Ευχές – Πρωτοχρονιά 2018
Του Γιάννη Μπέζου.
Οι μέρες μας είναι γεμάτες ευχές, ελπίδα και πίστη πως κάτι νέο και ευτυχές μάς προσμένει. Αυτό που επιτυγχάνουμε είναι να έχουμε μερικές σποραδικές στιγμές ικανοποίησης προσωπικής, που τις βαφτίζουμε «ευτυχία», «επικοινωνία» και άλλα λυρικά και συγκινητικά που τα μοιραζόμαστε μεταξύ μας, αλλά κατά βάθος δεν τα εννοούμε!
Κι αυτό πολύ απλά διότι «κάνουμε» ότι τα αισθανόμαστε. Οι δε ευχές περί υγείας, ειρήνης κ.λπ., μάλλον έχουν εξελιχθεί σε καταναγκαστικές, προετοιμασμένες, συσκευασμένες, που θα ξεχαστούν στον χρόνο μαζί με τις ευαισθησίες μας.
Το χριστουγεννιάτικο παραμύθι συντηρείται διά της βίας από την αγορά, τα εμπορικά συμφέροντα και τα διάφορα υποκατάστατα της χαράς. Ακόμα και τα μικρά παιδιά δεν εξαιρούνται από την επιρροή τους.
Η γέννηση του Ναζωραίου, αντί να είναι ξεκίνημα μιας άσκησης καθημερινής για το ευγενές αίσθημα, μετατρέπεται σε καταναλωτική υστερία, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Με αρχηγό τον Αϊ-Βασίλη η συναλλαγή και η αυτοϊκανοποίηση παίρνουν φόρα και τα σαρώνουν όλα.
Μένουν μοναδική παρηγοριά τα παιδικά κάλαντα. Μπορείς να διακρίνεις στα μάτια των παιδιών τη ζωογόνο απορία και την αναζήτηση μιας ελπίδας για κάτι καλύτερο έστω και προσμένοντας το φίλεμά μας. Ακόμα η φωνή των παιδιών δεν έχει παραμορφωθεί από την αγριότητα που παραμονεύει στο μεγάλωμά τους.
Προλαβαίνω την ερώτηση και απαντώ ότι η εορταστική και λαμπερή ατμόσφαιρα είναι απαραίτητες για τη δημιουργία του παραμυθιού. Αρκεί αυτά να μας ζεσταίνουν και να πολλαπλασιάζουν την ευαισθησία μας και όχι να κολακεύουν τον αρχοντοχωριατισμό μας.
Το ζητούμενο των ημερών είναι η ανακάλυψη του αισθήματος της αγάπης και όχι ακόμα μια ευκαιρία να καταναλώσουμε άκριτα και υπερβολικά για να πιστοποιήσουμε την κοινωνική μας θέση. Ας ονειρευτούμε τις επόμενες 365 ημέρες, αφού πρώτα κάνουμε μια σύνδεση των επιθυμιών μας με την πραγματικότητα.
Αν έρθουν διαφορετικά τα πράγματα ας μην απογοητευτούμε. Τουλάχιστον θα έχουμε δικαιώσει μέσα μας την ανθρώπινη ιδιότητά μας. Μην ξεχνάμε ότι η αγάπη είναι το πρώτο κύτταρο της χριστιανικής διδασκαλίας.
Τα υπόλοιπα περί «σεμνότητας» και «υποτέλειας» είναι προσχήματα για να αποφύγουμε την επίπονη προσωπική άσκηση για την ανιδιοτελή αγάπη. Πολλές ευχές, λοιπόν, για πραγματικό θάρρος στις καρδιές όλων και ζωντανό βλέμμα στο μέλλον.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
