Εγγυήσεις – “βόμβα” για επιχειρήσεις
Το πρόβλημα με τις εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου σε επιχειρηματικά δάνεια δεν αφορά μόνο στους νομούς Καστοριάς, Εύβοιας, Φλώρινας, Κιλκίς, Ροδόπης, Έβρου, Ξάνθης, Δωδεκανήσων, Λέσβου, Σάμου και Χίου, στους οποίους αναφέρεται η απόφαση C(2001) 7252 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου Κιλκίς, Παύλο Τονικίδη, το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν επιχειρηματίες σε 24 νομούς της Ελλάδας, για ποσά δανειοδότησης στα οποία μπήκε εγγυητής το ελληνικό δημόσιο, που αγγίζουν αθροιστικά τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ! Οι καταπτώσεις των εγγυήσεων θα σημάνουν πιστωτικό γεγονός, τονίζει ο κ. Τονικίδης, αφού όταν μια επιχείρηση δηλώσει αδυναμία να εξοφλήσει τα παλιά της δάνεια, την ευθύνη αποπληρωμής έχει ο εγγυητής, δηλαδή το ελληνικό δημόσιο…
Αυτό αναφέρει σε ρεπορτάζ της η εφημερίδα “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”, προσθέτοντας :
Το Επιμελητήριο Κιλκίς, που παρακολουθεί το θέμα τα τελευταία επτά χρόνια, έχει προειδοποιήσει την κυβέρνηση με δεκάδες έγγραφα για τις «αμαρτίες» της γενικής διεύθυνσης οικονομικής πολιτικής και της 25ης διεύθυνσης του υπουργείου Οικονομικών. Η πρώτη «επί δεκαετίες επεξεργάστηκε και προώθησε την έκδοση και την εφαρμογή εκατοντάδων ψευδεπίγραφων και αντικείμενων στο εθνικό και στο κοινοτικό δίκαιο, υπουργικών αποφάσεων για την παροχή κρατικών ενισχύσεων υπό μορφή εγγυήσεων του ελληνικού δημοσίου και την επιδότηση του χρηματοοικονομικού κόστους από τον ειδικό λογαριασμό του Ν/128/1975». Όσο για τη δεύτερη, την καταγγέλλει για «καλπάζουσα εκτροπή από τη νομιμότητα».
Πολλές από τις επιχειρήσεις που εντάχθηκαν στις ρυθμίσεις που προέβλεπαν οποιασδήποτε μορφής εγγύηση του δημοσίου καταστράφηκαν αλλά στο μεταξύ, όπως επισημαίνει το Επιμελητήριο Κιλκίς, ο «κουμπαράς» του Ν/128/1975 ενίσχυσε την κεφαλαιακή επάρκεια και την κερδοφορία των τραπεζών. «Οι ενισχύσεις αυτές σχεδιάστηκαν πάνω στις ανάγκες των πιστωτικών ιδρυμάτων της κάθε περιόδου», αναφέρει χαρακτηριστικά και σε ανακοίνωσή του το Επιμελητήριο Έβρου, που παραδέχεται ότι «είναι αδύνατον να αιτιολογηθεί προς οιονδήποτε, ακόμα και καλόπιστο τρίτο, σε τι χρησίμευσαν, όταν κανένας από τους ιδιαίτερους όρους και κανόνες εφαρμογής-παροχής τους δεν ‘κουμπώνει’ με τον διατυμπανιζόμενο επισήμως σκοπό και λόγο ενίσχυσης των επιχειρήσεων» – οι οποίες μπορεί να ήταν άλλοτε πυρόπληκτες, άλλοτε σεισμόπληκτες και άλλοτε πληγείσες από φυσικές καταστροφές. Πάντως, κατά το Επιμελητήριο Έβρου, από τις ψευδεπίγραφα δοθείσες υπέρ των επιχειρήσεων κρατικές ενισχύσεις, σχεδιάστηκαν αποκλειστικά και μόνο για να καλυφθούν οι τρέχουσες ανάγκες των τραπεζών, σε ρευστότητα, κερδοφορία και κεφαλαιακή επάρκεια, και όχι προς όφελος των (δήθεν) ωφελούμενων επιχειρήσεων».
Στο ρεπορτάζ της Σοφίας Χριστοφορίδου αναφέρονται και τα εξής:
Με μια «βόμβα» που απειλεί να τις τινάξει συθέμελα λειτουργούν εδώ και δυόμισι χρόνια 12.000 επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα, που θα αναγκαστούν να επιστρέψουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, ποσά που αντιπροσωπεύουν εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου που δόθηκαν από το 1993 μέχρι το 2003, αλλά η Κομισιόν έκρινε ότι αποτελούν παράνομες κρατικές ενισχύσεις.
Στη Βόρεια Ελλάδα η υπόθεση αφορά συνολικά 700 λειτουργούσες επιχειρήσεις, για τις οποίες το ποσό ανάκτησης είναι συνολικά άνω των 220 εκατ. ευρώ, ενώ στην ίδια κατηγορία εμπίπτουν άλλες 600 που όμως στο μεταξύ έχουν κλείσει, σύμφωνα με πηγές του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος. Το Επιμελητήριο Έβρου ανεβάζει το ποσό στα 5 δισεκατομμύρια ευρώ ενώ το Επιμελητήριο Κιλκίς υπολογίζει ότι ξεπερνούν τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ τα ποσά των δανείων που είχε εγγυηθεί το ελληνικό δημόσιο τα τελευταία 15 χρόνια!
Μετά από μια μακρά περίοδο διαβουλεύσεων και ανταλλαγής επιστολών, που ξεκίνησε από το 2003, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κοινοποίησε τον Οκτώβριο του 2011 την απόφαση υπό τον αριθμό C(2011) 7252 με την οποία εντέλλεται το ελληνικό δημόσιο να ανακτήσει τις κρατικές ενισχύσεις που παρασχέθηκαν στις επιχειρήσεις των νομών Καστοριάς, Εύβοιας, Φλώρινας, Κιλκίς, Ροδόπης, Έβρου, Ξάνθης, Δωδεκανήσων, Λέσβου, Σάμου και Χίου, μέσω μιας σειράς υπουργικών αποφάσεων από το 1993 και εντεύθεν. Τα ανακτώμενα ποσά περιλαμβάνουν τόκους παραγόμενους από την ημερομηνία κατά την οποία τέθηκαν στη διάθεση των δικαιούχων μέχρι τον χρόνο ανάκτησής τους. Μέχρι στιγμής η απόφαση αυτή δεν έχει εφαρμοστεί.
ΕΓΓΥΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ ΣΤΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ
Από το 1993 και εντεύθεν, μια σειρά από υπουργικές αποφάσεις προέβλεπαν ότι επιχειρήσεις στις συγκεκριμένες περιοχές θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν το σύνολο των οφειλών τους προς τις τράπεζες σε ένα νέο δάνειο με επιτόκιο που θα ήταν κατά 10% επιδοτούμενο για δέκα χρόνια από τον λογαριασμό του νόμου 128/75, ενός «κουμπαρά» που δημιουργήθηκε από την παρακράτηση των χορηγήσεων των εμπορικών τραπεζών και στη συνέχεια τροφοδοτήθηκε από κρατικούς πόρους. Επίσης, επιχειρήσεις των νομών Ξάνθης, Ροδόπης και Έβρου είχαν τη δυνατότητα μετά το 1993 να λάβουν τη συγκεκριμένη επιδότηση επιτοκίου για ποσό δανείου ίσο με το 20% του τζίρου της προηγούμενης χρονιάς (και μέχρι 100 εκατ. δρχ.) με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Η ελληνική κυβέρνηση αιτιολόγησε τις επίμαχες αποφάσεις με το επιχείρημα ότι τότε επικρατούσε δύσκολη οικονομική συγκυρία και οι συγκεκριμένες περιοχές μαστίζονταν από ανεργία. Προϋπόθεση για να ενταχθεί μια επιχείρηση στη ρύθμιση ήταν να παρουσιάσει bussiness plan με το οποίο να αποδείκνυε τη βιωσιμότητά της…
ΤΟΤΕ ΝΟΜΙΜΟΙ, ΤΩΡΑ ΧΡΕΩΜΕΝΟΙ
Τότε η πολιτεία έδωσε τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να κάνουν νόμιμη χρήση των ευνοϊκών ρυθμίσεων και στις τράπεζες να πετύχουν εξασφαλίσεις για τα δανειακά τους χαρτοφυλάκια, εισπράττοντας υψηλά επιτόκια. Όσο για τους κυβερνητικούς παράγοντες, τα οφέλη ήταν προφανώς πολιτικά. Σήμερα οι επιχειρηματίες καλούνται να επιστρέψουν τα ποσά των εγγυήσεων του ελληνικού δημοσίου, που κρίθηκαν παράνομες από την Κομισιόν.
«Με τις εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου δεν έπαιρναν οι επιχειρηματίες έξτρα δάνεια. Tο 95% των εγγυήσεων πήγαινε στα υφιστάμενα δάνεια και έβαζαν έξτρα εξασφάλιση οι τράπεζες», αναφέρει ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Έβρου Χριστόδουλος Τοψίδης, που συμμετέχει σε μια πενταμελή επιτροπή υπό την προεδρία του προέδρου της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Κ. Μίχαλου, η οποία προωθεί τροπολογία που θα απαλλάσσει τις επιχειρήσεις από αυτό τον βραχνά. Βέβαια, μέσω τροπολογιών και υπουργικών αποφάσεων που δεν ήταν σε γνώση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δημιουργήθηκε αυτό το αδιέξοδο, καθώς εκ των υστέρων η Κομισιόν αποφάνθηκε ότι οι ενισχύσεις ήταν αντίθετες με το κοινοτικό δίκαιο γιατί νόθευαν τον ανταγωνισμό. Όμως κατά τον κ. Τοψίδη η λύση πρέπει να είναι πολιτική, «αν θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει το επιχειρείν σε αυτή τη χώρα», ακόμη κι αν το ελληνικό δημόσιο φτάσει να καταδικαστεί και να πληρώσει πρόστιμα για αυτή την υπόθεση…
ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ
Την τελευταία τριετία, εκατοντάδες επιχειρήσεις επιχειρούν να υπαχθούν στις διατάξεις του πτωχευτικού δικαίου (είτε για προστασία από τους πιστωτές είτε για πτώχευση) και ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη πλήθος από δίκες. Οι επιχειρήσεις που είχαν πάρει κάποτε εγγύηση του ελληνικού δημοσίου δεν μπορούν να επιτύχουν την απαραίτητη από τον Ν.3588/2007 συναίνεση της πλειοψηφίας των πιστωτών προκειμένου να υπαχθούν στην προπτωχευτική και πτωχευτική διαδικασία (δηλαδή στις διατάξεις των άρθρων 99, 106 Β και 107 του πτωχευτικού κώδικα). Το ελληνικό δημόσιο έχει παραιτηθεί σιωπηρώς, από τις υποχρεώσεις αλλά και τα δικαιώματά του ως εγγυητού (όπως προκύπτουν από τον Ν.2322/1995) και δεν παρίσταται στις δίκες.
Επιπλέον, με βάση τα όσα ρυθμίζονται με διατάξεις του ν. 4002/2011 και του ν. 4152/2013, η ανάκτηση μιας «παράνομης» κρατικής ενίσχυσης (εγγύησης του ελληνικού δημοσίου ή επιδότησης επιτοκίου) συνεπάγεται τη βεβαίωση του ισόποσου της ενίσχυσης στο ΑΦΜ της εταιρείας, έντοκα και με ανατοκισμό από τη στιγμή της παροχής μέχρι τη στιγμή της ανάκτησης.
«Ήδη αρχίζουν να εκπίπτουν εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου και οι επιχειρήσεις βρίσκονται με βεβαιωμένες οφειλές στην εφορία», αναφέρει ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Κιλκίς Παύλος Τονικίδης, χωρίς ωστόσο να μπορεί να προσδιορίσει τον αριθμό των επιχειρηματιών που βρίσκονται ήδη σε αυτή τη δυσχερή θέση. Πάντως, όπως αναφέρει, στον νομό Κιλκίς πάνω από εκατό λειτουργούσες σήμερα επιχειρήσεις είχαν ενταχθεί σε αυτό το καθεστώς και κινδυνεύουν σε μια πολύ δύσκολη οικονομική συγκυρία να επιβαρυνθούν με υπέρογκα χρέη, καθώς η ανάκτηση των επιδοτήσεων θα γίνει εντόκως. Στη βιομηχανική περιοχή Φλώρινας έχουν απομείνει επτά και από αυτές οι τέσσερις κινδυνεύουν να κλείσουν αν προχωρήσει η ανάκτηση των ενισχύσεων, υποστηρίζει ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Φλώρινας Σάββας Σαπαλίδης.
ΕΝΗΜΕΡΟΙ ΠΡΩΘΥΠΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
Το θέμα είναι σε γνώση του πρωθυπουργό, ενώ πρόσφατα ενημερώθηκε δια ζώσης και ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας. Τον Μάιο, στο περιθώριο γεύματος που παρέθεσε προς τιμήν του ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, διαβεβαίωσε τους επιχειρηματίες ότι οι νομικοί σύμβουλοι του υπουργείου θα αναζητήσουν νομικά επιχειρήματα για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να τους κάνει να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια, αφού στο μεταξύ είχε ψηφιστεί σε άσχετο νομοσχέδιο και ένα άρθρο για τη σύσταση «Συμβουλίου Διαχείρισης και Αξιολόγησης της εγγυητικής ευθύνης του Ελληνικού Δημοσίου», ενώ με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου 4127/2013 θεσμοθετήθηκε η Κεντρική Μονάδα Ανάκτησης Κρατικών Ενισχύσεων και ορίστηκε η διαδικασία ανάκτησης των «παράνομων» κρατικών ενισχύσεων.
ΑΠΟΨΗ «Οδηγούμαστε σε αφανισμό»
Του Αθανάσιου Σαββάκη, προέδρου του ΣΒΒΕ
«Αυτά τα κίνητρα τα θέσπισε η ίδια η πολιτεία και αυτή είναι που έδωσε τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις μας να κάνουν νόμιμη χρήση τους. Επιπλέον, και το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πρόσφατα και συστήνει Κεντρική Μονάδα Κρατικών Ενισχύσεων, και το οποίο ορίζει τη διαδικασία ανάκτησης των «παράνομων» κρατικών ενισχύσεων, θεωρούμε ότι με βεβαιότητα οδηγεί στο κλείσιμο πληθώρα επιχειρήσεων της ελληνικής περιφέρειας και ειδικά της Βόρειας Ελλάδας.
Θέλω να υπογραμμίσω ότι οι επιχειρήσεις μας πάντοτε κινήθηκαν στο πλαίσιο της νομιμότητας και πάντοτε εκπλήρωναν τις υποχρεώσεις τους με βάση τις υποδείξεις των αρμόδιων αρχών της δημόσιας διοίκησης. Ως εκ τούτου, πώς είναι δυνατόν είκοσι χρόνια μετά να καλούνται οι μεταποιητικές επιχειρήσεις να επιστρέψουν τεράστια ποσά, για το οποία δεν είχαν ιδέα ότι τους είχαν δοθεί παράνομα;
Ουσιαστικά, με την άδικη και ταυτόχρονα παράλογη αυτή απόφαση τις οδηγούμε σε αφανισμό. Αν δεν υπάρξει κάποια θετική απόφαση από τη μεριά της πολιτείας για να ανατραπεί αυτή η άδικη απόφαση εναντίον όσων βιομηχανιών κινήθηκαν νόμιμα τα προηγούμενα χρόνια, είναι βέβαιο ότι σε λίγο καιρό θα έχει συρρικνωθεί περαιτέρω η μεταποιητική βάση της χώρας, και ειδικά της Βόρειας Ελλάδας, ενώ με βεβαιότητα θα έχουμε κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας».
makthes.gr
