Επιστροφή στον Καιάδα;
Του Παναγιώτη Φλωρίδη (ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ)
————————————————————————————————————————————————————————————————–Το 1995 η πρώτη αιρετή Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση υπό τον Γ.Φλωρίδη από τις πρώτες αποφάσεις που έλαβε, αφορούσε στην σύσταση της Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας με τίτλο Κέντρο Κοινωνικής Στήριξης.
Ηταν μια απόφαση που σηματοδοτούσε την οργανωμένη αρωγή σε συμπατριώτες μας, που η φύση δεν στάθηκε γενναιόδωρη απέναντί τους. Από εκεί και μετά τα άτομα αυτά θα είχαν ένα σημείο αναφοράς, μια σταθερή εστία φροντίδας. Παράλληλα όμως η σύσταση του ΚΚΣ σήμαινε και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό: πιστοποιούσε ότι η Κοινωνία έχει συνοχή, διαθέτει αντανακλαστικά ανθρωπιάς και πολιτισμού. Εδειχνε ότι ο διπλανός, δεν είναι πλέον μόνος στον προσωπικό του Γολγοθά, δεν σηκώνει μόνος του τον σταυρό που του έλαχε.
Εκτοτε το Κέντρο προσέφερε και προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες κερδίζοντας τον σεβασμό των πολιτών εντός κι εκτός νομού. Εξ αυτού του λόγου και βεβαίως, πάντα με την σταθερή στήριξη των τοπικών αρχόντων, το Κέντρο ετύγχανε της αρωγής της Πολιτείας, έστω και μέσω προβλημάτων και καθυστερήσεων. Η Στέγη Υποστηριζόμενης Διαβίωσης που θεμελιώθηκε πρόσφατα, ήταν ένα ακόμη σημαντικό βήμα στην αναβάθμιση της λειτουργίας και της προσφοράς του Κέντρου. Όπως και το υπερσύγχρονο ειδικό λεωφορείο για τις άνετες μετακινήσεις των Ατόμων με Αναπηρία. Παράλληλα είχε διασφαλισθεί μια γενναία χρηματοδότηση, η οποία επέτρεψε στο Κέντρο να εμπλουτίσει αριθμητικά και ποιοτικά το προσωπικό του για καλύτερες υπηρεσίες στο ιδιαίτερα απαιτητικό περιβάλλον.
Όλα αυτά μέχρι πριν λίγες μέρες. Τα πράγματα άλλαξαν δραματικά και το Κέντρο μας κινδυνεύει πλέον και ως υπόσταση. Η μη ανανέωση των συμβάσεων του προσωπικού δεν μπορεί να ενταχθεί σε κανένα «πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής». Απερίφραστα θα μπορεί να χαρακτηρισθεί ως πράξη στυγνής βαρβαρότητας στρεφόμενη εναντίον ανθρώπων-συμπολιτών μας οι οποίοι κυριολεκτικά θα υποστούν ανεπανόρθωτη βλάβη. Η υποβάθμιση του Κέντρου θα σημαίνει επιστροφή στην εποχή του Καιάδα. Γι’ αυτό και ο συναγερμός θα πρέπει να συμπεριλάβει και να συστρατεύσει τους πάντες.
Νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας μπορεί κανείς να βρει διανύοντας λίγα χιλιόμετρα παραπάνω. Η Θεσσαλαονίκη, τα Γιαννιτσά, οι Σέρρες είναι δίπλα μας στο κάτω-κάτω. Κέντρο Κοινωνικής Στήριξης σαν το δικό μας όμως, δεν μπορεί να βρεθεί. Η βαρβαρότητα και η έλλειψη πολιτισμού πρέπει να ανακοπεί άρδην. Χωρίς καμμιά υποχώρηση. Αλλιώς επιστρέφουμε σε άλλες σκοτεινές εποχές και γκρίζες περιόδους. Είναι αυτές που περιγράφει ο Αντόνιο Γκράμσι με μοναδική ευστοχία αλλά και αγωνία. «Ο παλιός κόσμος πεθαίνει. Ο καινούργιος αργεί να γεννηθεί. Και στα μισοσκόταδα του μεσοδιαστήματος εμφανίζονται διάφορα τέρατα».
Υ.Γ.: Για άλλη μια φορά δεν παρέλκει να εκφρασθούν τα συγχαρητήρια και ο σεβασμός στου Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων των ΑμεΑ καθώς και στο Δ.Σ. του ΚΚΣ για το τιτάνιο και ωραίο έργο τους.
Δεν υπάρχει βεβαίως αντίλογος σε ό,τι αφορά την ανάγκη για την συνέχιση της λειτουργίας του ΚΚΣ. Ομως η βαρβαρότητα βρίσκεται στην χώρα μας εδώ και δύο χρόνια τώρα. Η αβασάνιστη απόφαση της τότε κυβέρνησης του ΓΑΠ να ενταχθεί η χώρα άρον-άρον στο ΔΝΤ, έστρωσε το χαλί γι’ αυτήν την βαρβαρότητα που είναι έκδηλη παντού στις αδύνατες ομάδες της κοινωνίας και που διευρύνονται ολοένα και περισσότερο. Αρα δεν ήλθε απροσκάλεστη. Δεν έπεσε ως κομήτης εξ’ ουρανού. Τώρα πιά δεν τίθεται θέμα εξωβελισμού της βαρβαρότητας, αλλά θέμα διαχείρισής της απο την παρούσα κυβέρνηση, η οποία δυστυχώς αδυνατεί να κάνει το ελάχιστο για να προστατεύσει την βιωσιμότητα δομών προστασίας των αναξιοπαθούντων ανθρώπων. Αδυνατεί, γιατί εκεί πάνω στην εξουσία δεν υπάρχουν ηγέτες, παρα μόνον κυνικοί διαχειριστές των δανειστών, που λειτουργούν ως πηθίνιοι υπάλληλοί τους. Μέχρι σήμερα εξ’ αιτίας της πολιτικής των μνημονίων χάθηκαν 3500 ψυχές(σαν θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου), οι άνεργοι έφτασαν στο 1.400.000, οδήγησαν σε κλείσιμο χιλιάδες επιχειρήσεις, συνθλίψαν την δημόσια υγεία, έσπρωξαν μεγάλο μέρος της κοινωνίας στην εξαθλίωση, χωρίς κανένα θετικό αποτέλεσμα για την οικονομία κι’ όμως αυτοί επιμένουν. Ομως συντελέστηκε κάτι που είναι ακόμα χειρότερο. Η αμετροέπεια, η απώλεια της κοινής λογικής και η αδικία, που οι ηθίνοντες βάφτησαν “αναγκαιότητα για την σωτηρία της χώρας” μαζί με το κυνήγι μαγισσών και την προσπάθεια για έναν νέο διχασμό της κοινωνίας, είναι η επίσημη πολιτική της κυβέρνησης και συνεπώς ο νέος εχθρός των πολιτών. Ομως ποιάς χώρας εννούν; Αυτήν για ολίγους ημέτερους και οι υπόλοιποι στα τάρταρα; Σαφέστατα ναί. Παρ’ όλα αυτά, η ίδια η κοινωνία δείχνει να μην έχει αντανακλαστικά. Βρίσκεται σε λανθάνον κώμα. Στην καλύτερη των περιπτώσεων κινείται σπασμωδικά και ανοργάνωτα. Και εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα, δηλαδή το “ΠΩΣ” θα πρέπει πρακτικά και αποτελεσματικά να αντιμετωπίσει μια εχθρική κυβέρνηση. Τουλάχιστο ας μιμηθεί άλλους λαούς που εσχάτως το έπραξαν. Στο παραπάνω άρθρο το “ΠΩΣ” διαφεύγει. Μένει στο “πρέπει”, αλλά εδώ που φτάσαμε δεν αρκεί. Χρειάζονται συγκεκριμένες προτάσεις εδώ και τώρα, αφου είμαστε στο εδώ και μή παρέκει.