Αντιγράφοντας…
…τον Ναπολέοντα!
Του Παναγιώτη Φλωρίδη (ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ)
————————————————————————————————————————————————————————————Στην προεκλογική περίοδο του 2004 ο Κ.Καραμανλής απευθυνόμενος στους αγρότες της χώρας, για να τους δελεάσει, τους υποσχέθηκε ότι, αν εκλεγεί Πρωθυπουργός, θα πηγαίνει ο ίδιος στις Βρυξέλλες για να δίνει προσωπικά τη μάχη για τα αγροτικά συμφέροντα της Ελλάδας.
Ο κ. Καραμανλής εξελέγη το 2004 με άνεση. Όπως με άνεση επανεξελέγη το 2007. Στις Βρυξέλλες όμως δεν πήγε ποτέ ως πρόμαχος των ελληνικών αγροτικών συμφερόντων. Και να πήγαινε βέβαια, μάλλον δεν επρόκειτο να… τρομάξουν οι Ευρωπαίοι Εταίροι μας. Ούτε από το μπόι, ούτε από τα κιλά του.
Οι Ευρωπαίοι “τέτοια δεν μασάνε”. Όπως βέβαια δεν μασάνε ούτε οι εκάστοτε κυβερνώντες τη χώρα μας, όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν συντονισμένες “επιθέσεις” από την ελληνική Περιφέρεια.
Το τελευταίο διάστημα γίνεται λόγος για συντονισμένη ομαδική δράση στην Αθήνα από τους αιρετούς μας: βουλευτές, αντιπεριφερειάρχη, δημάρχους, προέδρους μεγάλων φορέων (π.χ. Επιμελητήριο). Η συνεχής δημόσια παραίνεση του αντιπεριφερειάρχη για ομαδική και συντονισμένη δράση, έχει ασφαλώς την αξία της. Ο νομός είναι μικρός και εκλογικά ελαφρώς αδιάφορος για τους «μεγάλους» αφού η κοινοβουλευτική του δύναμη δεν επηρεάζει ιδιαίτερα τις γενικότερες καταστάσεις. Ετσι τα μετράνε τουλάχιστον μέχρι σήμερα «οι κάτω». Ομαδικές κάθοδοι λοιπόν και περιφορά από Υπουργείο σε Υπουργείο και από Οργανισμό σε Οργανισμό, θα έχει απλά την αποτελεσματικότητα της επίδοσης του καθιερωμένου Υπομνήματος με τα αιτήματα του νομού πολλών δεκαετιών.
Αυτό το μοντέλο διεκδίκησης δεν έχει και, δεν είχε ποτέ καμμιά αποτελεσματικότητα. Καιρός να δοκιμασθεί κάτι άλλο, πιο πρακτικό. Ιδιαίτερα σήμερα που η ανάγκη για κοινή ενωτική δράση πιστοποιείται και τυπικό με την πρωτόγνωρη κυβερνητική συνεργασία. Το νέο «μοντέλο» θα πρέπει να έχει ως κύριο γνώρισμα την γνωστή και πάντα επιτυχημένη Ναπολεόντειο τακτική των «συγκεντρωμένων πυρών». Ολες οι δυνάμεις δηλαδή σε ΕΝΑΝ συγκεκριμένο στόχο. Με επιμονή και πίεση π.χ. να επιδιωχθεί η βιωσιμότητα του ΤΕΙ μας. Με σχέδιο όμως πλήρες που να αποδεικνύει χωρίς αμφιβολία τη δυνατότητα επιβίωσής του. Με μελέτη οικονομοτεχνική που να έχει χρονικό βάθος και να μην επιδέχεται καμμιά αμφισβήτηση. Ο κοινός αγώνας και η πίεση θα διαρκέσουν μέχρι την τελική λύση του θέματος. Το ίδιο θα πρέπει να ζητηθεί στη συνέχεια για το Δικαστικό Μέγαρο. Το ίδιο για τον Προαστιακό, το ίδιο για την Αρτζάν, κλπ. Ένα, ένα και με τη σειρά προτεραιότητας πρέπει να τίθενται τα αιτήματα του νομού και να πιέζονται οι αρμόδιοι, μέχρι… λιποθυμίας. Με σχέδιο όμως, με κοστολόγηση, με χρονοδιάγραμμα και με απόδειξη της αναγκαιότητας. Η οποία, φυσικά δεν θα περιλαμβάνει τα γνωστά λιγωτικά περί “ακριτών που φυλάγουν Θερμοπύλες, περί εσχατιάς της ελληνικής γης” και τα άλλα ανέξοδα και αδιέξοδα εθνικοτοπικά. Όχι παρακάλια, επαρχιωτισμό και κόμπλεξ κατωτερότητας.
Μόνο σχέδιο, αξιοπρέπεια, και «συγκεντρωμένα πυρά».
