Η περίπτωση του Θ. Πάγκαλου
Του Τάσου Παππά (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ)
————————————————————————————————————————————————————-Ο Θόδωρος Πάγκαλος ήταν η χαρά του δημοσιογράφου. Συναρπαστικός συνομιλητής, χαρισματικός, προκλητικός, πολωτικός, με βαθιά μόρφωση και πλούσιο πολιτικό παρελθόν. Ηταν από τους πολιτικούς που δεν μπορούσες να στριμώξεις εύκολα ούτε φυσικά να τον «προβοκάρεις». Από τις συνεντεύξεις του πάντα έβγαιναν πολλές ειδήσεις και καμιά δεκαριά «πιασάρικοι» τίτλοι. Δυσκολευόσουν να διαλέξεις τον καλύτερο. Με τις παρεμβάσεις του, όσο βρισκόταν σε θέσεις εξουσίας ή στην πρώτη γραμμή της κομματικής αντιπαράθεσης, κατάφερνε να δημιουργεί πολιτικά γεγονότα.
Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις δηλώσεις του για τους Γερμανούς («μυαλό νάνου»), τον Δημ. Αβραμόπουλο («ο κύριος τίποτα»), το 1989 («η Αθήνα θα γίνει Πεκίνο»), το θέμα των Σκοπίων («το ζήτημα του ονόματος είναι μια χαμένη υπόθεση»), τον Α. Παπανδρέου («δωρολήπτης»), τη συμβολή του στη νίκη του Σημίτη το 1996 (τον οποίο σήμερα χαρακτηρίζει «αποτυχημένο πρωθυπουργό»), την άποψή του για την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων τη νύχτα των Ιμίων («αυτά δεν είναι στρατά, αυτά είναι σκατά»), τη μεγάλη κόντρα του με τον Γ. Παπανδρέου, λόγω της επαμφοτερίζουσας στάσης του τελευταίου στην υπόθεση Οτσαλάν, τις επιθέσεις του με σκληρές φράσεις στους εσωκομματικούς αντιπάλους του και πάει λέγοντας.
Σήμερα που με επιλογή του δεν είναι στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής, οι απόψεις του έχουν ασφαλώς μικρότερο ειδικό βάρος, παρ’ όλα αυτά όμως δεν περνάνε απαρατήρητες. Επιτίθεται με σφοδρότητα στο πρώην κόμμα του (ΠΑΣΟΚ), στο ΚΚΕ, το οποίο υπηρέτησε πριν από τη δικτατορία, στους απεργούς, στα συνδικάτα. Ωστόσο, περίοπτη θέση στον κατάλογο των αντιπάλων του κατέχουν ο ΣΥΡΙΖΑ («τρομοκρατική οργάνωση») και ο Τσίπρας (στο στόχαστρο του κ. Πάγκαλου οι ενδυματολογικές προτιμήσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τα ελληνικά του, τα αγγλικά του, ακόμη και η πίστη του στη δημοκρατία). Εφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι πρέπει να μπει φραγμός στις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβει την εξουσία. Παραδόξως, καλές κουβέντες έχει πει για τον Αντ. Σαμαρά -εσχάτως όμως, γιατί στο παρελθόν τον έχει στολίσει με διάφορα «κοσμητικά» επίθετα- και για τον Αδ. Γεωργιάδη, ο οποίος για τον κ. Πάγκαλο είναι ο πιο επιτυχημένος υπουργός Ναυτιλίας.
Δεν ξέρω αν έχουν δίκιο όσοι χαρακτηρίζουν τον Θ. Πάγκαλο οπορτουνιστή, περιφερόμενο υβριστή, πατενταρισμένο αντικομμουνιστή. Δεν ξέρω αν έχει βάση η ψυχαναλυτική προσέγγιση της περίπτωσής του («χύνει την καρδάρα με το γάλα», «αυτοκαταστροφικός», «πρησμένο εγώ», «αριστοτέχνης της μνησικακίας»). Δεν ξέρω επίσης αν οι τελευταίες μεταμορφώσεις του οφείλονται σε κείνον τον κεσέ με γιαούρτι που του πέταξαν αγανακτισμένοι πολίτες έξω από μια ταβέρνα της Ραφήνας (νομίζω). Εχω όμως την ελπίδα ότι κάποια στιγμή «θα κουραστεί να συκοφαντεί το σύμπαν», όπως έχει γράψει για τον εαυτό του ο αιρετικός των γαλλικών γραμμάτων Εμίλ Σιοράν.
