Ή fun ή θα μας φαν
Του Στάθη Παχίδη (protagon.gr)
————————————————————————————————————————————————————-Αντί προλόγου, κανονικά θα πρέπει να ξεκινήσω με Μαυρογιαλουριές του στυλ: «Θα σας διορίσω…» ή «το έχω κατά νου» ή «δίκαιο το αίτημά σας»… Πολλά μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, όταν βρεθεί στην ανάγκη της ψήφου – εκατοντάδες σοβαροί άνθρωποι την έπαθαν επιζητώντας τη λαϊκή συναίνεση. Η δοκιμασμένη συνταγή οδηγεί στο αίσθημα -«για την Ελλάδα, ρε γαμώτο»- αλλά η Βούλα ήταν μία. Αναφέρομαι στην ελληνική συμμετοχή στο EUROSONG Contest 2013 (Διαγωνισμός τραγουδιού της Γιουροβίζιον, δηλαδή) με το τραγούδι «Alcohol is free» με τους ΚΟΖΑ ΜΟΣΤΡΑ και τον Αγάθωνα Ιακωβίδη σε μουσική του Ηλία Κόζα και στίχους δικούς μου. Μήπως έχετε καιρό να τα πείτε μ’ εκείνο τον μπατζανάκη, κουμπάρο-α, -φίλο-η, γκόμενο-α, ξάδελφο-η εκεί στα εξωτερικά;
Πέρα από πλάκα, πολλές γεροντοκοριές είχε ο δρόμος, αλλά μαθημένα τα βουνά και ποιον να πείσουν πια οι διαχωριστικές γραμμές – ένα καλό τραγούδι είναι πάντα ένα καλό τραγούδι, όπου κι αν ακουστεί και ταξιδεύει μόνο του. «Για τα ποσοστάκια, ρε γαμώτο» θα πει ο πονηρός, αλλά η περίοδος των παχέων αγελάδων παρήλθε ανεπιστρεπτί. Η αγελάδα (δισκογραφία) ψόφησε και είμαστε στην εποχή των παχέων μυγών και δεν είναι και Αύγουστος.
Είχε όμως και ωραία ο δρόμος… Πώς να ξεχάσεις την πρώτη ξενόγλωσση δημοσιογραφική ερώτηση που τέθηκε: «What is Grevena?». Ήταν απόλαυση όταν ο Χρήστος Καλαιτζόπουλος, ο ακορντεονίστας της μπάντας, έπαιζε δημοτικά ενώ περιδιάβαιναν απορημένοι τριγύρω οι απ’ αλλού stylists στις πρόβες του ελληνικού τελικού… Ήταν άξιο κοινωνιολογικής παρατήρησης το γαϊτανάκι, που έστηνε σαρδόνια με τη μεσημεριανάδικη αισθητική ο Αγάθων κάνοντας μαθήματα για το πώς κλίνεται το αρχαιοπρεπές όνομά του. Το ντραμ του Άλεξ Αρχοντή είχε στην κάτω μεμβράνη γραμμένο -τι άλλο;- «ΠΑΟΚ, ρε μ…..» και η πλάκα κορυφώνεται με την ασπρόμαυρη εμφάνιση, που επιλέχτηκε για το Μάλμε. Είναι πολύ βαρύ για τον αρειανό Ηλία Κόζα… «Γιατί λείπει ο δικέφαλος;», είναι τo πιο αθώο ερώτημα.
Απ’ την άλλη, να καταθέσω πως ένιωσα Αγκαραγκουτσού και Γκεντσλερμπιρλιγκί μαζί (ομάδες της Τουρκίας είν’ αυτές) ή το μουλάρι ο Αστραχάν, όταν άκουσα ραδιοφωνικό γκουρού του στοιχήματος να βαφτίζει τη δείνα χώρα “σιγουράκι” για την πρωτιά στον Διαγωνισμό και μάλιστα πρότεινε να ζευγαρωθεί με την Τσέλσι στον Τελικό του Europa League για καλύτερα λεφτά – ο Αγάθων κι ο Αμπράμοβιτς ίσια κι όμοια… Τραγουδάκι μου κατάμονο…
Όχι, δεν αξίζει να πει κανείς κάτι για το έλλειμμα στήριξης του εγχειρήματος – αν υπάρξει πρόκληση, δε θα μείνει αναπάντητη, βέβαια. Θα πρέπει όμως να ξέρει το φιλοθεάμον κοινό πως οι ΚΟΖΑ ΜΟΣΤΡΑ είναι οι Έλληνες που έκαναν τα περισσότερα χιλιόμετρα για πενιχρό μεροκάματο, αλλά κυρίως γι’ αντιμετώπιση εξ ιδίων πολλών εξόδων της συμμετοχής το τελευταίο τρίμηνο, δυστυχώς εντός Ελλάδος. Εκτός Ελλάδος για promo tour πήγαν μόνο τέσσερις φορές, σ’ αντίθεση με τις glamour περιοδείες του προ κρίσης παρελθόντος.
Οι καιροί είναι άλλοι πια και ας μείνει πως «…μας βρήκε τρικυμία…» αλλά παρ’ όλα αυτά αντέχουμε και τραγουδάμε ακόμα και τις τρικυμίες μας. Δεν είμαστε άλλοι, είμαστε εμείς με όλο το κόστος, ρεμπέτες και punk, Βαλκάνιοι και ska, αυτοσαρκαστικοί και επιθετικοί, μεικτοί και νόμιμοι – ή fun ή θα μας φαν.
