Ινστιτούτο δια πάσαν νόσον…
Του Παναγιώτη Φλωρίδη.
Αν μη τι άλλο, από την ιστορία της αδειοδότησης των καναλιών, μας έμεινε ως κέρδος μια καινούργια ορολογία: “προσωρινοί υπερθεματιστές”. Οχι πλειοδοτήσαντες στο διαγωνισμό.
Τό τί συνέβη, γατί συνέβη, τί θα συμβεί και γιατί θα συμβεί, δεν θα αργήσουμε να το μάθουμε. Δεν θα εκπλαγούμε, αφού “για να μείνουν όλα ακριβώς όπως είναι, θα πρέπει να τα αλλάξεις όλα”. Και η κυβέρνησή μας βαυκαλίζεται ότι τα αλλάζει όλα. Σαν τον Καραμανλή τον νεότερο που θα επανίδρυε το κράτος. Σαν το Γ. Παπανδρέου που θα εφάρμοζε την προτροπή του πολιτικού ογκόλιθου Αντ. Καφετζόπουλου “Γιώργο, άλλαξε τα όλα”.
Το μόνο σίγουρο -και αυτό τρομάζει-είναι πως οι κυβερνώντες “παίζουν μπάλα” σε όποιο γήπεδο επιλέξουν οι ίδιοι. Με μια αντιπολίτευση να παρασύρεται εύκολα στο γήπεδο χωρίς σύστημα, χωρίς ομάδα, και, όπως δείχνει το πράγμα, χωρίς προπονητή. Την ώρα δηλαδή που πχ δουλεύει άγρια ο “κόφτης” στις επικουρικές, σε πρώτο πλάνο κυριαρχεί ο διαγωνισμός για τα κανάλια. Και η κυβέρνηση κερδίζει το ματς, αφού πρώτα μάντρωσε τους λεφτάδες και μετά “τους τα πήρε χοντρά”.
Αυτό θα συνεχισθεί αμείωτο και είναι τόσο χοντροκομμένο, που προκαλεί τρόμο για την ευκολία που περνάει. Κάποια, επίσης χοντροκομμένα ερωτήματα, πιθανόν, να έσωζαν κάπως τα προσχήματα, αν φυσικά απαντηθούν, έστω και απλοϊκά.
Μας είπαν δηλαδή ότι το πόρισμα για τον μαγικό αριθμό =4= για τις άδειες, το έβγαλε, ύστερα από έρευνα ενδελεχή βεβαίως, το θρυλικό πλέον Ινστιτούτο της Φλωρεντίας. Υπολόγισε δηλαδή το Ινστιτούτο ότι η διαφημιστική πίτα είναι αξίας 200 εκατ. ευρώ. Ενα κανάλι για να είναι στοιχειωδώς βιώσιμο και αξιοπρεπές, χρειάζεται 50 εκατ. ευρώ το χρόνο, άρα, κανάλια τέσσερα.
Πολύ σωστά και πολύ επιστημονικά και μπράβο στο Ινστιτούτο. Διότι, πώς θα επιζούσαν οχτώ, δέκα, δεκαπέντε κανάλια μ’ αυτήν τη μικρή διαφημιστική πίτα; Ενα Ινστιτούτο δηλαδή εξορθολογίζει επιστημονικώς ένα πεδίο καθαρά ιδιωτικής πρωτοβουλίας και ελεύθερης αγοράς, δια πορίσματος και τα σκυλιά δεμένα με νομοθετική ρύθμιση.
Γιατί όμως να μην αναθέσουμε στο Ινστιτούτο τον εξορθολογισμό όλης της ιδιωτικής δραστηριότητας; Πόρισμα από τη Φλωρεντία, νόμος στην Ελλάδα, στην Περιφέρεια, στο δήμο. Ποιός μας είπε πχ ότι η αγορά του Κιλκίς (η αγοραστική δύναμη των πολιτών δηλαδή) σηκώνει τόσα εμπορικά, τόσα καφενεία, τόσες ταβέρνες, τόσα καφέ, τόσους δικηγόρους, τόσους μηχανικούς, λογιστές, γιατρούς. Να αναθέσουμε στο Ινστιτούτο της Φλωρεντίας να υπολογίσει την “πίτα” του Κιλκίς και να μας πει ακριβώς πόσες δράσεις, πόσους επαγγελματίες σηκώνει το Κιλκίς. Και να΄ρθει το Κράτος, η Περιφέρεια, ο δήμος και να νομοθετήσουν επακριβώς τον αριθμό των αδειών! Να βγουν στη δημοπρασία και να προκύψουν οι… υπερθεματίσαντες.
Απλά ερωτήματα, έως ακραία απλοϊκά. Πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι όμως. Αφού η πολύτιμη απλότητα του πολιτισμού, κατανικήθηκε από την απλοϊκότητα της βαρβαρότητας. Σε όλα τα πεδία.
Και το χειρότερο είναι πως ακόμη βρισκόμαστε στο “εξ όνυχος”. Τον λέοντα θα τον δούμε αργότερα. Αλλά θα τον δούμε σίγουρα.
Άρθρο στην ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ
