My Twitter Feed

16 Οκτωβρίου, 2024

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Νίκη και στο Ν. Κιλκίς με 70%! -

Δευτέρα, 14 Οκτωβρίου, 2024

Ειρήνη: Είναι αργά για δάκρυα! -

Σάββατο, 12 Οκτωβρίου, 2024

Όχι κατακερματισμός δικαστικών -

Παρασκευή, 11 Οκτωβρίου, 2024

Εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια Ν. Σάντας -

Παρασκευή, 11 Οκτωβρίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Λεφτά για τα σχολεία -

Παρασκευή, 11 Οκτωβρίου, 2024

Γεύματα σε 20 σχολεία του Κιλκίς -

Πέμπτη, 10 Οκτωβρίου, 2024

Ονειρικό και φέτος το φεστιβάλ! -

Τετάρτη, 9 Οκτωβρίου, 2024

ΣΥΡΙΖΑ: Αποδοκιμασία Π. Παππά! -

Τετάρτη, 9 Οκτωβρίου, 2024

Γιατί γυναικοκτονία και όχι…

…απλώς ανθρωποκτονία;

Της Ειρήνης Αγαθοπούλου.


Η αναγνώριση και η ένταξη του όρου γυναικοκτονία στο δικαιικό μας σύστημα είναι ένα πρώτο βήμα που οφείλει να πραγματωθεί.

Ο τραγικός απολογισμός των πρώτων μηνών του 2021 για τη χώρα μας είναι μέχρι στιγμής 5 γυναικοκτονίες. Δηλαδή 5 δολοφονίες γυναικών εξαιτίας του φύλου τους. Ο όρος «γυναικοκτονία», βάσει του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των φύλων (EIGE), περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τη δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα άσκησης βίας από ερωτικό σύντροφο, ως αποτέλεσμα μισογυνισμού, ως «έγκλημα τιμής», ως συνέπεια εμπορίας γυναικών κ.ο.κ.

Όλο αυτό το διάστημα βλέπουμε με μεγάλο ενδιαφέρον ότι όσο ο όρος «γυναικοκτονία» καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου διαλόγου πάντα θα βρίσκονται κάποιοι/ες που θα τον αμφισβητούν ως όρο.

Και είναι άξιο απορίας: γιατί η έμφυλη αποτύπωση των δολοφονιών είναι περισσότερο ενοχλητική από το ίδιο το φαινόμενο της έμφυλης βίας, της οποίας ακραία μορφή είναι η γυναικοκτονία;

Γιατί αντιδρούν κάποιοι/ες με σχόλια στα social media για να μας νουθετήσουν ότι ο όρος γυναικοκτονία δεν είναι σωστός, ενώ δεν τους βλέπουμε να αντιδρούν με το ίδιο σθένος σε αυτά καθαυτά τα εγκλήματα;

Πόσο βαθιά είναι εντέλει η πατριαρχία ριζωμένη μέσα μας -σε άνδρες και γυναίκες- ώστε να μας εμποδίζει να δούμε την πραγματικότητα και να μας αναγκάζει εμάς τις γυναίκες να ανεχόμαστε βίαιες συμπεριφορές, γιατί «άντρας είναι, θα νευριάσει», και τους άνδρες να τους ωθεί να είναι βίαιοι γιατί «τι άνδρας είσαι αν δεν σηκώσεις χέρι»;

Όσοι και όσες αντιδρούν στον όρο «γυναικοτονία» ας προβληματιστούν μήπως με τη σειρά τους βάζουν κι εκείνοι/ες το λιθαράκι τής περαιτέρω εμπέδωσης και αναπαραγωγής των πατριαρχικών στερεοτύπων σε βάρος των γυναικών, σε βάρος και των ίδιων των ανδρών, των ανθρώπινων σχέσεων εντέλει. Σήμερα ήταν η Γαρυφαλλιά, χθες η Καρολάιν, η Κωνσταντίνα, η Ελένη και ένας μακρύς κατάλογος γυναικών που έχασαν τη ζωή τους γιατί η κουλτούρα τής βίας, των ανισοτήτων, των έμφυλα καθορισμένων ρόλων και συμπεριφορών, της πατριαρχίας όπλισε το χέρι κάποιων. Το πρόβλημα δεν είναι προσωπικό ούτε ψυχιατρικό, δεν εναπόκειται στην ιδιαιτερότητα των γυναικοκτόνων, ούτε αφορά προβλήματα εντός του οίκου. Είναι βαθιά κοινωνικό και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίσουμε.

Η αναγνώριση και η ένταξη του όρου «γυναικοκτονία» στο δικαιικό μας σύστημα, όπως συμβαίνει σε αρκετές χώρες της Ευρώπης και στην Κύπρο αντίστοιχα, είναι πλέον πιο επίκαιρη από ποτέ. Είναι ένα πρώτο βήμα που οφείλει να πραγματωθεί μαζί με την προώθηση ουσιαστικών, συνεκτικών και σε βάθος πολιτικών ισότητας των φύλων, ξεκινώντας από την εκπαίδευση των μελλοντικών ανδρών και γυναικών.

Άρθρο στην ΑΥΓΗ

Σχολιάστε