Η πραγματικότητα ακυρώνει…
…τη Διακήρυξη της Ρώμης.
Του Μανόλη Γ. Δρεττάκη.
Η σύναξη στη Ρώμη των ηγετών της Ε.Ε. για τον εορτασμό της 60ής επετείου από την ίδρυση των κοινοτήτων που εξελίχθηκαν στη σημερινή Ε.Ε. ήταν μια ευκαιρία στοχασμού και αυτοκριτικής για τη σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα κράτη-μέλη της και οι μεταξύ τους σχέσεις καθώς και ποια, τελικά, σχέση έχει η σημερινή πραγματικότητα στην Ε.Ε. με το πνεύμα των ιδρυτών-πατέρων της.
Δυστυχώς, το κείμενο της Διακήρυξης της Ρώμης (ΔτΡ) που υπέγραψαν οι 27 πλέον ηγέτες της αναφέρεται σε αξίες και σκοπούς τους οποίους θέλουν να επιτύχουν· σκοπούς, όμως, που ακυρώνει η πραγματικότητα που έχουν δημιουργήσει οι πολιτικές που εφαρμόζουν οι ίδιοι και τις συνέπειες των οποίων βιώνουν τόσο οι κάτοικοι των χωρών αυτών όσο και, περισσότερο, οι ξεριζωμένοι από τις εμπόλεμες καταστάσεις στις χώρες τους, στη δημιουργία των οποίων συνέβαλαν ορισμένοι από τους ηγέτες αυτούς.
Η ΔτΡ εθελοτυφλεί μπροστά σ’ αυτή τη σκληρή πραγματικότητα. Πιο συγκεκριμένα, στην αρχή αναφέρει:
Οικοδομήσαμε μια μοναδική Ενωση με κοινά θεσμικά όργανα και ισχυρές αξίες, μια κοινότητα ειρήνης, ελευθερίας, δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κράτους δικαίου, μια σημαντική οικονομική δύναμη με ασύγκριτα επίπεδα κοινωνικής προστασίας και πρόνοιας
Για τις «ισχυρές αξίες» για τις οποίες οι ηγέτες της Ε.Ε. «αισθάνονται υπερήφανοι», όπως αναφέρεται στη ΔτΡ, την ακριβέστερη απάντηση έδωσε ο Πάπας στην ομιλία του προς αυτούς την προηγούμενη μέρα του εορτασμού της επετείου. Είπε ο Ποντίφικας:
Η Γηραιά Ηπειρος είναι αντιμέτωπη με ένα κενό αξιών και κινδυνεύει να πεθάνει αν δεν βρει εκ νέου τα ιδεώδη των ιδρυτών της όπως την αλληλεγγύη
Σε ό,τι αφορά τη λειτουργία μιας «κοινότητας δημοκρατίας», τα όσα αναφέρονται στη ΔτΡ σχετικά με το μέλλον της Ε.Ε., δηλαδή: «Θα προχωρούμε ενωμένοι με διαφορετικούς ρυθμούς και ένταση όπου χρειάζεται, αλλά πάντα προς την ίδια κατεύθυνση, όπως έχουμε κάνει στο παρελθόν, τηρώντας τις Συνθήκες και διατηρώντας πάντα ανοιχτή την πόρτα σε εκείνους που θα θελήσουν να συμμετάσχουν αργότερα», δεν είναι μια απόφαση που ελήφθη με δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά την Ε.Ε. πολλών ταχυτήτων την είχαν προαποφασίσει, με πρωτοβουλία της Γερμανίας, η καγκελάριος και οι ηγέτες της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας σε μια παρασυναγωγή στο Παρίσι λίγες μέρες πριν, γεγονός που αυξάνει το έλλειμμα της δημοκρατίας που υπάρχει στην Ε.Ε. από την ίδρυσή της.
Για τον «σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», η ΔτΡ εθελοτυφλεί στην απάνθρωπη συμπεριφορά ορισμένων κρατών-μελών έναντι των προσφύγων και μεταναστών και την ανέγερση αγκαθωτών και ηλεκτροφόρων φρακτών στα σύνορά τους, καθώς και την κραυγαλέα άρνηση των περισσότερων κρατών να δεχτούν τον αριθμό των προσφύγων για τους οποίους υπάρχουν σχετικές αποφάσεις.
Η σκληρή πραγματικότητα της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους στις περισσότερες χώρες-μέλη της Ε.Ε. και, πολύ περισσότερο στην πατρίδα μας λόγω της εφαρμογής των μέτρων των Μνημονίων, ακυρώνει τα όσα αναφέρονται στη ΔτΡ για «ασύγκριτα επίπεδα κοινωνικής προστασίας και πρόνοιας».
Τον βασικό οικονομικό στόχο που θέτει η ΔτΡ για: «μια Ενωση που θα εδράζεται στη βιώσιμη μεγέθυνση, θα προωθεί την οικονομική και κοινωνική πρόοδο αλλά και τη συνοχή και τη σύγκλιση», τον ακυρώνει η πολιτική που έχει επιβάλει ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και ιδιαίτερα σε εκείνα της ευρωζώνης, στα οποία έχουν επιβληθεί Μνημόνια, με την αύξηση των ανισοτήτων, την εκτίναξη της ανεργίας στα ύψη και τη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού τους.
Η ίδια πολιτική έχει δημιουργήσει το χάσμα ανάμεσα στα θηριώδη πλεονάσματα στο ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών της Γερμανίας και στα μεγάλα ελλείμματα των περισσότερων κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μιας «Ενωσης» η οποία βιώνει την αποκοπή ενός μέλους με το Brexit, για το οποίο δεν γίνεται καμιά αναφορά στη ΔτΡ!
Στο τέλος της ΔτΡ οι ηγέτες της Ε.Ε. αναφέρουν: «Δεσμευόμαστε ότι θα ακούμε και θα ανταποκρινόμαστε στις ανησυχίες που εκφράζουν οι πολίτες μας». Η αύξηση του ευρωσκεπτικισμού και η άνοδος της Ακροδεξιάς δείχνουν ότι οι ηγέτες της Ε.Ε. κωφεύουν στις ανησυχίες και στα προβλήματα των πολιτών που δημιουργούν οι πολιτικές τους.
Τη σημερινή πραγματικότητα στην Ε.Ε. συνόψιζε ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν, δηλώνοντας στην «Καθημερινή» της 25/26.3.17:
«Ολοι οι αρχηγοί κρατών θέλουν να παρευρίσκονται σ’ αυτήν τη γιορτή, όμως το πνεύμα των ιδρυτών έχει εξαφανιστεί», ενώ θα ήθελε: «η επέτειος να προκαλέσει μια αρχή προκειμένου να αναζωπυρωθεί η φλόγα των ιδρυτών», δηλαδή «μια ομοσπονδία η οποία μακροπρόθεσμα θα μετατρεπόταν σε πολιτική».
Δυστυχώς καμιά τέτοια προοπτική δεν περιλαμβάνεται στη ΔτΡ και η πολιτική που εφαρμόζεται στην Ε.Ε. την έχει ακυρώσει…
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
