Η C. Cola ασκεί εκ συστήματος…
…δικαστική τρομοκρατία.
Του Όμηρου Ταχμαζίδη*
Η πρόσφατη δικαστική ήττα της Coca Cola φέρνει στο προσκήνιο τη σχέση της αμερικανικής πολυεθνικής με το δικαστικό σύστημα της χώρας και την εργαλειοποίησή του από την πλευρά των στελεχών της. Υπό αυτό το πρίσμα έχει μεγάλη σημασία και η ήττα της μετά την προσφυγή των ελληνικών επιχειρήσεων ΛΟΥΞ, ΒΙΚΟΣ και ΕΨΑ στα δικαστήρια για αθέμιτο ανταγωνισμό εξ αιτίας της καπήλευσης των συμβόλων της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. (βλ. για αυτό στο Διαδίκτυο το άρθρο της εφημερίδας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, με τίτλο «Η Coca Cola… πουλάει (την) Ελλάδα»).
Η ίδια η Coca Cola έχει επιδοθεί κατά καιρούς σε δικαστικές επιθέσεις εναντίον ελληνικών επιχειρήσεων με στόχο τον εκφοβισμό και τον περιορισμό των δραστηριοτήτων τους. Γνωστό είναι το δικαστικό μέτωπο που είχε ανοίξει στο παρελθόν εναντίον της μεγαλύτερης ελληνικής εταιρίας αναψυκτικών, της ΛΟΥΞ που έχει έδρα την Πάτρα. Είναι πάγια τακτική της αμερικανικής πολυεθνικής να «σέρνει» στα δικαστήρια ανταγωνιστικές επιχειρήσεις και εργαζόμενους, μόνο και μόνο για να τους εμπλέξει σε έξοδα και χάσιμο χρόνου, εκμεταλλευόμενη και την δυσκινησία του συστήματος της ελληνικής δικαιοσύνης. Αντίθετα οι υποθέσεις κατά τις οποίες προσφεύγει ως μηνυτής η Κόκα Κόλα φθάνουν την κατάλληλη στιγμή στο ακροατήριο. Όταν χρειάζεται τάχιστα, όταν χρειάζεται με αρκετή καθυστέρηση.
Ενδεικτική είναι η περίπτωση της επιχείρησης αναψυκτικών «ΑΓΝΗ» με έδρα τον Ορχομενό της Βοιωτίας, όπου η Coca Cola έχασε τη δικαστική διαμάχη, υποχρεώθηκε στην καταβολή ενός ποσού, αλλά η ελληνική επιχείρηση είχε στην ουσία εξοντωθεί και δεν καλυπτόταν από αυτό που επιδικάστηκε ως αποζημίωση. Παρόμοια παραδείγματα εμποδίζουν τους μικρούς να κινηθούν εναντίον της Κόκα Κόλα, η οποία σε κάθε ευκαιρία πληρώνει δημοσιεύματα στον τύπο για να δείξει ότι δεν φοβάται τη δικαιοσύνη και πως στο τέλος γίνεται πάντοτε το «δικό της».
Ένα τέτοιο «δοτό δημοσίευμα» είχε αναρτηθεί πριν από την απόφαση υπέρ των ελληνικών εταιριών στην περίπτωση του αθέμιτου ανταγωνισμού με την παράνομη διαφημιστική χρήση των μνημείων της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς στην online έκδοση της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, «ΑΥΓΗ» και αναμεταδόθηκε από παρεμφερείς ιστοσελίδες. Ο τίτλος του άρθρου ήταν «Το μητρικό γάλα του καπιταλισμού» (12/09/2019) και ήταν ένας συγκαλυμμένος ύμνος στην υποτιθέμενη παντοδυναμία –και με τα δικαστήρια – της αμερικανικής πολυεθνικής. Το ερώτημα είναι μέσα από ποιους διαύλους έφθασε το συγκεκριμένο άρθρο στη δημοσιότητα. Πρόκειται αναμφισβήτητα για μια επιτυχία των στελεχών της αμερικανικής πολυεθνικής, τα οποία θέλησαν να στείλουν ένα μήνυμα προς τους απεργούς ότι και αυτούς, του ΣΥΡΙΖΑ, τους χειριζόμαστε κατά το δοκούν. Σημειώνω ότι στο χώρο έξω από το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης είχαν παρελάσει για συμπαράσταση στο παρελθόν πάμπολλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και αργότερα κάποιοι από αυτούς έγιναν και υπουργοί. Στο Διαδίκτυο υπάρχουν και τα ανάλογα βίντεο. Είναι προφανές ότι οι υπεύθυνοι της «ΑΥΓΗΣ» πιάστηκαν «μπόσικοι» αγνοώντας τις ικανότητες του συστήματος Coca Cola. Και εκτέθηκε η ιστορική εφημερίδα της δημοκρατικής Αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού.
Εκεί όμως που δίνει ρέστα η Coca Cola και τα επιτελεία της στην Αθήνα και στην Ατλάντα είναι το δικαστικό κυνηγητό των απεργών εργαζομένων του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης και των μελών του Κινήματος «Ούτε γουλιά Coca Cola μέχρι να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο». Αλλεπάλληλες δικαστικές διώξεις, διεκδίκηση τεραστίων ποσών ως αποζημίωση και εμπλοκή των εργαζομένων σε κοστοβόρες διαδικασίες δικών, είναι τα μέσα με τα οποία η αμερικανική πολυεθνική θέλει να φιμώσει τους απεργούς. Αλλά αυτοί συνεχίζουν τον αγώνα τους. Η Coca Cola έφτασε να απαιτεί ένα εκατομμύριο διακόσιες πενήντα χιλιάδες (1.250.000) ευρώ από τους εργαζόμενους προφασιζόμενη δυσφήμιση. Έσπασε τα μούτρα της, αλλά το κόστος για τους εργαζόμενους μέσα από τη διαδικασία των δικών (δικηγόροι, γραφειοκρατία κ.α.) ήταν μεγάλο. Αυτός είναι ο πρώτος στόχος της Κόκα Κόλα, ο αντίπαλος να καμφθεί οικονομικά.
Ο άλλος είναι να καμφθεί ηθικά, πολιτικά και ανθρώπινα. Έτσι καταδικάστηκε αγωνιστής του μποϊκοτάζ σε έξι χρόνια φυλακή από πρωτοβάθμιο δικαστήριο της Θεσσαλονίκης, μετά από μια δίκη παρωδία. Οι χαλκευμένες κατηγορίες έγιναν από κάποιον άγνωστο, υποτιθέμενο εργαζόμενο της εταιρίας, στην Αθήνα, ενώ στη δίκη δεν υπήρχαν καν μάρτυρες κατηγορίες και κλήθηκαν να καταθέσουν ως τέτοιοι οι… ηγέτες των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζομένων. Να κατηγορήσουν δηλαδή τον ίδιο τους τον εαυτό… Επειδή δεν έχει κλείσει οριστικά το ζήτημα και εκκρεμεί η έφεση σε δεύτερο βαθμό, δεν προχωράμε σε λεπτομέρειες. Μία μόνο υποσημείωση σε ένα τυχαίο συμβάν: ο πρόεδρος που δίκασε τον επόμενο μήνα αποχώρησε από τα καθήκοντά του, βγήκε στη σύνταξη…
*Μέλος του Ε.Γ. της «Σοσιαλιστικής Προοπτικής»
