξεχνώ» ακούστηκε στη βροχερή πόλη! Μα οι ουρανοί άνοιξαν για τα καλά και ΔΥΣΤΥΧΩΣ τα πιο «ψαγμένα» δεν ακούστηκαν… Που το ξέρω; Μα πάντα ο Νταλάρας έψαχνε το Ρεμπέτικο όσο κανείς. Πάντα το δούλευε στις συναυλίες και τα χαρτιά του! Γιατί το κουβαλά στο «αίμα» του και την ψυχή του. Όπως κι ο λαός τούτης της πόλης της προσφυγομάνας!
Σημασία δεν έχει τόσο το γεγονός ότι θα επιστραφούν τα χρήματα, ούτε το ότι πολλοί από μας φύγαμε στενοχωρημένοι!
Εκείνο που μετρά είναι πως σε πείσμα των καιρών ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ και πως « κι αν χιονίζει και αν βρέχει ο Γιώργος μας αντέχει»!
Κι όχι μόνο αντέχει αλλά έχει και πολλά ακόμη να πει!
Υ.Γ. ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ και ΚΑΛΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ στους φίλους που αγαπούμε στην Κύπρο και που θα τον ακούσουν προσεχώς. Εκεί άλλωστε δε βρέχει συχνά οπότε είναι τυχεροί! Τα καλύτερα έρχονται λοιπόν!
