Η ελπίδα, στη νέα γενιά
«Kάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού
και τα μυαλά στα κάγκελα,
του αόρατου εχθρού»,
που λέει και το τραγούδι του Τ. Πανούση.
Τί να νοιώθουν άραγε (άν νοιώθουν δηλαδή) οι άρχοντες αυτού του τόπου με τόσα κάγκελα τριγύρω; Αναρωτήθηκα.
Ποιος ο “λεύτερος και ποιός ο έγκλειστος; …Ιδού η απορία.
Η παρέλαση ξεκίνησε με καθυστέρηση 40 λεπτών. Για πρώτη φορά στα χρονικά. Κανείς απο τους άρχοντες δεν σκέφθηκε τον κόσμο, ούτε και τους παρελαύνοντες, που έλιωναν κάτω από τον καυτό μεσημεριάτικο ήλιο περιμένοντας πότε εκείνοι θα δεήσουν να έρθουν.
Και τί να σκεφτούν δηλαδή, όταν στον ένα κλιματιζόμενο χώρο μπαίνανε και από τον άλλο βγαίνανε! Φτάσανε τελικά εν μέσω σειρήνων σαν κυνηγημένοι, με τις πολυτελείς μαύρες ε’ι’ρκοντισιονάτες λιμουζίνες τους στην εξέδρα των επισήμων, απομονωμένοι και απόμακροι από τον κόσμο, όπως κάνουν οι άρχοντες τυραννικών καθεστώτων.
Και ποια τιμή επιφύλαξαν για την επέτειο των 100 χρόνων της απελευθέρωσης του Κιλκίς; Θρησκευτική και στρατιωτική ηγεσία στο ανώτατο επίπεδο, όπως αρμόζει σε τέτοιες περιστάσεις-επετείους. Πολιτειακή και πολιτική ηγεσία στο κατώτερο επίπεδο έως ανύπαρκτο!
Οποία προσβολή, οποία ύβρις για τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, για να απολαμβάνουμε εμείς τα αγαθά της ελευθερίας! Εκείνοι στο χώμα κι” αυτοί… αγρόν αγόραζαν (μάλλον πουλούσαν). Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός απαξίωσαν πλήρως την επέτειο. Για ανύπαρκτους λόγους. Για ψύλλου πήδημα. Η ιστορία το έχει καταγράψει στις μαύρες σελίδες της.
Προφανώς αρέσκονται να επιλέγουν εσχάτως το ΜΑΥΡΟ, για δικούς τους ανομολόγητους λόγους. Όμως θα πρέπει να ξέρουν, πως όταν τελείωσε η μάχη το 1913 και απελευθερώθηκε το Κιλκίς και η Μακεδονία, ήρθαν στην περιοχή ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος. Οι σημερινοί άρχοντες της Πολιτείας ή ανιστόρητοι είναι ή αισθάνονται ανώτεροι και δεν το έπραξαν. Και έστειλαν τον τοποτηρητή Καράογλου. Αν ρωτήσεις οποιονδήποτε μαθητή που πήρε μέρος στην παρέλαση εάν γνωρίζει τον κ. Καράογλου, θα σου πεί :¨Ποιόόόός;;;»
Μιλάμε λοιπόν για την επιτομή της αλαζονείας εκ μέρους τους. Μιλάμε όμως και για τον πλήρη εξευτελισμό τους, στις συνειδήσεις των απλών πολιτών του Κιλκίς. Και οι μαθητές έπραξαν το καθήκον τους και τους έδωσαν μία εκκωφαντικά σιωπηλή απάντηση. Δηλαδή τίμησαν τους μεν αγωνιστές του 1913 με την συμμετοχή τους στην παρέλαση και το έπραξαν με περηφάνια, τους δε επισήμους… «έγραψαν» κανονικότατα. Επομένως ελπίς υπάρχει και αυτή κατοικοεδρεύει στη νέα γενιά. Ευτυχώς Χριστέ μου, γιατί προς στιγμήν πίστεψα πως όλα τελείωσαν.
Σχόλιο του αναγνώστη “Λούκυ Λουκ” στο ΚΙΛΚΙΣ24
