Ένας δίβουλος πρωθυπουργός
Του Τάσου Παππά.
Από τότε που μπήκε δυναμικά το ελληνοτουρκικό θέμα στη δημόσια συζήτηση επικρατεί μια απέραντη σύγχυση. Παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες ότι η στάση της Ελλάδας είναι σταθερή και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις και δεύτερες σκέψεις, οι πάντες έχουν μπερδευτεί. Στην πρώτη συνάντηση Μητσοτάκη- Ερντογάν ο Ελληνας πρωθυπουργός ξέχασε (;) να αναφερθεί στις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη (μήπως δεν πιστεύει ότι υπάρχουν παραβιάσεις;).
Μετά τη δεύτερη συνάντησή του με τον Τούρκο πρόεδρο, ο κ. Μητσοτάκης έκανε μια περίεργη δήλωση που προκάλεσε πολλές απορίες. Είπε ότι «με καλή θέληση και από τις δύο πλευρές μπορεί να βρεθούν λύσεις». Μα, εμείς δεν διακηρύσσουμε ότι η Τουρκία δημιουργεί διαρκώς ζητήματα και οφείλει να μαζευτεί; Τι είδους καλή θέληση να δείξουμε εμείς, που όπως διατυμπανίζουμε πάμε με τον σταυρό, συγγνώμη, με το Διεθνές Δίκαιο στο χέρι;
Στη συνέχεια οι βόλτες του τουρκικού ερευνητικού σκάφους στα ελληνικά χωρικά ύδατα χρεώθηκαν στους ισχυρούς πλαγιομετωπικούς ανέμους που έπνεαν στην περιοχή λες και επρόκειτο για καρυδότσουφλο χωρίς όργανα και χωρίς καπετάνιο. Αργότερα δεχτήκαμε να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι με τους Τούρκους στο Βερολίνο ύστερα από μεσολάβηση της Μέρκελ αλλά απαιτήσαμε αυτό να μη γνωστοποιηθεί. Τη συνάντηση την έβγαλε στη φόρα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών και εμείς ψελλίσαμε κάτι ακατάληπτα και εκτεθήκαμε.
Προχωρήσαμε στη συμφωνία με την Αίγυπτο, πανηγυρίσαμε δεόντως, αν και δεχτήκαμε μειωμένη επήρεια σε Κρήτη και Ρόδο, δίνοντας έτσι επιχειρήματα στον Ερντογάν για το Καστελόριζο. Το τουρκικό ερευνητικό σκάφος πραγματοποιεί έρευνες, εμείς στο εσωτερικό υποστηρίζουμε ότι απλώς περιφέρεται ασκόπως, ενώ στο εξωτερικό λέμε ότι παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματά μας, ζητάμε από τους συμμάχους μας να συνετίσουν τον Ερντογάν και διώχνουμε κακήν-κακώς τον σύμβουλο του πρωθυπουργού, ο οποίος παραδέχτηκε ότι το τουρκικό σκάφος πραγματοποιεί όντως έρευνες εντός των χωρικών υδάτων μας.
Φωνάζουμε σε όλους τους τόνους στα διεθνή φόρα ότι πρέπει επιτέλους η Ευρώπη να τιμωρήσει με αυστηρές κυρώσεις την Τουρκία, αλλά ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών μετά τη συνάντησή του με Ελληνες αξιωματούχους στην Αθήνα μένει με την εντύπωση, και τη μεταφέρει στο «Σπίγκελ», ότι η Ελλάδα δεν είναι πολύ φορτική στο θέμα των κυρώσεων.
Επικοινωνούμε με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ και του ζητάμε να μεσολαβήσει για να αποκλιμακωθεί η ένταση και μόλις αυτός κοινοποιεί την επαφή, σπεύδουμε να τον διαψεύσουμε, όχι επισήμως, δηλαδή σε επίπεδο υπουργού Εξωτερικών ή πρωθυπουργού, αλλά μέσω διπλωματικών κύκλων. Είναι όλο αυτό το καλαμπούρι συνεκτική εθνική στρατηγική; Γιατί συμβαίνει; Εχουμε να κάνουμε με σκιτζήδες που δεν μπορούν να μοιράσουν σε δυο γαϊδούρια άχυρα;
Σε άλλα ζητήματα θα μπορούσε να σταθεί αυτή η απαξιωτική περιγραφή. Στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Εχουμε να κάνουμε μ’ έναν πρωθυπουργό που είναι δίβουλος: επιθυμεί συζητήσεις και διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, αλλά στη ζούλα και στο παρασκήνιο, για να μπορεί να υποδύεται στο εθνικό ακροατήριο και κυρίως στην ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματος, η οποία τον στήριξε για να γίνει αρχηγός της Ν.Δ. και πρωθυπουργός, τον σκληρό και αποφασιστικό ηγέτη που δεν χαμπαριάζει από απειλές, δεν υποχωρεί στην επιθετική στρατηγική του Ερντογάν και είναι έτοιμος για όλα. Ακόμη και για θερμή αναμέτρηση.
Ανάγωγα
Η οικονομία μαύρα χάλια. Στα ελληνοτουρκικά το απόλυτο μπέρδεμα. Μπάχαλο με τις αποφάσεις των υπουργών για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Αλλά δεν τρέχει τίποτα. Ολα βαίνουν καλώς. Το λένε τα μπουκωμένα μέσα ενημέρωσης, θα το επιβεβαιώσουν οι δημοσκοπήσεις που ψήνονται.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
