Η χάραξη εθνικής στρατηγικής
Του Γιώργου Φραγγίδη*
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια νέα κλιμάκωση της προκλητικής και επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Η γειτονική χώρα συνεχίζει την πάγια αναθεωρητική επεκτατική πολιτική της, προσηλωμένη στους στόχους της, ανεξάρτητα από τα εσωτερικά της προβλήματα ή την οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
Θέτει υπό αμφισβήτηση μέρος της εθνικής κυριαρχίας μας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.Προβάλλει παράλογες διεκδικήσεις, επιδεικνύει παραβατική συμπεριφορά. Πραγματοποιεί παράνομες υποθαλάσσιες έρευνες και γεωτρήσεις, εντός των θαλάσσιων ζωνών της Κυπριακής Δημοκρατίας.Πλασάρεται ως ρυθμιστής της κρίσης στα θέματα της Συρίας και της Λιβύης, υπογράφει το παράνομο Τουρκολιβυκό Μνημόνιο.Εργαλειοποιεί τουςπρόσφυγες/μετανάστες στην περιοχή του Αιγαίου και στον Έβρο,για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της.
Παρά την συναίνεση του Τούρκου προέδρου κ. Ερντογάνκατά την πρόσφατη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό,στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ,για ένα «ήρεμο καλοκαίρι» στα ελληνοτουρκικά, «πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις»είχαμε δεκάδες παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας. Επιπλέον, ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας, κ. Τσαβούσογλου, κατά την επίσκεψή του στα Κατεχόμενα στις αρχές Ιουλίου, έδειξε αμετακίνητος ως προς τη λύση των δύο ανεξάρτητων κρατών στην Κύπρο, αντίθετα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Στις 20 Ιουλίου αναμένεται να επισκεφθεί τα Κατεχόμενα και ο Τούρκος Πρόεδρος για να εγκαινιάσει βάση με μη εξοπλισμένα και εξοπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones).
Με αφορμή τα εγκαίνια αυτής της βάσης και σε συνέχεια της περσινής εισήγησής του στην Ευρωβουλή, ο Ευρωβουλευτής του Κινήματος Αλλαγής κ. Νίκος Ανδρουλάκης με ερώτησή του προς τον Ύπατο Εκπρόσωπο κ. Μπορέλτον Ιούνιο, ζήτησε να εφαρμοστεί η απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου για εμπάργκο όπλων στην Τουρκία. Είναι αδιανόητο ευρωπαϊκές χώρες να πουλάνε όπλα στην Τουρκία, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Ελλάδα ή η Κύπρος.
Η αυξανομένη προκλητικότητα της Τουρκίας συντηρείται από την απροθυμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επιβάλει κυρώσεις στη χώρα αυτήεπιδεικνύοντας έτσι αλληλεγγύη στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Δυστυχώς, αρκετές φορές τα ίδια συμφέροντα των χωρών υπερκεράζουν το οικοδόμημα της Ένωσης και συνθέτουν μια συμπεριφορά που δενσυμβαδίζει με τα χαρακτηριστικά της Ευρώπης των Λαών και της Δικαιοσύνης. Η Ευρώπη οφείλει να απαντήσει με πράξεις στη συνεχιζόμενη τουρκική προκλητικότητα. Αυτό σημαίνει επιβολή κυρώσεων που θα πιέσουν την Τουρκία, η οποία βρίσκεται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση.
Ακόμη και στην τελευταία σύνοδο κορυφής της Ε.Ε., η Γερμανία υποστήριξε τις τουρκικές θέσεις σχετικά με την αναθέρμανση της τελωνειακής ένωσης, παραπέμποντας οριστικά τις κυρώσεις στις καλένδες.
Στην πρόσφατη διάσκεψη του Βερολίνου στις 23 Ιουνίου 2021 με θέμα το Λιβυκό, η Ελλάδα όπως και στην προηγούμενη διάσκεψη στις 19 Ιανουαρίου 2020 ήταν απούσα,αποκλειόμενη από τη Γερμανία που χρησιμοποίησε και πάλι μια απαράδεκτηδικαιολογία, ότι: «Η βάση για τη δεύτερη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη είναι όσοι συμμετείχαν στη διάσκεψη του Ιανουαρίου του 2020 και στη διαδικασία followup».
Ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών δεν έκρυψε την δυσαρέσκειά του για τη συμπεριφορά της Γερμανίας. Όμως, ηέκφραση δυσαρέσκειας και μόνο για ένα τόσο σοβαρό θέμα, που συνδέεται άμεσα με τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, δεν είναι αρκετή. Και δυστυχώς δεν είναι η μοναδική φορά που οι αντιδράσεις της ελληνικής κυβέρνησης και του υπουργείου εξωτερικών δύνανται να χαρακτηριστούν ανεπαρκείς. Η ελληνική κυβέρνηση δε χρησιμοποιεί όσα πολιτικά όπλα διαθέτει μέσα στο πλαίσιο της Ε.Ε., για να αναχαιτίσει την τουρκική προκλητικότητα. Η ανεπαρκής και παθητική στάση της σε όλες τις διασκέψεις κορυφής της Ε.Ε. όπου συζητώνται τα ελληνοτουρκικά, είναι χαρακτηριστική.
Εκτός αυτού, η τακτική της κρυφής συζήτησης και συνδιαλλαγής με ξένες χώρες από την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, όπως και της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα στην περίπτωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, είναι πέρα για πέρα λανθασμένη. Ο κ. Μητσοτάκης συνδιαλέγεται με την Τουρκία, την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ, κρυφά από όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Ακόμα δε γνωρίζουμε το περιεχόμενο της Τριμερούς συνάντησης Γερμανίας – Ελλάδας – Τουρκίας που έλαβε χώρα στο Βερολίνο τον Ιούλιο του 2020 και ήρθε στη δημοσιότητα από τον Τούρκο υπουργό εξωτερικών κ. Τσαβούσογλου.
Για το Κίνημα Αλλαγής, τα θέματα εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας της χώρας υπερβαίνουν την αρμοδιότητα και τις δυνατότητες ενός και μόνο κόμματος. Η σύγκληση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών για τη διαμόρφωση μιας εθνικής στρατηγικής, η οποία θα τηρείται διαχρονικά από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, είναι θεμελιώδους σημασίας.Μόνο έτσι θα δημιουργηθεί ένα αρραγές εθνικό μέτωπο, που θα εκπέμπει προς τα έξω την εικόνα εθνικής ενότητας.
Μέχρι τώρα ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει κάνει δεκτή την πρότασή μας. Ωστόσο πρέπει να σκεφτεί σοβαρά ότι η εξωτερική πολιτική της χώρας οφείλει να είναι απόρροια μιας μακρόπνοης εθνικής στρατηγικής,που προκύπτει μέσα από συνδιαμόρφωση, συναίνεση και συνεπώς δέσμευση των πολιτικών δυνάμεων του τόπου.
*Βουλευτής νομού Κιλκίς – Μέλος Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων Κίνημα Αλλαγής
