Η καλλιέργεια του φόβου…
…στην τρίτη ηλικία.
Του Τάσου Παππά.
Η έρευνα της Pulse για λογαριασμό της «Εφ.Συν.» επιβεβαίωσε αυτό που όλες οι μετρήσεις έχουν δείξει μέχρι τώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σημαντική διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία σε όλες τις παραγωγικές ηλικίες και στις περισσότερες κοινωνικές τάξεις, αλλά υπολείπεται στις ηλικίες των 60 και άνω. Σ’ αυτήν την ομάδα το προβάδισμα της Ν.Δ. είναι τόσο μεγάλο που της επιτρέπει να καλύπτει την απόσταση και να βρίσκεται κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν δεν τον ξεπερνά οριακά, στην πρόθεση ψήφου.
Σίγουρα είναι σοβαρό πλεονέκτημα για ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία να υπερέχει σταθερά -με τάσεις μικρής ανόδου- στις κατηγορίες που δίνουν τον τόνο στην κοινωνική πραγματικότητα, ωστόσο οι πολίτες των μεγάλων ηλικιών είναι σίγουροι ψηφοφόροι. Και προσέρχονται στις κάλπες (κάτι που δεν είναι βέβαιο για τους νεαρότερους) και δύσκολα αλλάζουν προτιμήσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και το ΠΑΣΟΚ, που διανύει τη χειρότερη φάση της ιστορίας του και βλέπει την επιρροή του να μειώνεται θεαματικά παντού, συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό του, οπωσδήποτε μεγαλύτερο από τον μέσο όρο του, στις ηλικίες πάνω από τα 60 (αγγίζει το 10%). Η ανατροπή των δεδομένων απαιτεί συστηματική δουλειά.
Το δικομματικό μπλοκ εξουσίας προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διατηρήσει την πρωτιά σ’ αυτήν την περιοχή και το κάνει με όλους τους γνωστούς τρόπους: ρουσφέτια, ευνοϊκές ρυθμίσεις, υποσχέσεις και κυρίως με την καλλιέργεια του φόβου. Η ρητορική του στοχεύει στην ενεργοποίηση των συντηρητικών ανακλαστικών αυτών των ψηφοφόρων. Αλλοτε προβοκάροντας, άλλοτε συκοφαντώντας και άλλοτε αναδεικνύοντας τις υπαρκτές αντιθέσεις στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τη βοήθεια των κυρίαρχων επικοινωνιακών δικτύων, παρουσιάζει τη ριζοσπαστική Αριστερά ως απειλή για την πολιτική ομαλότητα, την οικονομική ευημερία και την ευρωπαϊκή θέση της χώρας.
«Εχεις χάσεις πολλά, αλλά θα τα χάσεις όλα και θα μπλέξεις σε περιπέτειες, αν δώσεις την ευκαιρία στους εχθρούς της πατρίδας να κυβερνήσουν». Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και μέσα ενημέρωσης στον απελπισμένο συνταξιούχο, ο οποίος βυθίζεται στην κρίση, αλλά δεν έχει ακόμη φτάσει στον πάτο. Από τους αριθμούς φαίνεται ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση τρομοκράτησης αποδίδει. Λιγότερο όσο περνάει ο καιρός και όσο η πολυαναμενόμενη έξοδος από την κρίση δεν εμφανίζεται στον ορίζοντα, αλλά, είναι γνωστό, από ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν, ότι ο φόβος είναι ένα ισχυρό συναίσθημα που δύσκολα ξεριζώνεται. Μόνο αν η υπόθεση της ανατροπής αποκτήσει χαρακτηριστικά ρεύματος νίκης, μη αναστρέψιμου, είναι δυνατόν να εξουδετερωθεί το φαινόμενο της διάχυτης ανασφάλειας.
Το ίδιο ισχύει και για τη λεγόμενη «οπορτουνιστική ψήφο». Αναφερόμαστε στους ανθρώπους που επιλέγουν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή (μία εβδομάδα πριν από τις κάλπες, ακόμη και τη μέρα της ψηφοφορίας) και κατά κανόνα πριμοδοτούν αυτόν που είναι φαβορί. Για την ώρα, αυτοί οι ψηφοφόροι δεν έχουν εκδηλωθεί. Συνωθούνται στην ομάδα τού«δεν ξέρω, δεν απαντώ» και αποτελούν περίπου το 1/4 του εκλογικού σώματος.
Καθοριστικό ρόλο για την ανατροπή των συσχετισμών στις μεγάλες ηλικίες και για το γήτεμα των αναποφάσιστων θα παίξουν οι κεντρικές επιλογές, οι τακτικές, οι ελιγμοί, η δημόσια εικόνα, η προγραμματική προετοιμασία, οι καθαρές απαντήσεις στο θέμα των συμμαχιών και βεβαίως τα πρόσωπα που θα κληθούν να υπηρετήσουν την προβαλλόμενη ως εναλλακτική λύση διακυβέρνησης.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
