Η Θεσσαλονίκη της καινοτομίας…
…και της αλληλεγγύης και οι νέοι άνθρωποι.
Του Όμηρου Ταχμαζίδη*
Στη χώρα μας δεν υπάρχει οργανωμένη πολιτική για τους νέους ανθρώπους. Στις σημερινές απρόσωπες κοινωνίας μας και με τις μεταλλάξεις στον αστικό χώρο εις βάρος της «γειτονιάς» και της «κοινότητας» είναι η οικογένεια ο θεσμός εκείνος που αναλαμβάνει να «πληρώσει» με νόημα και απασχόληση τον ελεύθερο χρόνο της πρώιμης νεότητας, μέσω διαφόρων προγραμμάτων τα οποία προσφέρει ένας ανεπαρκής και προβληματικός ιδιωτικός τομέας ή οι αθλητικές δραστηριότητες συλλόγων. Επίσης δε θα πρέπει να παραβλέπουμε τις εμπορευματοποιημένες μορφές διασκέδασης και εκκοινώνισης, οι οποίες είναι καθοριστικές από την προεφηβεία και μετέπειτα.
Οι προβληματισμοί μιας δημοτικής ομάδας για την είσοδο της νέας γενιάς στην κανονικότητα της αστικής καθημερινότητας, σε μια περίοδο έντασης της νεανικής παραβατικότητας και των προβλημάτων που πλήττουν μεγάλα τμήμα του νέου πληθυσμού, δεν είναι πολυτέλεια. Η Δημοτική Κίνηση Θεσσαλονίκης «Υψίπολις» και ο υποψήφιος της Γρηγόρης Ζαρωτιάδης, ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, δίνουν ιδιαίτερα προσοχή στο ζήτημα της ένταξης των νέων στον σύγχρονο τρόπο ζωής και στην επαγγελματική και κοινωνική αποκατάστασή τους.
Για την ΔΚΘ «Υψίπολις» η αύξηση των δυνατοτήτων για την ομαλή ενσωμάτωση του συνόλου των νέων ανθρώπων στην κοινωνική ζωή αποτελεί προτεραιότητα. Οι κίνδυνοι οι οποίοι ελλοχεύουν για τους ίδιους τους νέους, αλλά και όλου του κοινωνικού ιστού, από τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, της υποαπασχόλησης και της απασχόλησης σε ντροπιαστικές συνθήκες για τους ίδιους τους νέους και την κοινωνία μας συνολικά, θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο και στην περαιτέρω διαδικασία πολιτικής και πολιτιστικής εκκοινώνισης των νέων ανθρώπων.
Είναι απαραίτητο στις κοινότητες του δήμου Θεσσαλονίκης και των δήμων του πολεοδομικού συγκροτήματος να οργανωθούν πολυκέντρα υπό τη μορφή Λεσχών Νεολαίας: εξοπλισμένα κατάλληλα ώστε να ανταποκρίνονται σε διάφορες ανάγκες και μορφές επικοινωνίας, μόρφωσης, ψυχαγωγίας και απασχόλησης των νέων ανθρώπων – λέσχες οι οποίες θα λειτουργούν με μεικτά συστήματα διοίκησης σε συνάρτηση και συντονισμό με την πολιτική του δήμου. Εδώ θα μπορούν να προσφέρονται δωρεάν πρόσβαση στο διαδίκτυο, θα γίνονται μαθήματα για την εκμάθηση προγραμμάτων στους υπολογιστές και στη χρήση των νέων τεχνολογιών. Έμφαση θα δοθεί στην αυτόβουλη δράση νεανικών ομάδων σε ζητήματα νέων τεχνολογιών με τη δημιουργία και ενίσχυση διάφορων αυτοδιαχειριζόμενων εργαστηρίων multimedia, κινηματογραφικής σκηνοθεσίας κ.α.
Σε συνεργασία με αντίστοιχες σχολές και τμήματα των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της Θεσσαλονίκης μπορούν να οργανωθούν στο πλαίσιο αυτών των περιφερειακών πολυκέντρων σεμινάρια παραγωγής και διακίνησης πληφοροφοριακού υλικού, έκδοσης τοπικών εφημερίδων στις κοινότητες του δήμου Θεσσαλονίκης, έκδοσης τοπικών ηλεκτρονικών εφημερίδων, τράπεζα πληροφοριών για το κάθε διαμέρισμα και ότι άλλη έμπνευση έχουν οι αυτοδιαχειριζόμενες ομάδες των νέων.
Στο πλαίσιο των αντιλήψεων της ΔΚΘ «Υψίπολις» για μια Θεσσαλονίκη της κοινωνικής αρωγής θα προωθηθούν προγράμματα και καινοτόμες ιδέες για την αλληλεγγύη των γενεών – η Θεσσαλονίκη και η χώρα αντιμετωπίζουν νέου τύπου προβλήματα λόγω του δημογραφικού προβλήματος και της αλλαγής των κοινωνικών σχέσεων – με πρώτα εκείνα που θα συμπεριλαμβάνουν στην πολιτική για την τρίτη ηλικία και την ενεργή δράση των νέων ανθρώπων. Για παράδειγμα οι νέοι μεγαλύτερης ηλικίας μπορούν να ενταχθούν σε διάφορα κοινωνικά προγράμματα οργανωμένης αλληλεγγύης, τα οποία θα έχουν σχέση με τους ηλικιωμένους, σε μια προσπάθεια να σπάσει η μοναξιά των τελευταίων, η απομόνωση και η ψυχοπαθολογία που τη συνοδεύει και να έλθει η μία γενιά πιο κοντά στην άλλη. Οι εμπειρίες αυτές για τη νέα γενιά είναι μια από τις προϋποθέσεις για να προχωρήσει μια «κοινότητα» ανθρώπων συντεταγμένα απέναντι στην πλήρη αποψίλωση και εμπορευματοποίηση των ανθρώπινων σχέσεων, η οποία υπαγορεύεται από τη λογική του οικονομικού κέρδους.
Στην κατεύθυνση αυτή μπορούν να δημιουργηθούν ομάδες υιοθεσίας ηλικιωμένων οι οποίες θα εμπλουτίζουν τη σχέση νέων και ηλικιωμένων με πρωτοποριακές και καινοτόμες δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης. Θα μπορούσαν για παράδειγμα να συγκροτηθούν ομάδες εθελοντών αναγνωστών – σε συνεργασία με τις δημοτικές βιβλιοθήθηκες – οι οποίοι θα διαβάζουν βιβλία κατ΄ οίκον σε ηλικιωμένους, οι οποίοι ζητούν κάτι τέτοιο (π.χ. άτομα με προβλήματα όρασης που δεν μπορούν να δουν τηλεόραση θα καλωσόριζαν μια τέτοια πολιτική), επίσης να δημιουργηθούν κύκλοι συζητήσεων σε σπίτια με ηλικιωμένους και ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων σε ορισμένες ημέρες του μήνα, να οργανωθούν μαθήματα χρήσης υπολογιστών σε ηλικιωμένους και να ιδρυθούν «εικονικές γειτονιές» στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.α.
Η κοινωνική προσέγγιση νέων και ηλικιωμένων κατοίκων αποτελεί σημαντικό στοιχείο εκδήλωσης της κοινωνικής αλληλεγγύης και της αλληλεγγύης των γενεών και θα είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη τόσο για τους νέους, όσο και για τους ηλικιωμένους. Οι ηλικιωμένοι δε θα αισθάνονται περιττοί στο καθημερινό χάος του μοναχικού πλήθους της μεγαλούπολης, οι νεότεροι θα μπορέσουν να προσανατολιστούν μέσα σε συνθήκες στέρησης και περιορισμένων οικονομικών σε μια κοινωνία «πνιγμένη» στα καταναλωτικά αγαθά σε μεταϋλιστικές αξίες, όπως αυτές της αλληλεγγύης, του συνυπάρχειν, της «επικοινωνίας» των ανθρώπων – σε αξίες «κοινότητας». Για όλα αυτά μπορούν να αναζητηθούν πόροι από διάφορα Ευρωπαϊκά Ταμεία, αναλόγως με τις δραστηριότητες του εκάστοτε «υποκειμένου» κοινωνικής δράσης.
Επιπλέον γύρω από αυτόν τον προσανατολισμό θα μπορέσει να δημιουργηθεί και ένας ικανός κύκλος οικονομικών δραστηριοτήτων που θα αποφέρει στην τοπική αγορά εργασίας έναν μεγάλο αριθμό θέσεων εργασίας.
*Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τη ΔΚΘ «Υψίπολις» και υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης τον Γρηγόρη Ζαρωτιάδη
